anarchist yazar profili

insan erken yaşlarda, çocukluk veya ergenlik dönemlerinde veya en geç 20'li yaşlarının başında en azından bir eyleme tutunmalı. bu eylem insanın kendine uygun, keyif alacağı bir eylem olmalı, onu mutlu eden yapmaktan büyük zevk alacağı bir eylem olmalı. aksi halde insan daha ileri yaşlara geldiğinde hem o eylemi yapması zorlaşıyor maddi kaygıları olması sebebiyle hem de toplum içinde yapacağı eylemi yapan insanlardan daha yaşlı olması sebebiyle biraz dışlanma durumuyla karşılaşıyor.

ilerleyen yaşlarda hem maddi kaygılarla yapılmak istenen eylemi yapmak zorlaşıyor hem de yapılması gereken eylemlerin sayısı artıyor. psikolojik olarak da erken yaşlarda bir eyleme tutunan ve o eylemle hayatını, geçimini sürdüren insanlara baktığınızda mutlu olduğunu, yapmaktan keyif aldığı bir eylem olduğunu varsayıyorum, çok açık görebilirsiniz. ama erken yaşlarda rüzgarın kuvvetiyle oradan oraya savrulan insanlara baktığınızda, yani bir eyleme erken yaşta tutunmayan insanlara baktığınızda ya da erken yaşlarda bir eyleme tutunsa dahi onu bırakan insanlara baktığınızda ilerleyen yaşlarında dahi psikolojik olarak savrulduğunu, mutlu olmadığını görebilirsiniz.

yine birçok yazımda olduğu gibi umutla bitireceğim yazımı: hayata pratik bakmayı alışkanlık haline getiren birisi olarak, gerçek hayatta birçok insanın, kalan hayatında hatta çok kısa bir süre kalmış olsa bile hayatının sonlanmasına hayallerine ulaştığını da bizzat gördüm de okudum da duydum da. dolayısıyla bir veya birkaç eyleme tutmanın hayata tutunmak olduğunu gözlemledim. hangi yaşta olursanız olun, umarım bu yazım size esin kaynağı olur ve kendinizi tanıma ve daha fazla cesaret ve çaba göstermenizi sağlar. böylece de hayata tutunma yolculuğunuzda ve yapmak istediklerinize ulaşma konusunda sizi motive eder.

03/06/2025 günü hem evden çıktığımda bindiğim otobüste hem de eve geri gelirken bindiğim metrobüste yanıma oturan insan sefaletleri yayılarak oturdular ama ikisini de uyardım ve hiçbir şey demeden kendilerini düzelttiler. ibb yayılarak oturmayın diye uyarı resmi de koyuyor halbuki araçların duvarlarına ama nerede bu eğitimsiz, bencil canlılar görsün de ona göre davransın. ibb bence sesli olarak da uyarı yapması lazım!

erkekler dünyanın her yerinde kadınlardan kat be kat fazla psikolojik tacize uğruyor ve sadece bu psikolojik taciz de değil sistematik bir şekilde psikolojik şiddete ve baskıya da maruz kalıyor kadınlardan kat be kat fazla olarak. nedenini merak ediyor musunuz? söyleyeyim: vahşi kan emici kapitalist düzen erkeklerin baş kaldırmasını, kadının ve erkeğin birlikte omuz omuza bir sınıf mücadelesi vermesini engellemek istiyor, istiyor ki insanlar en temel ihtiyacını karşılamak için kendilerine, (yani burjuvalara, büyük sermaye sahiplerine) köle olarak bağlı kalabilsin.

"erkek çalışana mobing [mobbing] ve şiddet giderek artıyor"* haberi zaten var olan bir durumun insanlara aktarılması açısından bir nebze de olsa umut verici insanların özgürlükleri için mücadele etmesi açısından. yine yakın zamanda yayımlanan bir programda** suç bilimci prof. dr. sevil atasoy erkek cinayetlerinin, kadın cinayetlerinden 10 kat fazla olduğunu söylemişti. erkeklerin öldürüldüğü haberleri ana akım medyada olsun sosyal mecralarda olsun çok az hatta hiç yer almayacak şekilde planlanıyor. nedeni demin de bahsettiğim gibi patronların, burjuvaların dahası gücü elinde bulunduranların halkı köle olarak kullanmaya devam etmek istemesi dahası daha da köleleştirmek istemesidir.

haber*

prof. dr. sevil atasoy youtube röportajı**

ibb'nin 11.07.2024 tarihli almış olduğu 30 yaş üzeri öğrencilere uyguladığı karar hem anayasanın eşitlik ilkesine hem de ayrımcılık yasağına aykırıdır. bu şekilde bir düzenleme, hem anayasanın ihlali hem de uluslararası sözleşmelerin ihlali demektir.

anayasa mahkemesinin eşitlik tanımı ve ilgili maddeleri*

*anayasa mahkemesi ise eşitlik kavramını, “herhangi bir nesnel ve makul dayanağı olmaksızın aynı durumdaki bireylere farklı muamelede bulunulması” olarak tanımlamıştır. eşitlik ilkesi ve ayrımcılık yasağı 6701 sayılı türkiye insan hakları ve eşitlik kurumu kanunu’nun 3. maddesinde de belirtilmiştir. buna göre;

“(1) herkes, hukuken tanınmış hak ve hürriyetlerden yararlanmada eşittir.

(2) bu kanun kapsamında cinsiyet, ırk, renk, dil, din, inanç, mezhep, felsefi ve siyasi görüş, etnik köken, servet, doğum, medeni hâl, sağlık durumu, engellilik ve yaş temellerine dayalı ayrımcılık yasaktır.

(3) ayrımcılık yasağının ihlali hâlinde, konuya ilişkin görev ve yetkisi bulunan kamu kurum ve kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları ihlalin sona erdirilmesi, sonuçlarının giderilmesi, tekrarlanmasının önlenmesi, adli ve idari yoldan takibinin sağlanması amacıyla gerekli tedbirleri almakla yükümlüdür.

anayasanın kanun önünde eşitlik başlığı altındaki ilgili maddesi*


*kanun önünde eşitlik

madde 10 – herkes, dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasi düşünce, felsefi inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayırım gözetilmeksizin kanun önünde eşittir.

kadınlar ve erkekler eşit haklara sahiptir. devlet, bu eşitliğin yaşama geçmesini sağlamakla yükümlüdür. bu maksatla alınacak tedbirler eşitlik ilkesine aykırı olarak yorumlanamaz.

çocuklar, yaşlılar, özürlüler, harp ve vazife şehitlerinin dul ve yetimleri ile malul ve gaziler için alınacak tedbirler eşitlik ilkesine aykırı sayılmaz.

hiçbir kişiye, aileye, zümreye veya sınıfa imtiyaz tanınamaz.

devlet organları ve idare makamları bütün işlemlerinde kanun önünde eşitlik ilkesine uygun olarak hareket etmek zorundadırlar.

akıl sağlığının yerinde olmadığı belli evden kaçan adamın. o yüzden kaçmış muhtemelen. yani birçok şeyi mantıklı şekilde düşünememesinden dolayı böyle bir eylemi gerçekleştirmiş. esasen annesi yuvarlak ekmek aldı diye değil. haber kaynağının altına birçok zalim, dar kafalı insan yorum yapmış. o insanlara tavsiyem önce okuduğunuzu, seyrettiğinizi anlayın, sonra yorum yapın.

takip ettiğim başlıkları liste şeklinde görebileceğim bir yer göremedim normal sözlükte. birisi aydınlatabilir mi beni? başka bir sözlükte de hesabım var ve orada başlıkları liste halinde görebiliyorum.

david sanborn - goodbye

benim çok uzun yıllardır içinde bulunduğum durumdur. hatta şu anda yalnızlığımdan dolayı entry gireyim dedim sözlüğe ve beni ışık hızıyla çeken bu başlığı buldum, algıda seçicilik işte, bunu biliyorsunuz zaten.

cehaletin resmini çizmişsin bu sözle.

kimsesizin tanımıyla başlayalım. fiziksel olarak etrafında konuşacağı, sohbet edip dertleşebileceği insan olmaması olarak tanımlayabilirsiniz kimsesiz olan insanı. bir de şöyle tanımlayabiliriz: etrafında kimses olup da duygusal olarak kendini yalnız hisseden insan. bence hem etrafında kimsesi olup hem de o kimsesi olarak tanımladığımız kişilerden zarar görüp kendini o ortamdan uzaklaştırdığında da hem fiziksel hem de duygusal olarak yalnızlık çeken insan diğer durumların hepsinden daha fazla acı çekiyordur.

çevresindeki insanların vasatlığı yaşadığı yeri değiştirmek için sebepleriden bir tanesidir. bağnaz, hoşgörüsüz, bencil yığınla insan olması kişinin etrafında o kişinin yaşadığı yeri değiştirmesi gerektiğinin işaretleridir. kısa süreliğine de olsa evden bir süreliğine uzaklaşarak hayatı sürdürebilse de bu kişi yine de acı çekmektedir ve mutsuzdur. kısa süreliğine yaşadığı yerden uzaklaşsa da kişi, gün içinde, bu sefer temel ihtiyaçları onu zorlar imkanının kısıtlı olması sebebiyle. daha kötü sonuçlara sebep olmadan yaşadığı yerden dolayı mutsuz insanların bir an önce mutlu olacağı bir yere taşınmasını istiyorum evrenden.

müthiş bir yaşam mücadelesi aslına bakarsanız bu adamın yaptığı. kendini o psikolojiden bir miktar da olsa kurtararak ve kendine yeni bir yaşam kurarak bir başkaldırıdır insanın rezilliklerine karşı. bir temiz sayfa açıp, insanların o iğrençliklerine uymayıp dürüstçe kimseye, doğaya zarar vermeden yaşamayı seçmesi erdemli bir davranış olmuş.

öncelikle kaderden bahsetmek isterim ki daha açık bir şekilde ve sırasıyla açıklayayım anlatacağımı. kader dine ait bir unsurdur ve din de insanların anlayamadığı şeyleri dine atarak kurtulma taktiğidir. yani din bilgisizliktir, bilgisizlikten doğmuştur ama kötü anlamda. evrendeki olaylar nedensellik ilkesi doğrultusunda açıklanır. yalnızlığın tercih mi olduğu sorusuna gelince bu da günümüz narsist insanının içinde bulunduğu psikolojiyle sorulmuş bir sorudur. yalnızlığı, çoğu insan tercih etmez fakat günümüzde narsisizm salgını nedeniyle anlayışsız; merhametsiz, bencil, başkalarının haklarına saygısız yığınlar olduğu için insanlar yalnızlığı tercih etmese de, narsist olmasa da, yalnız kalır. yani çok az sayıda insan yalnızlığı tercih eder. geriye kalan yalnızlar ise tercih etmediği halde yalnız kalır.

yıllar önce bu ikilemle karşılaşmıştım ve uzun zamandır da karşılaşmamıştım ta ki şu güne kadar. şimdi sevilmeyen kitabı okumaya çalışmanın bizim için ne kadar zararlı olduğunu bir makalede okudum ki. ben daha önce birçok kez sevmediğim kitapları veya yazıyı okumak için zorlamıştım ve yine çok eskiden kendime sevmediğim beni rahatsız eden bir eylemi sürdürmeme kararı almıştım. sevmediğim kitabı okumama meselesi ile ilgili de internette bir araştırma yapıp bir makale bulunca daha da güzel bakış açıları kazanmış oldum o makaleyi de buraya bırakıyorum.

çağımızın hastalığı olan narsisizmin etkilerinden birisidir, yardıma ihtiyacı olan insanlardan tiksinip hayvanlar için ağlamak...

son zamanlarda korkunç derecede artarak salgın haline gelmiş bir kişilik bozukluğudur. o kadar uzun süre yaşamadığım hâlde benin ilk gençlik yıllarımda kesinlikle bu şekilde bir salgın yoktu. narsistler tam da kapitalist güçlerin istediği gibi bir düzenin kuklalarıdır.

platon, devlet 1. cilt

riskten kaçmak ve en kritik nokta da korku elbette.

akıllı denen telefondan tuşluya geçmiştim bir dönem ve çok rahattım ama malum kapitalist sistem beni tekrar içine çekti ve tekrar o akıllı denen telefonu kullanmaya başladım. fakat yarın tekrar telefoncudan bir tuşlu telefon alacağım. bu sefer daha kararlı şekilde yoluma devam edeceğim.

dün akşam eve dönerken artık hiçbir şeyin bana keyif vermediğini fark ettim. yani "her şeyden sıkılmış olmak" cümlesine uygun olabilecek bir ruh halinde olduğumu söyleyebilirim rahatlıkla uzun yıllardır. hiç mücadele etmemek ise insanı en önce duygusal olarak hasta ediyor sonrasında da kaçınılmaz olarak fiziksel akılsal hastalıkları beraberinde getiriyor. o zamanlar bunca sorumluluk hissi başımda değildi, şimdi de o zamanki kadar finansal özgürlüğüm yok. insanın hayatına baktığımda görüyorum da ne kadar çelişkiler var. yine son zamanlarda şunu fark ettim ki; ünvan, para, maddi şeylerin ne kadar berbat olduğunu söylememe rağmen rağmen toplumdan izole edilmemek için, bunların eldesi için mücadele etmeye ve bu yolla kendimi iyi hissetme çabamın da ömrümden ömür aldığını fark ettim. daha özgür bir hayat için vazgeçmek gerektiğini düşünüyorum birçok şeyden ki bu yaşamak için olan mücadeleden farklı bir durum elbette ki yaşamak için mücadele edeceğiz. benim bahsettiğim insanın doğasına uygun bir şekilde yaşaması. insanın onurlu, sağlıklı, mutlu bir şekilde hayat sürmesi duygusal ihtiyaçlarının sağlanması ile ilgili.