yozgat'da intihar eden boşanmış erkek

babalarına taciz iftirası atıp sonra yalan söylediklerini itiraf eden kız kardeşlerin haberinden sonra ben de kadın beyanı esas olmalı mı diye çok düşünmüştüm.
kadınların hep dürüst davrandıklarını düşünmek sadece iyimserlik olur, bu ahlaki ve vicdani bir sorun, cinsiyetle bağdaşmıyor.

her şey iyi güzel hoş da "istanbul sözleşmesi zulümdür" ne demek? bu nasıl çirkin bir zihniyet? tartışılması gereken mesele kadının beyanı esastırdan nasıl istanbul sözleşmesi'ne gelindi. bir kere açıp sözleşmeyi okumamış adamlar ahkam kesiyor. işbu entry kadın beyanının esas olmasını desteklemez.

edit: başlığı açan kaçmış. eklediği linki bulabilirsem ekleyeceğim, haklı isyanımı ispat açısından.
ekleme: en başta verilen link

haksız pirimatların kabahatlari yüzünden haklılığını ispat edememiş erkektir. istanbul sözleşmesi yaşatır. ancak böyle kötüye kullananlar da malesef olacaktır.
keşke hukuka “kadının beyanı esastır.” diye bir ilke eklenmek zorunda kalınmasaydı ama malesef gördüğümüz, okuduğumuz pirimatlar yüzünden olmalı.

ayrıca şunu belirtmek istiyorum ki “kadının beyanı esastır.” ilkesi tüm yargılama sürecini kapsayan bir ilke değildir. kadın şiddet görüyorum, tacize, tecavüze uğradım vb. dediği durumlarda kadını korumaya almayı ifade eder. bu adamcağızın durumundan anladığım aldatıldığını hakimi ve yargı heyetini kanıtları ile ikna edememiş, pes edip intihar etmiştir.
yazık olmuş, kalanlarına sabırlar dilerim.