zamanında iki üç tane güzel arsa kıstıramayan dede

her şey bir hayli ucuzken geleceği düşünüp yatırım yapmayan dededir. bunun kahvedeki kankası da çıkmak kolayken yurtdışına çıkmayan dede.
maalesef ikisine de sahiptim.

(bkz: boşa yaşanmış bir ömür)

50 yıl sonra siz olacaksınız o dede. o zaman aynı hatayı yapmayın da kıstırın 2-3 arsa torun tombalak rahat etsin.

bundan milyonlarca yıl evvel, vizyoner babaannemin “buralar kuş uçmaz, kervan geçmez” lafına ikna olup da kuzguncuk sırtlarında boğaza karşı arsaları kıstıramayan canım dedemdir. ama tabii, günümüzde orada hiç yerimiz yok diyemem. yaklaşık üç metre karelik aile mezarlığımız var.

muhtemelen nuh tan sonrası tufan demiş olan dededir.
artı o dede o sıralarda dede değil genç ya da ortayaşlı bir bireydir.

bizim varıdı biraz da, satıp satıp yemişler. afiye tolsun, ne diyelim. kala kala işte birkaç yayla -köy yeri kalmış.

şimdi dedelere de çok şey edemiyorum. vizyon sahibi olmak lazım deste deste tapusu olan arsaları almak için. en az ali koç kadar vizyoner olmalı. çünkü eskiden arsanın kıymeti yoğudu, atınan eşeğnen değişirlerdi arsaları, at-eşek daha kıymetliydi, bir tane eşeği verip 200 metre yer alabilirdin.

nereden bileceksin bu çorak arsalar para edecek? şimdilerde millet taşı satıyor taşı, bildiğin taş zemin, ot bitmez üstüne çul serilmez, hep kırdırıcın edicin de adam edicin. hem uğraştırır hem de masraf babacım.

büyükdede zamanında köyün yarısını almış, 6 ay içinde hepsini yemiş. 1 adet kadına karşı 50 dönüm vermişliği varmış. en uç seviye ise "ayakkabı boyası" herif ayakkabı boyasına arazi vermiş. şu an o arazi köyün en para eden arazisi. enpara nokta kom bankadan güzeli

olayı madem kavramışsınız, dedenizin göremeyip yapamadığını yapın, kıstırıverin üç beş tane de, torunlarınız dedeleri için sizin gibi düşünmesin..!!

yeni devlete kalan yine devlet teşekkülü kurulu araziler, bu arazilere bağlı ve cumhuriyet rejiminin istimlak ettiği bağıntılı araziler ve de ağalık döneminden kalan geniş aileler arası hınca hınc paylaşımlardan sonra pek de kızılmayacak dededir. gerçi imza ve mühür (parmak izi basma şeklinde) hakkı nenede olduğu için bizim durum biraz nene tarafından büyük büyük dedelere uzanıyor. * neyse, sonuçta falanca ilçe (bugünkü haliyle) ağalığı ve kocemen devletten (bugünkü haliyle il) geriye bize bir şey kalmamış. çok tuhaf, ama yine de hala durup dururken bir yerlerden miras celbi geliyor. tam olarak bitememiş araziler. en son mahkemede vardı bir şeyler, devletimiz çökmediyse üzerine üç beş bir şeyler gelebilir..

komünist olunca insan,bu şeyler muhakemesi de bir garip hissettiriyor. cumhuriyetçi ol ve derebeylik dönemi miraslarının peşine düş. daha kurtulamadık yazık hallerden. çok şey konuşulur da, toparlamak mesele..

dedeyi geç bizim baba gözümün önünde arsa aldı sonra da sattı şu anki değerini düşününce kalbim sıkışıyor.

dedemi isvicreye göndereceklermiş istememiş. adam kendini bile düşünmemiş.

kıstırmıştır da ailenin en sevilen ama en hayırsız olan oğlu hepsini satmıştır mesela.