yorgan kaplamak

40 sene önce nevresim takımları hayatımıza girmemişken yorganlar genelde beyaz patiskadan dikilmiş örtülerle kaplanırdı.

her evde yorgan iğnesi ve ipliği, dikiş yüksüğü bulunurdu. yere önce bir örtü serilir üzerine nevresim görevi görecek yorgan kabı yerleştirilir sonra da yorgan her kenarı ve köşesinden dikilerek kaplanırdı.

yıkanacağı zaman yorganın kabını sökmek varsa evdeki çocuğun işi olurdu. ahh annelerimiz, anneannelerimiz ne çok emek vermişsiniz bize. düşündükçe daha çok içleniyorum ne yalan söyleyeyim.

köyde (bkz: mabeyin)i önce süpürürdük, sonra yere temiz bir örtü sererdik. sonra da yorganı giydirirdik. bizim orda giydirmek denir.
2000lerde yatak takımlarında yorgan için kaplama olurdu. etaminli dantelli hasse örtüler, düğme ile yorgana monte edilirdi.
gelin çeyizlerinde olurdu. sonra cırt cırtlısını gördüm.
çeyiz sektörü sonra onu neye evirdi bilemiyorum. salmaz öyle şeyleri çeyiz sektörü, pikocular.

yazları köye gidince hala yapılan ve saatler boyunca bacakları pert eden olay.

çocukluk anılarımı canlandıran başlık. çamaşır gününün ardındam yorgan kaplamaktan parmak uçlarımız delik deşik olurdu. geçmişte en hoşlanmadığımız şeylerin bile ilerleyen yıllarda gülümsemeyle karşılanması böyle bir şey. bir şekilde beni eski günlere götüren ve mutlu eden başlık.

günümüzde herhalde az kalmıştır ama çocukluktan akılda kalan, evde yerde yorgan kaplanırken üzerinde oyun oynamak ve "iğne batar evladım arkamdan çekil" diyerek annenin seni üzerinden kovması.