achilles come down yazar profili

sokaktaki herhangi bir köpekten tek farkı komutları anlamasıdır, zavallı.

eeee, noldu şimdi dert ettiğin şeylere?

seni sadece sen olduğun için ve doya doya sevsin.

yeni single yayınladılar şu an dinliyorum, sözlerine henüz bakmadım sadece müziği dinliyorum. mutlaka dinleyin, dinlettirin arkadaşlar. yeni singlelarının adı silos.

daylight (cinematic) - david kushner

istediğim zaman istediğim kadar uyumak.

ne zaman kendime bir gelecek hayal etsem bu gelecekte mutlaka elimde bir silah oluyor ve bu silah bana doğrultulmuş oluyor. intiharsallıktan da öte bir şey bu artık. antidepresan da etki etmiyor çünkü bu bir hastalık değil, olduğum kişi. ama hayır, bunu yapmayacağım. korktuğumdan değil, geride kalanlar için yapmayacağım.

fark etmez benim için. insanların hayatı üzerinde bir şeyler beliren bir ekrandan ibaret değil. kendilerine zaman ayırmaları gerekebilir. kimse de size bir açıklama borçlu değil.

hayvanlara, insanlara, mekanlara, eşyalara aniden bağlanıyorsun. sonra bir anda bırakıyorsun. hiçbir şeyde tam olarak ideal aralığı bulamıyorsun. her zaman ya hep ya hiçsin. evet diyorsan sonuna kadar evet, hayırsa sonuna kadar hayır. hayatı daima uçlarda yaşayamazsın. kendine gel ve biraz sakin ol.

sabah isana c vitamini, hyalüronik asit, güneş kremi
akşam maruderm cilt temizleme jeli, hyalüronik asit

kafamı bir kuşa hediye ettim, rüyalarımda uçuyorum.

nickaltıma bıraktığınız sözler için teşekkür ederim, daima mutluluk sizinle olsun.

nickaltında 5 entry bile olmayan yazar: ben

sevgim.

i feel like i'm drowning - two feet

“and no matter how much it hurts
it's not goodbye just see you later”

seni gerçekten seviyor muyum bilmiyorum ama seni görmeyi ve senin attığın her adımı seviyorum. canım yanıyor. seninle vedalaşmam için birkaç aya daha ihtiyacım var. neden böylesin? neden bir defa olsun benimle konuşmuyorsun? neden?

başardım diyemem ama sizi sevmeyen birisinin sevgisini, kendi sevginizle satın alamazsınız. bunu öğrendim. ne kadar sevdiğinizin bir önemi yok. günün sonunda o kişi sizi sevmiyorsa bitmiştir.

sormadım. sormam da. sadece kendi kendime düşünürüm.

neden bana bir cevap bile yazmayacak kadar benden nefret ettin ki?

bu gezegen bana fazla küçük, bu gezegen bana fazla büyük. hiçbir şey anlamıyorum sosyal normlarla ilgili. insanları anlamlandırmakta güçlük çekiyorum. bu öylesine bir tavır değil, gerçekten anlamlandıramıyorum. insanlar çok tuhaf ve bazen başka bir galaksiden ya da boyuttan gelip gelmediğimi sorguluyorum.

diğer insanların arasında hiçbir şey anlamadan zaman geçiriyorum. bazen onları anlayabileceğimi sanıyorum ama sonra bir anda değişiyorlar. insanlar çok akışkan canlılar. kendimi bu gezegene ait hissetmememin sebeplerinden biri de onlar.

sonra kendimi bu vücuda ait gibi de hissetmiyorum. aslında gezegendeki hiçbir canlının vücuduna bilincimi yerleştiremiyorum. sanki küçük bir kabın içinde sıkışıp kalmış gibiyim. ben duvarları ittikçe duvarlar birbirine yaklaşıyor.

bu küçük, birkaç kilogramlık yağ, su, protein ve sinir hücresi yapılı insan beynine kapatılmış gibiyim. herkese saldırmak istiyorum ama kimseye zarar vermek istemiyorum. çığlık atmak istiyorum ama kendi sesimden korkuyorum. kendimi anlatmak istiyorum ama bu zavallı insan kelimeleri bana yetmiyor. şu boyut bana dar geliyor ve başka gidecek bir evrenimin olmaması beni yoruyor. belki de oraya da ait hissetmeyecektim, kim bilir. dünyevi hiçbir şey artık beni ilgilendirmiyor. manevi şeylerle de alakam yok. sadece var oluyorum ve gezegenin bana verdiği çıktıları anlamlandırmaya çalışıyorum.