ölümün şah damarından daha yakın olduğunu anladığın an

hayatımda 2 kere "ben öldüm" dediğimi hatırlıyorum. birinde 6 yaşımdaydım, boğuluyordum, diğeri bi yılbaşıydı :d
insanın bilinçaltı hayatta kalmaya çalışıyor hep, bilinç ne kadar "öldüm" noktasına gelebiliyor olsa da bilinçaltın seni hayatta tutmak için didiniyor, yırtınıyor. irade ve hayal gücün savaşınca kazanan hep hayal gücün oluyor.

iki durumda da "artık elimden bir şey gelmez" diyerek salmaktan başka çarem yoktu. iki durumda da kendiliğimden bi çıkış yolu buldum. * sonuç olarak; ölümün sana şah damarından daha yakın olduğunu anladığın an, senin kırılma noktandır bana göre. kırılma noktana gelecek olursan eğer, nefes almaya devam et. pes eden maldır!