yok olmayı cennete gitmeye yeğlemek

ateizmin içindeki bir fraksiyonun tercihi. islami ve durağan bir ortamda sonsuza kadar sıkıcı bir hayat sürmektense, asilce yok olmayı yeğlerler. saygı duyulası.

cennette her yaşadıklarımız bir sonraki günde yenilenip ilk defa yaşıyormuşuz gibi olabilir mi? sadece merak.

maalesef artık varsın ve ölsen de başka bir alemde varolmaya devam edeceksin.

öyle deme hocam, semavi dinlere ve türevlerine göre huri var diyorlar.
huri hocam huri.

aslında insan beyni yok olmak kavramını algılayabilecek bir mekanizma değildir. cennet kısmını tartışmaya almadan diyorum ki, yok olmanın korkunçluğunu düşünemiyorum bile

düşündüren başlık. bitmek bilmeyen bir hayat yaşamak istemezdim.

bir kısım insan aslında bunu tercih ettiği için yeğlemiyor. insanları istediklerini yaparsa cennete gideceklerini vaaz eden kiliseye karşılar. yani dini inancın salt inanç değil güdüleme motivasyonu olarak kullanılmasına muhalefet ediyorlar.

bir papaz çıkıp seni tanrı affetti cennete gideceksin dediğinde insan rahatlıyor ama ateist diyor ki senin cennete gidip gitmeyeceğini sadece tanrı bilir ve ölünce o karar verir. bu papaz kiliseye para ver içini rahatlat diye seni kandırıyor diyor.

dine tümden karşı olanla dindeki yanlış uygulamalara muhalefet edeni ayırmak lazım bence. çünkü kiliseye sorsan luther de kafirdir.