yazmaya zaman bulamamak

çok istiyorum yazmak. burayı demiyorum tabi ki normal yazmaktan bahsediyorum. var yazmak istediğim bir kaç hikaye belki yazdıkça artacaklarda. zaman yok sanki bir şey engel olmak için her şeyi yapıyor gibi.
bu arada çok yazdığım için rahatsız olanlar var hissediyorum ama görmezden geliyorum ne yapim ben yazmadan duramıyorum. verdiğim rahatsızlıktan dolayı özür dilerim.

yazın abi kasmayın kendinizi bu kadar. toplum sizden orhan pamuk, yaşar kemal yazıları beklemiyor ki.

şimdi yaz

rahatsız olunsa ne olunmasa ne, yaz sen kardeşim.

aynı ben ya bir ara nasıl oldu o boşluk bilmiyorum ama 2-3 hikaye yazdım şimdi yok o vakti yaratamıyorum kendime. elbet bir gün.

şu an hayatımın öyle bir noktasındayım ki belirli şeyler dışında hiçbir şeye zamanım yok. yazmak benim için birçok şeyi ifade eder. bilen bilir, bilmeyen de pek bir şey kaybetmiyor zaten. yazılarıma bakıldığında, yazarken genellikle biçimsel kaygı taşımadığım, daha çok içimdekileri dökme ihtiyacı sonucu bir şeyler yazdığım pekala anlaşılacaktır. lakin son zamanlarda içimi de dökemez oldum. kimi zamanlar gece yarısı uyanıp sigara yaktığımda ya da vakitsiz anlarda aklıma düşünceler üşüştüğünde kenara köşeye birkaç sayfalık yazılar yazsam da, içimdeki uzun uzun yazma isteği ve ihtiyacını iliklerime kadar hisseder oldum. yakın bir zamanda patlayacağım ve ne yalan söyleyeyim o günü sabırsızlıkla beklemekten başka hiçbir şey yapamıyorum.

uzun zaman sonra sonunda kendimde bu enerjiyi bulabildiğim için aşırı mutluyum.

fakat "tanınırlık" olmadan raflara kitapları nasıl bastırırız orası meçhul.