iyi arkadaşın kötü olduğunu anladığın o an

arkadaşlıkla ilgili yanlış bilinen bir şey var. o da "kötü gün dostu" tabiridir. bakın, bana göre kötü gün dostu yalan dolan bir kavramdır. kötü günde dost bulmak kolaydır. inanmıyorsanız açın rehberinizi, insanlara toplu mesaj atın "çok kötüyüm, nefes alacak halim kalmadı, bittim moralsizlikten" yazın.

inanın bir çok kişi geri dönüş yapacaktır. görüşelim diyenler de olacak arayayım diyenler de. lakin aynı toplu mesajı "sonunda beklediğim müdürlüğe atandım, çok mutluyum" diye atın. bakalım samimi olarak kaç kişi mutluluğunuzu paylaşacak.

demem o ki aslolan kötü gün dostu değildir, kötü gün dostu kolay bulunur, herkes herkesin acısını dinler. hatta içinden sadistçe bir haz alır ekstrem durumlarda, aslolan arkadaşının mutluluğu ve başarısını paylaşan insandır. işte o kıskanmadan haset duymadan sizin yanınızda olan insan, gerçek arkadaştır.

yanlış bir önerme,arkadaş,dost dediğin senin her anında yanında olur. benim mutluluğuma üzülecek kişiye ben zaten derdimi,sevincimi paylaşmam. 2 haftada bir konuştuğum dostlarım var ‘ölüyorum’ dediğimde yardımıma koşan,bunu yapmak için yapmayan,içinden geldiği için yapan, başıma iyi birşey geldiğinde benden çok sevinen de var, mevzu zaten birinin acısını dinlemek değil ben bunu kendime de anlatırım acıyı dinledikten sonra çözüm bulmak önemli. çevrenizde sizin kötülüğünüzü isteyen kişileri zaten barındırmayın,adına da ‘arkadaş’ demeyin.

aristoteles'e atfedilir, muhtemelen onun değil ama olsun: "dostlarım, dost diye bir şey yoktur."

az önce kalbime hançeri saplayan arkadaştır. neyse ki insan ilişkilerinde iyi değilim. o yüzden umursamadım.
ben senin rakibin değildim ama sen bilirsin... sapladıktan sonra kontrole geliyor utanmaz, arlanmaz...
kötü değilsin ama biliyorum. merak etme.
hoşlaştığın kişinin diğer yakınlarına dikkat edecektin. bana değil.
bir iki gün sonra bana ağlanmaya gelme ama. kınarım...