yüzyıl öncesinin distopyasını yaşıyor olmak

''sabahları güneş doğmadan kalkıp, doğrusal bi hatta lastik tekerler üzerinde ilerleyen dev konservelere istifleniyoruz.

büyük plastik kutuların başında 9 saat geçireceğimiz binalara gidiyoruz

dokuz saat sonra aynı konservelere tekrar yüklenip barınaklarımıza gönderiliyoruz. barınaklara döndüğümüzde bi süre daha plastik kutulara boş boş baktıktan sonra yatıp diğer bir güne uyanıyoruz.

hiç başka canlı, bir hayvan vs görmeden, hiçbir ağaca dokunmadan, toprağa basmadan, kafamızı kaldırıp gökyüzüne bakmadan, ay tutulmuş neyine diyerek...

yüzyıl önce yaşamış sağlıklı ve huzurlu bir çiftçinin distopyasında yaşıyoruz.''*

halimizi böyle irdelemek geliştirici olabilir.

zeka yüksek ise farkındalık da yüksek olur ve yüksek farkındalık mutsuz eder, doğayı, denizi ararsın ki orada mükemmel işleyişin farkındalığının verdiği mutluluğu bulasın..

özetle..