yeterince acı çektikten sonra duygusuz olmaya karar vermek

(bkz: özür dilerim)

veya böyle olacağını sanmak ve yeniden acı çekmeye devam etmek

yeterince acı çekmek diye bir sey yok. yeteri yok, yeter diye bir şey yok. üzgünüm.
acı hep var. her yaşta farklı sekiller de var sonuda
yok. biri bitiyor oh diyorsun başka bi tane basliyor. mevlana demiş ya "hamdim pistim yandım" işte öyle.
öğreniyorsunuz önce bakış açınız değişiyor, eksiliyorsunuz, yerine yeni şeyler koyuyorsunuz.
5 duyunuza 5 duyu daha ekleniyor. acıyı nasıl ,ne şekilde yaşayacağınızı öğreniyor, hatta karar veriyor , hatta yumusatıyorsunuz. ders çıkarıp not edip arsivliyorsunuz.
değerleniyorsun, qüçleniyorsun, tecrubeleniyorsun ama "duygusuzlaşmıyorsun" aksine çektiğin acıları karsındaki çekmesin diye dikkat ediyorsun. acıdaşını anlıyorsun, el uzatıyorsun, yol gösteriyorsun.
duygusuzlaşmıyorsun nasır bağlıyorsun. o acıya
artik ayni tepkiyi vermiyorsun. kabuğunu koparttırmıyorsun.
kimisi adına hissizlik, kimisi duygusuzluk ,
kimisi olgunlaşmak diyor.
ben hala öğreniyorum henüz adını koyamadım.

duygu durumlarında karar mekanizması, gerçek ve tam bir kontrol ve kararla gerçekleşmez ama..

duygusuzluk değil o, #2977852 (bkz: köşe_yastığı) yazarımızın harika tespiti doğru: duyarsızlık.
umursamıyoruz artık.
bize ne abi?
bir şey oluyor, bakıyorum bana giren çıkan var mı diye...
varsa 30 saniye düşünürüm.
yoksa oyna devam.