kaybedilen ünün insan zihni üzerindeki yıkıcı etkisi

kısa dönem ünlü olan ve sonra zaman içinde bu ünü kaybeden insanların yaşadıkları ruhsal ve de zaman zaman fiziksel çöküntü halidir.

bu tür bunalımları yaşayan insanlar çok yetenekli olmazlar, genelde anlık bir ilham ya da beklenmedik bir talih eseri bir gecede, bir günde şöhrete erişirler. bir başka ihtimalse yeteneklerinden ziyade fiziksel özellikleri ya da toplumun anlık refleksi ile üne kavuşmuş olabilirler. bazıları ise uzun süre haksız bir ünün tadını çıkarıp yaşlanmaya başlayınca bu şöhreti kaybeder ve kazanmak için şaklabanlıklar yapmak zorunda hisseder kendini.

bunlardan son zamanlarda çok karşıma çıkanı osman cavcı. daha önce hakkında tanım da yazdığım osman cavcı önemli yapımlarda oynayıp sonra ününü kaybetmeye başlar. bu ünü tekrar yakalamak için sosyal medyayı kullanmaya karar veren oyuncu son yeşilçamlı isimli bir kanal açar. eğer buradaki tek bir videoyu bile izleseniz bu şöhret kaybının nasıl olumsuz bir etkisi olduğunu anlayacaksınız.

bir diğer örnek ise bence en çok sulandırılan olaylardan biri idi. banu alkan bir dönemlerin seks sembolü idi, şahsıma adına hiçbir zaman güzel bulmadığım oyuncu bir dönem erkeklerin poster tercihlerinde en üst sıralardaydı. bir tanrıça muamelesi gördüğü dönemler sona erip gençliği artık uzaklarda kalınca şöhretini yitirmeye başladığını anladı ve bu andan sonra ekranlarda yapmadığı sululuk kalmadı. ısrarla dünyanın en güzel kadını olduğunu iddia etmeye devam eden oyuncu medya tarafından da iliğine kemiğine kadar sömürüldü.

bunlar dışında ise bir zamanların yıldız şarkıcıları eski şarkılarını coverlayıp tekrar o şaşalı günlere dönmek için uğraştılar, bir zamanların seks sembolleri belirle ameliyatlarla eski ünlerini yakalamak için çok uğraştılar.

ve sonunda hepsi ekranlarda umutsuzca çırpınan zavallılar gibi görünmekten kurtulamadılar. kaybedilen şöhret insanı ırmağa düşen narcissus’a çevirir.