zaman tüneli

tatlı.

heat / michael mann . iyi ya sıkı hikaye, sıkı film .
eşkiya / yavuz turgul. yaniiii uğur yücel harikaydı. hikaye de makul gerçekçi denebilir.

düşününce ikisi de 90 larda çekilmiş. noldu koskoca 2000 lerde çıkmadı mı bir efsaneleşme adayı ki? bilmem.

36 yaşından gün aldıkları zaman.

emrivâkiye mâruz kalmak ve bunun yanında “hayır” diyememek.

aşık oldukları zamandır.
onun da yaşı yok.

yüzüklerin efendisi
hababam sınıfı
ve diğerleri.

çok önemsediğim bir kitabın yazarına ulaşıp buluştuktan sonra imza almak istemiştim. upuzun bir ithâf yazdı o nedenle beni biraz bekleteceğini söyledi. kitabı da yeniden inceliyordu bir yandan ve farklı masalardaydık. kendisi sonradan kitabın kendisinde bile olmadığını ve nereden bulduğumu sormuştu. ben de ona hediye edebileceğimi ve kitabın bir başkasını daha bulup alabileceğimi söylemiştim. fakat o upuzun ithaf ve imzayı attığı sayfayı istemeyi unuttum. istemekten ziyâde görüp okumadım bile, uzaktan sadece upuzun şeyler yazıp sayfayı doldurduğuna şahit olmuştum. 1 yıldır içimde kalan o ukde ile yaşıyorum…
ne yazdığını hem merak ediyor hem bir türlü ulaşamıyorum… komik mi denir, absürt mü denir bilemem artık bu anı için. dertlenip üzülen de oluyor, bu şaşkın davranışıma katıla katıla gülen de oluyor. iki tarafa da hak veriyorum.

önce kansere çare bulsun o bilim.

hayatın belirsizliğidir.

işte deprem de zaten tam olarak bu , bu ülkede. japonya da deprem sonrası her şey eskisinden de güzel olabiliyorsa...

kız istemek bir törendir. gerçekten isteme mi kaldı gerçekçi olalım. iki aile de bu bereberliğe kayda değer bir itirazları olmadığını bu törenle gösterir.

her törende olduğu gibi bunda da yerleşmiş adımlar vardır. çikolata gondol vs. hediye edilmesi, kahve sunumu, tuzlu kahve, "allah'ın emri..." ile başlayan cümle. anıtkabirdeki nöbet değişimi nasıl askeri bir harekat değilse, kız isteme de kadın pazarlığı değildir.

aile kısmı veya bu tip geleneksel törenler umurunuzda değilse zaten bu işe girmezsiniz. gönüllükle yapılan bir etkinlik.

edit: kaldı ki geçmişte de, aile ayı değilse, bu iş daha operasyonelken kıza "gönlün var mı?" diye sorulup rızası alınırdı. kız isteme, kızın rızası olup olmadığını iki aileye de duyurma işlevi görürdü. aile ayıysa bugün de kız istenmiş istenmemiş bağımsız eleman kalır.

babalar sağolsunlar haftada bir o eksiği tamamlıyorlar.

ankara' ya angara demeleri.

değişen koşullarla beraber geleneklere de güncelleme gelmesi gerektiğini düşünüyorum.

bundan birkaç yıl önce de kırmızı kuşağın aslında cinsiyetçi olmadığı, kadını aşağılamadığı, gelenek olduğunu savunanlara ne oldu? ben söyleyeyim, azalarak bittiler, yeni sürüme kurban gittiler. bu güncellemelere direnirseniz, yeni güncellemelerin gelmediği eski sürüm telefonlar gibi bir köşede unutulup gidersiniz.

insanlar birbirini görüyor beğeniyor hatta birçoğu sevişiyor ve evlenme kararı alıyor. ailelerin tanışmasına bir şey demiyorum (yok bi' de de) ama erkeğin ailesini alıp, kızın ailesinin en büyük erkeğinden kızı istemesi neden? yani her şeyi bırakalım, sakince bir yere oturup başımızı geriye yaslayıp gözlerimizi kapatıp bunu bir düşünelim. var mı bir cevap?

türk solu diye belirtmeli. dünyada daha homojen sol ideolojiler.

imtihân.

korkulması ve geri durulması gerken bir şahsiyettir. kaybedecek bir şeyleri olan insanlar gerek hayat ile gerek başka insanlar ile olan mücadelelerinde, kaybedebilecekleri şeylere odaklanıp temkinli ve düşünerek adım atarlar. kaybedecek bir şeyi olmayanlar ise tâbiri câizse önüne geleni çiğner geçerler arkalarına bile bakmadan. herhangi bir endişeleri kalmamıştır.

ölümlü dünya filmine ait bir replik. repliğin tamamı şöyle; "sol zaten kendi içinde fraksiyonlara bölündüğü için bu halde değil miyiz."

link

edit: türk solu diye bir kavram yoktur. o yüzden bu ülkede sol yok. altyapısız ve yüzeysel solculuk var.

offf çektiren başlıklar, pufff çektiren tanımlar.

evlilik öncesi beraberlik diye bir şey var. gerisi teferruat.

kur'an-ı kerim'i yeğleyen kişidir.
çünkü solcular anıtkabir'e gitmek isterken sağcılar kabe'ye gitmek istiyor.