1.
yaşadığın acıyı dramatize etmek. bütün bu acının seni özel kılacağına inanmak. maalesef bu sadece zaman kaybı.
yıllarca kendine yaşattığın ve seni bugünkü haline kavuşturduğunu düşündüğün şeyler aslında seni dibe çeken şeyler. geçen bütün bu zaman boyunca mutlu olabilirdin. her zaman yapmak istediğin ama vakit bulamadığın onca şeyi yapabilirdin. en önemlisi kendini bu kadar yormamış olurdun.
yıllar boyunca umutsuzca sevdiğin ya da özlediğin insanların/durumların aslında sana hiçbir yararı yok. en başta bunu kabullenmek gerekiyor.
3-4 yıl boyunca bu hatayı yaptım. artık yanımda olmayan insanlar için üzüldüm, kaybettiğim fırsatlar için üzüldüm, çektiğim hastalıklar için üzüldüm, hayata eskisi gibi umutlu bakamadığım için üzüldüm, asla eskisi gibi hissedemeyeceğim için üzüldüm. ve içten içe bütün bu yaşadıklarımın beni özel biri yaptığına inandım. '' eğer bunlar olmasaydı şimdiki gibi düşünemezdim,....''
sonunda bunun sadece benim vaktimi aldığını ve beni hiçbir yere ulaştırmadığını gördüm. sen üzgünsün, acı içindesin, umutsuzsun diye evren sana bir ayrıcalık yapmayacak. çektiğin tüm bu acıların sonunda o kurguladığın ve realitesi olmayan mutlu sona ulaşmayacaksın. ulaşacağın tek şey aslında koca bir boşluk, mental ve fiziksel yorgunluk.
artık yanımda olmayan insanlar ben olmadan da hayatlarına mutlu bir şekilde devam edebildiler, kaybettiğim fırsatların ardından üzülmek bana yeni bir fırsat oluşturmadı, ölsem de kurtulsam dediğim bazı hastalıklara çare bulabildim, çare bulamadıklarımla yaşamayı öğrendim. ve artık biliyorum bütün bunları yaşadığım o süre boyunca mutlu olabilirdim. mutlu olamasam bile en azından kendimi bu kadar yormazdım. yıllarca okumayı ertelediğim kitapları okuyabilirdim, bir ara izlerim dediğim filmleri izleyebilirdim, daha çok şarkı dinleyebilirdim, gitmek istediğim yerlere gidebilirdim, sevdiğim insanlarla ve kendimle daha fazla vakit geçirebilirdim, daha çok çalışabilirdim. ama bunları yapmadım.
demek istediğim yaşanılan zor durumların getirdiği acıyı dramatize etmek pekte doğru değil. sevdiğin insan uğruna çaba göster ama eğer ortada uğruna çaba verilecek bir şey kalmadıysa kendini hırpalama. keşkelerle, belkilerle bugünü harcama. kaçırdığın fırsatlar yüzünden pişman hissetme, yeni fırsatlar oluşturmaya çalış. tedavi sürecindeysen bunu kendin için daha da zorlaştırma. yaşamak kolay değil. bunu kendin için daha da zorlaştırma.
yıllarca kendine yaşattığın ve seni bugünkü haline kavuşturduğunu düşündüğün şeyler aslında seni dibe çeken şeyler. geçen bütün bu zaman boyunca mutlu olabilirdin. her zaman yapmak istediğin ama vakit bulamadığın onca şeyi yapabilirdin. en önemlisi kendini bu kadar yormamış olurdun.
yıllar boyunca umutsuzca sevdiğin ya da özlediğin insanların/durumların aslında sana hiçbir yararı yok. en başta bunu kabullenmek gerekiyor.
3-4 yıl boyunca bu hatayı yaptım. artık yanımda olmayan insanlar için üzüldüm, kaybettiğim fırsatlar için üzüldüm, çektiğim hastalıklar için üzüldüm, hayata eskisi gibi umutlu bakamadığım için üzüldüm, asla eskisi gibi hissedemeyeceğim için üzüldüm. ve içten içe bütün bu yaşadıklarımın beni özel biri yaptığına inandım. '' eğer bunlar olmasaydı şimdiki gibi düşünemezdim,....''
sonunda bunun sadece benim vaktimi aldığını ve beni hiçbir yere ulaştırmadığını gördüm. sen üzgünsün, acı içindesin, umutsuzsun diye evren sana bir ayrıcalık yapmayacak. çektiğin tüm bu acıların sonunda o kurguladığın ve realitesi olmayan mutlu sona ulaşmayacaksın. ulaşacağın tek şey aslında koca bir boşluk, mental ve fiziksel yorgunluk.
artık yanımda olmayan insanlar ben olmadan da hayatlarına mutlu bir şekilde devam edebildiler, kaybettiğim fırsatların ardından üzülmek bana yeni bir fırsat oluşturmadı, ölsem de kurtulsam dediğim bazı hastalıklara çare bulabildim, çare bulamadıklarımla yaşamayı öğrendim. ve artık biliyorum bütün bunları yaşadığım o süre boyunca mutlu olabilirdim. mutlu olamasam bile en azından kendimi bu kadar yormazdım. yıllarca okumayı ertelediğim kitapları okuyabilirdim, bir ara izlerim dediğim filmleri izleyebilirdim, daha çok şarkı dinleyebilirdim, gitmek istediğim yerlere gidebilirdim, sevdiğim insanlarla ve kendimle daha fazla vakit geçirebilirdim, daha çok çalışabilirdim. ama bunları yapmadım.
demek istediğim yaşanılan zor durumların getirdiği acıyı dramatize etmek pekte doğru değil. sevdiğin insan uğruna çaba göster ama eğer ortada uğruna çaba verilecek bir şey kalmadıysa kendini hırpalama. keşkelerle, belkilerle bugünü harcama. kaçırdığın fırsatlar yüzünden pişman hissetme, yeni fırsatlar oluşturmaya çalış. tedavi sürecindeysen bunu kendin için daha da zorlaştırma. yaşamak kolay değil. bunu kendin için daha da zorlaştırma.
devamını gör...