yıkıcı eleştiri

adı üzerinde, yapmak için değil yıkmak için ifâ edilen eleştiridir. hâlbuki yıkmak kolay, yapmak ise zordur. yıkmadan tâdil ve tâmir etme imkânı varsa eleştiri, aslında buna hizmet etmelidir. ama, bazen de şifâ yıkmaktadır, bazen de derdin devâsı, ağuları yutmaktır, eskiye dâir aklımızı, kalbimizi körelten, perdeleyen ne varsa üzerlerinden dozerlerle geçmektir. evet, çürümüşlük, uyuşukluk, behîmi isteklerin emrinde kokuşmuş, köhneleşmiş düşünce ve izmler yıkılmak için eleştirilmelidir ve insanlığa yeni bir soluk alma, eğriden doğruya, çirkinden güzele, kötüden iyiye bir dönüşüm gerçekleştirme şansı verilmelidir. sözüm, insanlar için değildir. insan yıkıldı mı eleştiri anlamsızlaşır. eleştiri, insanı ayağa kaldırmalıdır. yıkıcı eleştirinin muhâtabı, insanın yaratılışı ile bağdaşmayan, tepeden bakan kibirli ve cür'etkâr faşist ideolojiler, sırtını devlet ve kamu gücüne dayamış yönlendirici, manipülatif, emredici ve otoriter dil kullanan anlayışlar ile dünya görüşleri olmalıdır.

normal şartlarda psikolojik şiddet sınıfına girmekte olup hak edene yapıldığında ise hizaya getirici eleştiri şeklini almaktadır.

yapıcı da olsa yıkıcı da olsa eleştiri eğer hakaret boyutuna ulasmiyorsa sonuna kadar dinlenmelidir. bu hem kendiniz için hem de karşınızdaki insanın size karşı tutumunu belirlemek için bir kırılma noktasıdır. yani hem neye tahammül edebiliyorsunuz hem de karşınızdaki sizde nelere tahammül edemiyor durumunu anlamak için güzel bir fırsattır. şu yaşıma geldim daha hakaret edip aşağılamadan konuşanına rast gelmedim. orası ayrı tabi.

bu toprakların genel hastalığı. bir de başlık açılmış türk kadının eleştiri kabul etmemesi diye.
eleştiri yapayım derken sıçanların olayı.

eleştiri değil hakarettir.