hacer teyzenin yeni sildiği merdivenleri parmak uçlarıma basarak indiğimden ayakkabılarımın önü çabuk kırılırdı. ayakkabılarımın ucu kırılırdı, çocuk gönlüm kırılırdı; yine de hacer teyzeye kırılmazdım. okul saatlerine kızardım, hacer teyzeyi erkenden uyandıran apartman yönetimine, parmaklarının ucunda yürümeyen herkese, tüm ayak izlerine. işte o zamandan beri ayakkabılarımdaki çizgiler sabahın yedi buçuğudur, hacer teyzenin günaydını, annemin yol bitene kadar el sallaması.
iyi geceler hacer teyze.
devamını gör...