hayatta her şeyin boş olduğunu anladığın gün

her şeye farklı bir bakış açısıyla baktığın gündür insanın tüm davranışlarını değiştirir

maasimi aldigim ilk gun, paraaaaaaaa

turna dediler diye gözünden vurulduğun gündür.

yaşayabileceğin her şeyi hayal ettiğin zamanlar. kendimi, dünyadaki her şeyi yapabilecek kadar zengin hayal ediyorum. hatta bunu lise yıllarımdan beri yaparım. bir yerden sonra tıkanıklık yaşıyor insan. sonra diyorsun ki ''dünyada beni sürekli mutlu edecek pek bir şey yok''. maddi şeyler zaten kısa süreli mutluluk veriyor. bence bir amaca odaklanıp o amaç uğrunda bir şeyler feda etmediğin sürece boş bir hayatın var.

bazı anların yaşanmasıyla geçici bir şekilde hissedilen duyguların olduğu zamanlardır.
çok sevdiğin birini kaybettiğin zaman, uğruna türlü fedakarlıklar yaptığın kişinin seni umursamadığı hatta bazı modellerin sırtından vurduğu zaman, çalışmanın abartıldığı zamanlar; öyle çok çalışır çalışırsın ki bir an dursa insan hemen şunu düşünüyor ya ne için bu kadar yırtınıyorum zaten ölüp gitmeyecek miyim. evet aslında hayatta her şeyin boş olduğunu anladığınız zamanlar tamamıyla ölüm ile bağlantılı olan anlardır. 500 yıllık bir ömrümüz olsa dilediğimiz kadar boş uğraşı, boş duyguları, faydasız koşuşturmacaları sığdırabiliriz ama düşününce ne kadar kısacık bir dilimi paylaştığımızı bu gibi benzer olaylar yaşanınca kısa süreli bir kendini sorgulamaya girişiyor insan. kısa süreli diye altını çizeyim. ne olay yaşanırsa yaşansın yine unutuyor ve rutinlerimize geri dönüyoruz.

boş değil de bu hayatın igrenc bir sey oldugunu soyle anladim. benimle barismak isteyen eski sevgilim, ki manipulatif ruh hastasinin onde gidenidir, kimseye deger vermez, ilgi bagimlisi pisligin tekidir, bana duygu somurusu yapmak icin ölmüş babasini kullandi. benim babam yok bilmem ne. iste ben o anda insan denilen asagilik varliktan da bu boktan hayattan da tiksindim.

boştan kasıt aslında hayatta kazanılan hiçbir şey bize tam olarak bir şey katmıyor kazandığımız şeyler bizi kısa süreli mutlu ediyor kaybettiğimiz şeylerde bazen kısa süreli moral bozukluğu bazende hiçbir zaman bitmeyecek bir hüzün sahibi yapıyor yani aslında her şeyi bu kadar kafaya takmamak gerekir hepsi gelip geçicidir

kulağını karıştırdığın kulak çubuğuyla sohbete daldığın gün de olabilir...
bunları anlamak insanı üzer, hırpalar, hayattan koparır. uzaklaştırır hayattan.

bu gerçekleri kabullenip hayata devam edemezseniz intihara kadar gider... güçlü olmak önemli..

intihar günüdür.

kimse duymadan ölmeliyim
ağzımın kenarında
bir parça kan bulunmalı.
beni tanımayanlar
"mutlak birini seviyordu" demeliler.
tanıyanlarsa, "zavallı, demeli,
çok sefalet çekti.."
fakat hakiki sebep
bunlardan hiçbirisi olmamalı. *

bu, albert camus'nun kendimi mi öldürsem yoksa bir kahve daha mı içsem dediği noktadır.

babamın öldüğü gün

her şey değil de çoğu şeyin amaç içermediğini lise mezuniyetinde anlamıştım.
tek anlamlı bulduğum şey seks, bence hayatın anlamı sekstir.

bunu anlamak için illa hayatta bir şeyleri kazanmak veya kaybetmek zorunda değilsin sadece istediğin her şeye sahip olduğunu düşün bu seni bir süre mutlu edecek fakat bir yerden sonra alışacaksın buna ve sana boş gelecek senin için bir süre sonra anlamı kalmayacak bu şeylerin eski zevki almayacaksın dolayısıyla her şey boştur böyle boş şeyleri kafaya takmak yerine hayatı yaşamak gerekir

şarabı ve emeğiyle neşesini bulmuş insandır.

“neşeli ol hayatını yaşa”