zaman tüneli

şu an kucağımda uyuyan bir tekir var, çok sevgi dolu bir hayvan bu. tanışmış olduğum çoğu insandan daha çok faydasını gördüm, o kadar tatlı bir uyuma şekli var ki, karanlık olmasa fotoğraf koyardım. kedileri sevin, kediler iyi ki varlar.

ebeveyn olabilecek yeterliliğe sahip olup olmadığını düşünmeden çocuk sahibi olmak. hatta bunu anne-baba olmayı düşünen çiftlerin de inisiyatifine bırakmamak lazım. böyle ehliyet sınavı gibi, sözlü uygulamalı, hatta üniversite eğitimi gibi 2-3 seneye yayılmış bir eğitim ve bu eğitime bağlı yeterlilik test ve gözlemlerine dayalı olarak izin verilmeli.

sonra ortalıkta bir sürü anne babalarının aşamadıkları travmalarının etkisiyle yetiştirilmiş, ebeveynlerin kendilerinin gerçekleştiremedikleri şeylerin hırsıyla hiç istemedikleri hayatları yaşamaya zorlanmış bireyler...

görmezden geldiğim sıkıntılarımın,
yıkıcı etkileriyle boğuşuyorum.

sosyal medyada ilgi dilenen çoğu kadının psikolojik sıkıntısı var ama normal olarak her insanın ilgiye ihtiyacı vardır. ülkemizde kadınlara fazla talep olmasından dolayı bence fazla ilgi var.

canımı ne kadar yaktığına ve sevgimin boyutuna bağlı. düşünüyorum da çok seviyorsam terk edişi beni mahvetse bile affederim sevmek biraz da gurursuzluk değil mi zaten

uzun zamandır buraya yazmamışım sanırım bir şeyler karalamak iyi hissettirecek. öncelikle istediğim şehirdeyim, planlarım ve girmek istediğim ortamlar vardı ama geldiğim ilk günden itibaren depresif bir süreç başladı. bunu daha çok açmak istiyorum bir yandan da yazmaya üşeniyorum. 6 şubat depreminde yardıma ve sonrasında dolaşmaya bölgeye çok gittim, benim için çok yıpratıcı bir süreçti. neyse uzatmayacağım, içime attığım, bastırdığım duygular açığa babamdan alakasız yerde azarlanmam sonrası açığa cıktı ve beni karanlığa çekti. yaklaşık 3 aydır depresif bir dönem yaşıyorum. bunun daha alt yapısı da var, onu da yazacağım ama uzun olur büyük ihtimalle. hayatım boyunca sanıyorum olduğum kişi gibi davranamadım. bir de kendimi gerçekten aşırı derecede ezik ve aşağılık hissediyorum. rasyonel bir insanım başkalarına karşı ama kendi hayatıma yön veremiyorum. neyse iyi geceler yarım itiraf olsun bu.

neden ve nasıl terk ettiğine bağlı. her terk eden acımasızca bırakıp gitti demek değildir. bazen mecburiyetler vardır. sevdiğine zarar gelmesin, üzülmesin diye bağrına taş basar gider.

değerli yazar arkadaşım bak eğer öyle bir ikilemde kaldın da bize danışıyorsan aman diyeyim. yapma etme eyleme...

neye?
t/ zor bir durumla ya da acıyla karşı karşıya kalan kişiye olayın ya da kaybın arkasından sorulan soru

inşaat sürecinde işçilerinin yüksekten düşen asansörde can verdigi ve inşaat sahiplerinin hiç bir ceza almadığı rezidans.
ne zaman önünden geçsem kaşar diye okurum inatla çünkü hep bu olay gelir aklıma.

affedilir , affedilir.
affetmeyip nabıcan hem?mezara mı götürücen?

sizi kıran kişilere siz izin verdiğiniz için yaparlar bunu, bazen kırılır köşede kalırsınız ve kimse görmez. bende genellikle öyle oldu. insan kırıldığı yerden güçleniyor bazen, bazen de o kırılan yer sızlıyor. uzun yazmaya üşeniyorum.

hiç onaylamamak.

golfe "köpeklerin oyunu" der.

ilk oyuncak serisinde serikatil tipli bir yetiṣkinmiṣ. bu devirde sert kaçacağından haylaz delikanlı çocuğa çevirdiler.

babaannemin sözünü aklıma getiren başlık taş olsa çatlardı toprak oldum dayandım derdi kısaca toprak oldum dayandım sözlük

2500 yıllık tarihi olan üzümden yapılan içimi kolay bir sohbet içkisi.
ayrıca sanıldığı gibi batıya ait bir içki değildir , tam tersi ilk doğuda üretilmistir.
bereketli mezopotamya toprakları sen ne güzel şeyler yaratıyorsun.

hatciko
white fang
k9
hachiko en vurucu köpek filmlerinden biridir



his name is death isimli yazarımız için yazıyorum : hocam kötü kedi şerafettin hem bir türk , hem bir animasyon hem de bir kedi filmidir. *

sen
en güzel günlerimin
üç mel'un adamı var:
ben sokakta rastlasam bile tanımayım diye
en güzel günlerimin bu üç mel'un adamını
yer yer tırnaklarımla kazıdım
hatıralarımın camını..
en güzel günlerimin
üç mel'un adamı var:
biri sensin,
biri o,
biri ötekisi..
düşmanımdır ikisi..
sana gelince...
yazıyorsun..
okuyorum..
kanlı bıçaklı düşmanım bile olsa,
insanın
bu rütbe alçalabilmesinden korkuyorum..
ne yazık!..
ne kadar
beraber geçmiş günlerimiz var;
senin
ve benim
en güzel günlerimiz..
kalbimin kanıyla götüreceğim
ebediyete
ben o günleri..
sana gelince, sen o günleri -
kendi oğluyla yatan,
kızlarının körpe etini satan
bir ana gibi satıyorsun!.
satıyorsun:
günde on kaat,
bir çift rugan pabuç,
sıcak bir döşek
ve üç yüz papellik rahat
için...
en güzel günlerimin
üç mel'un adamı var:
biri sensin,
biri o,
biri ötekisi...
kanlı bıçaklı düşmanımdır ikisi...
sana gelince...
ne ben sezarım,
ne de sen brütüssün...
ne ben sana kızarım
ne de zatın zahmet edip bana küssün..
artık seninle biz,
düşman bile değiliz..

nâzım hikmet

uzay-zamanı bükecek olmaktır. *

yetişkin olmayı bilmeyen bir insan olmaktır.
zira yetişkin bir insan kendi hayatının sorumluluğunu almayı , başkalarının hayatının sorumluluğunu almamayı ve sınırlarını bilen insan olmaktır.
bunun ne demek olduğunu anlayınca insan bir başkasının yaptıklarından dolayı üzülmüyor, kırılmıyor, sadece buna izin vermiyor.
yani bana ne yapmaya çalıştığını anladım ve bundan hiç hoşlanmadım diyor, en şiddetli şekilde hem de.
e herkesin üzülmeye hakkı var canım, birazda onlar üzülsün.