akgun yazar profili

hee canım he, her kuşu öptük bi leylek kaldı. ben de ona ayıracak motivasyon yok. euro 10 tl olmuş hiç derdim yok gibi bir de onunla ugraşayım.

benim de yok ulan! resmen 2.dş kaybetmiş hitler yalnızlığına mahkum edildim.

yakın zamanda 2 dönüm ile gireceğim iş, ayrıca yanına avokado da düşünüyorum fakat avokado zor bir meyve. ejder meyvesi ise arog'daki carlos gibi taş versen kemirip yer. bir hafta sonra toprak analizi yaptıracağım her ihtimale karşı. bakalım neler olacak, umarım uslu bir çocuk olup şirinleri görebilirim...

bir sabah kahvaltısında babama;
“bu insanlar niye deliriyor sence baba? ya da deliliğin kriteri nedir? bizim gibi davranmamaları mı?” diye sordum.
köy yumurtası ağzındayken; “düşünce, zeka ve duygu bedene büyük geldiğinde onu kendi kendine tahrip eder” diyip çayını yudumladı...
aslan parçası be.

hz isa'nın yahudi olarak öldüğünü öğrenince ufaktan bir kenan komutan gibi "olamaz, olamaz! kesinlikle olamaz!" nidaları atmıştım. beynimdeki şema ters döndü a canlar.

geçen gün aklımdan geçti bu fikir. günlük 2-3 paket sigara içiyorum. yanımda yedek paketim olmadığı zaman ise elimdeki paket dolu dahi olsa strese giriyorum. dünyanın en geri zekalı eylemi. aferin oğlum akgün iyi bok yiyorsun.
sonra dedim ki lan benim sigaraya aylık verdiğim para 1000 lira civarında zaten, alayım kaliteli bir puro ve bir de makas bari bir boka değsin.
puro konusunda tavsiyesi olan arkadaşlar sinyali yaksın.

o zamanki eylemlerime bakınca çok saçma geliyor. ama iyi ki yapmışım demekten de kendini geri alamıyor insan.
yoğun duyguların olduğu dönemdir.
şu an lisede aşık olduğum kız ne yapıyor hiç bilmiyorum, fakat umuyorum ki güzel bir hayatı olmuştur.

bana göre erkin koray-tek başına.
şarkının sözlerini nietzsche yazmış sanki, felsefesi var 4 dklık şarkının. tadı ve kokusu olan bir nesne gibi bu parça.

bir y kuşağı abiniz olarak hepinizin gözlerinden öpüyorum kardeşlerim.
size ne bıraktılar ki bu kadar linçliyorlar onu da anlamadım.
gençlik heyecanınız var o yüzden size tavsiye vermeye gelmedim. çünkü bir kulaktan girip diğerinden çıkıyor bu yaşlarda. hayatta satın alınamayan tek şey tecrübe, yaşayarak göreceksiniz. he bir de hayatta başınıza gelmiyor, sosyal gözlem yapmayı ihmal etmeyin lütfen.
sizden tek istediğim şey bol bol kitap okuyun lütfen, birbirinize karşı nazik olun ve çevreye çöp atmayın.

romalılar açılın!
şahsım bu başlıkta tepeye oynayabilir.
5-6 yıldır istisnanız her kitapta yaptığım eylem.
öncesinde bir kitabı bitirdigimde aradan belli bir zaman geçince kitap gözümün önüne geldiğinde tek hissettiğim şey "hee iyi kitaptı bu ya" demek oluyordu. fakat şimdi kitabı açtığım zaman altı çizili yerlerini okuyorum ve o heyecanı ve lezzeti tekrar duyuyorum. benden size tavsiye siz de çiziniz.

1-yıllar ikimizden de çok şeyler götürmüş. sen yeni yuva kurarken beni paramparça bölmüş.

2-hem yara bandım hem yaram, bitsin artık gönülçelen

3-bir taburesi üstünde babamın öldüğü yaştayım

kendinden sonraki nesillere hayal edilebilir bir şeyler birakamamak...
y kuşağı x kuşağına ne bırakabildi ki? şimdi z kuşağını eleştiriyoruz mesela, he illa ki bir çok eleştirilecek yanları var o ayrı mesele. lakin biz bu kuşağa ne bırakabildik?
ülkedeki gençlerin en büyük iki hayali ya devlet memuru olabilmek ya da yurt dışına gitmek. bunda bir önceki kuşak olarak ağır sorumluluk hissediyorum. bizden önceki kuşağın da bize karşı aynı mahcubiyeti hissetmesini umuyorum.

kazanamasa da bir şey değişmez bu ülke adına. bu toplumda ciddi manada bir ahlak bozukluğu ve nepotizm var. erdoğan'dan önce de ülke gül bahçesi değildi. erdoğan'dan sonra da olmayacak.

inandığınız değerler anlamsız hale getirilince kopuş yaşar ve boşluğa düşeriz. yerini dolduramamak anlamsızlık çukuruna sürükler. hiçlik ve anlamsızlık kaygısı ile baş etmek için de oyalayıcı şeyler arar, türlü bağımlılıklar geliştiririz. bugün, çoğumuzun yaşadığı şey bu.

he bir de insanımız çok kaba, onu da kesinlikle eklemek istiyorum.

dünyanın en adil sistemidir. risk alabilme, piyasayı doğru okuyabilme vb. gibi cesaret ve özellikleriniz varsa sizi dipten başa ulaştırabilir. yine aynı şekilde kendinizi bir kaç yıl içinde bastayken dipte de bulabilirsiniz.
illa ki eksi yönleri vardır lakin komünizmden çok daha adildir. komünizm bireyleri eşit konuma getirerek yetenekli olan bireyin yeteneğini yeteneksiz birey lehine sömürür. aslında sömürünün büyüğü komünist sistemdedir. ha keza komünizm de işçi sınıfının anası ağlarken tatil, çalışma saatleri gibi kavramların doğmasını sağlamıştır. daha insanca şartlar sunmuştur. fakat mevzu bahis hangisinin daha adaletli olduğuna gelirse ben kapital sistemi çok daha önde buluyorum.
insanın doğası bana göre bencillik üzerine kurulu ve bu utanılacak bir şey de değil, bir kuşun uçması kadar doğal. iyilik adını verdiğimiz şeyler bile kendimizi tatmin etme ve kendi mutluluğumuzu sağlama amacından başka bir şey değil. o yüzden de kapital sisteme ayrıca destek veriyorum. komünizmin ekonomik modeli hayata geçse de uzun süre ayakta kalmaz ki kalmadı da.

geberiyorum sabahın kızıllığı gecenin karanlığından çalarken
kanımın içinde leylekler geziniyor uzak yerlerden gelip yorulmuşlar
kalan bir kaç beyin hücrem hala anlamaya çalışıyor bir şeyleri faydasızca
etik bir eylem ama beyhude
sigaramın dumanı daha da bulanıklaştırıyor önümü
parmaklarım hissizce dokunuyor alnıma
descartes'in dediği gibi düşünüyor öyleyse var değilim
varım, öyleyse düşünüyorum
bazen onların da yanıldığını anlıyorum
sahil boyu uzun bir yolculuk istiyor canım
hollanda'da yaz sıcağında lale bahcelerinin arasında gezerken bir gölge bulup serinliğinde sigara içmek istiyorum
ama ben burada geberiyorum
damlalar ıslatacak ruhumun topraklarını
toprağa döneceğim, toprağa; geldiğim yere
bu kadar zor ve istemsiz olmamalı insanın yuvasına dönmesi
oysa ki tavşanlar öyle mi? hepsi sever yuvasını
yuvamı kaybetmiş olduğumu da anlıyorum ama gitmek istemiyorum oraya
geberiyorum hoyratça yaşamak isterken büyük bir coşku ile
geberiyorum büyük bir gurursuzlukla türküler söylemek isterken avazım çıktığı kadar
yuvama hoşbuldum, karanlık fakat sessiz burası anne karnı gibi...

olduğum şey ile olmak istediğim şey arasındaki koca bir boşluğum ben

en sevdiğim hangisi bilmiyorum da 90'lar şarkısı denilince aklıma hep harun kolcak- gir kanıma şarkısı geliyor. buram buram 90 kokuyor

isteyerek ve bilerek var olmadığınız bir hayatta özgürlük kavramından bahsetmek oksimoron kaçar. üstelik ölüm diye bir son varken.