anastasia tepeş yazar profili

kendi hikayesini yazanların kurduğu sözlük. bir küllerinden doğma hikayesi. anka

şeriat mı geliyor laiklik elden mi gidiyor türk birliği mi olacak derken hiç beklenmedik bir şekilde pompeiye döndü ortalık

duruma göre değişir. temelde cevap veremeyeceği için konuşulmaz yani asılsız söylemler olur ve kendisi cevap veremeyeceği için bu söylemler iftira olarak ortada dönüp durur o yüzdendir aslında konuşulmaması. ama ölen kişinin şeref yoksunu olduğundan eminseniz bence ağız dolusu saydırmakta da özgürsünüzdür.

ben düz insanım. hangisi normalin dışındaysa iyi ve doğru görünmüyorsa anormaldir. herkes kendi eline uygun bir eli olanla takılsın.

böyle düşünen insanları, gündüz kuşağı programlarına konuk olarak katılan türde bir insanla buluşmaya çıkaracaksın. gerisini anlatmama gerek yok bence.

varedilirken ben yoktum dolayısıyla neden varedildiğimi bilmiyorum. bu mizahi bir yaklaşım değil aslında sorgulamalar sonucu ulaşılan en temel gerçek. ama varlığımı sürdürmek istememin nedeni ecelimle ölmediğim sürece bu dünyadan hemen ayrılmayı istememem. bu kadar basit aslında. bu dünyada varolmaya devam etmeyi istiyorum çünkü uzuuuu...uuun yıllar boyunca ölmek istemiyorum. bunun dışında bir sebep aramayacak kadar sebepleri basitleştirince yaşamak daha keyifli oluyor.

tabii ki herkes kendini özel zannetmeli aslında ama kendini mehdi sanacak kadar değil kendi çapında bir önemi olduğunun farkında olacak kadar özel zannetmeli.

mevzu bolca deneyim yaşamak değildir hiçbir zaman. bizi olgunlaştıran şey hem yaşadıklarımızdan hem gözlemlediklerimizden "kendi derslerimizi" çıkarmamızdır. mesela evlenmeyi düşünmeyen biriyim ve insanlar bana bunun sebebini sorduklarında (tabii ki 'sana neee!' de diyebilirim) 'aile kurmayı düşünebileceğim biri karşıma çıkmadı' diyorum. aslında bu cümlenin altında deli gibi bir "hayattan çıkarılan dersler ansiklopedisi" yatıyor. evlilikleri, aileleri ve çocukları fazlaca gözlemleme, bunun üzerine çokça düşünme seansları yaptığım için bu kararı aldım. ama insanlarla uzun uzun konuşmayı, ıkına sıkıla kendimi açıklama çabasına girmeyi hiç sevmediğimden sebeplerimi tek cümleye indirgeyip kestirip atıyorum. son zamanlarda yine bu saçma konuya maruz kaldığım için örneği de bu konudan vereyim dedim. başkasıyla aile kurmak konusu, insanların hayatlarını çok fazla gözlemlemem yüzünden erken yaşta olgunlaştığım bir konu oldu çünkü. bazen biriyle tanışıyorum, konuşuyorum ve en ufak konulardan en büyük konulara kadar gereksiz yalanlar söylediğini fark edince karşı tarafla da uğraşmak istemediğimden konuşmayı bitiriyorum. bazen de bir ortamda tanıştığım birisi yakınlık kurmaya çalışırsa oturuşunu, duruşunu, yiyip içmesini, diksiyonunu, kendine gösterdiği özeni her şeyini saniyeler içinde analiz ediyorum (evet çoğu kadın böyledir aslında) ve o kişiyle arkadaş dahi olamayacağımı anladığımda yavaşça uzaklaşıyorum. aynı durum aşksal ilişkilerim için de geçerli oldu hep. birini bu şekilde bir süre inceliyorum, bu süreçte takılıp güzel vakit de geçiriyorum ama ciddi gelecek planları başladığı an yavaşça kaçıyorum. çünkü bana göre en olmaması gereken şey yanlış kişiyle aile kurmak, o ailenin sağlıklı şekilde devam edebilmesi ve doğru şekilde çocuk yetiştirebilmek. insanların tüm bu sorgulamaları yapmaması yüzünden yaşanıyor onca kaos. bu yüzden acı çeken ve hayatta hiçbir b*k olamayan hatta kendine bile hayrı olmayan insanlara dönüşüyoruz. her neyse. rezil aile ilişkileri, yokuş aşağı tepe taklak giden evlilikler ve hiç olmaması gereken şekilde çocuk yetiştirme konularında beni erken yaşta olgunlaştıran çevreme teşekkür etmeliyim. sonuçta onların yanlışları benim doğrularımı şekillendiriyor.

kenarlarında ağaçlar olan karanlık bir yol.

"tek istediğim normal bir insan olmak"

bilinçaltımın kusmaya çalıştıklarını film izleyerek bastırmaya çalışmak. bir süre daha uykuya geçmesini sağlayabiliyorum.
sözlüğü ağlama duvarı gibi kullanmak. çünkü özelde kimse benim s!kik dertlerimi dinlemek zorunda değil. kimseyi bunaltmaya, kimsenin modunu düşürmeye hakkım yok. zihin dünyası kişinin gerçek kimliğidir ve birine zihnimi açmak kendimi milyonların önünde çırılçıplak kalmak gibi hissettiriyor. yargılanmak ve anlattıklarıma göre bir kalıba sokulacak olmak beni korkutuyor. çünkü kendimi yeterince itin g*tüne sokuyorum.

bak şimdi sigara dediniz aklıma ne geldi. bizim bir arkadaş vardı bu felaket sigara içerdi. bir de yetmiyor gibi çok fazla yıkanmayı ve parfüm vs kullanmayı sevmezdi. en yakın arkadaşımla onun dedikodusunu yaparken takma isim olarak "b*k kokulu" deriz. bu böyle bütün sigara içenleri toplayıp sürekli etkinlik yapar. bir gün beni de çağırdı. bir gittim yaklaşık 30 kişi var ortamda ve ben sigara içmeyen tek kişiyim. üstüne bir de astım vs de var. sigara içecekleri zaman mekanın dışına çıkıyorlar sonra içeri geliyorlar falan derken gecenin sonunda sadece onların üzerine sinen koku
ve verdikleri nefes yüzünden boğazım şişmiş, saçlarımdan ayak parmaklarıma kadar sigara kokusuna bulanmış şekilde nefretle eve döndüm. iki gün çeşitli duş jelleriyle periyodik olarak yıkandım koku ancak çıktı. bir daha da hayatıma sigara içen insanı dahil etmemeye karar verdim. o b*k kokulu da kendisi gibi got kokan ve durmaksızın sigara içen iğrenç birini bulup evlendi. şimdi birlikte şu şekil yaşıyorlar.

kaza bela gelmezse birisi kafamı uçurmazsa büyük ihtimal ben. bizim sülalenin yaş ortalaması 100+

küfür serbest olsun. küfürsüz konuşamıyor değiliz tabii ki ama bazı cümleler şöyle dolu dolu bir küfürle anlam kazanıyor. tabii ki kimse kimsenin şahsına doğrudan ya da dolaylı bir şey söylemeyecektir. sadece kişisel durumlarımızla ilgili yazarken bari burada rahatça çekinmeden ifade edebilelim.

bu sorun baştan sıkıntılı.
ilk olarak biriyle evlilik kararı almak demek kafalar uyuşuyor ve güveniyorum demektir. böyle bir çıkarımı yapmadan yüzeysel sebeplerle evlendiyseniz zaten her saniye aldatılır mıyım endişesiyle akıl sağlığınızı kaybedersiniz. bu konu bu durumda "game over" olacaktır.
diğer yandan eğer güvenerek ve uyumlu olduğunuzu bilerek evlendiyseniz hiçbir koşulda size yanlış yapmayacağını bilirsiniz, hangi platformda ne yazmış vs çok da umursamazsınız. kaldı ki artık sanal dünya bir sonsuzluğa dönüştü, kontrol manyağı gibi takip etseniz neyi ne kadar takip edebileceksiniz, sizin için de yorucu bir durum olur bu. zaten bu tarz durumlarda eğer psikopata bağlamıyorsanız ve karşı tarafı boğmuyorsanız laf arasında "ben filanca platforma takılıyorum sen de gelsene" gibi şeyler söyleyecektir. siz de karşı tarafı bunaltmadan ve onun ne yazdığına, ona ne cevaplar verildiğine takılmadan gülüp geçersiniz çünkü artık hayat böyle bunu kabul etmek gerek. hayır bu genişlik, gevşeklik falan değil. sadece artık sanal dünya eğlence mekanlarımızdan biri. bazı sınırlar dahilinde rahat edebilmeliyiz.
diyelim ki ona güveniyorsunuz, uyumlusunuz ama yine de sanal dünyada bu şekilde takılmasını istemiyorsunuz. o zaman şu gerçeği kabul edin: gerekirse ikinci bir telefon alır yine de kendine o özgürlük alanını yaratır. ama hadi diyelim gerçekten dediğinizi yaptı ve sanal dünyada bu şekilde takılmadı. sonuç olarak strese girecek, agresifleşecek, sıkılacak, bunalacak, size patlayacak, tartışmalar büyük kavgalara dönüşecek, sonuçta ilişkide yine kopuşlar yaşanacaktır. ve yine "game over".
sonuç olarak ya güvenmediğiniz insanlarla hayatınızı birleştirmeyin ya da insanların kafa dağıtmalarına, kendi özgürlük alanlarını yaratmalarına karışmayın. sizi seviyorsa zaten tüm dünya zorlasa size yanlış yapamaz, içi elvermez. ayrıca insanlar sanal dünyadaki bazı platformları artık sadece eğlence için değil, sıkıntılarını ve gerçekte konuşamadıklarını paylaşmak için de kullanıyor. kendi açınızdan düşünün önce, empati lütfen.

komünizm benim gözümde biraz yürüme bandı gibi bir şey, çalışıyorsun çalışıyorsun bir yere varamıyorsun. şu anki alt tabakanın yukarı bakıp diğerlerinin de aynı şartlarda yaşamak zorunda bırakılmasıyla içinin rahatlayacak olması durumundan dolayı istediği bir sistem. sınıf ayrımı kalkınca herkesin gerçekten eşit şartlarda olacağına inanmak da aslında gerçek dışı. insan emeği her türlü sömürülecek, bari çalıştığın kadar kazan kazandığın kadar standartlarını yükselt. yani emeğinin karşılığını bir şekilde alırsın. şimdi siz olsanız çalışıp kendinizi geliştirip okuyup emek veren biri olarak; zeka yoksunu, asla kendini geliştirmeyi istemeyen asalak gibi yaşayan insanlarla aynı şartlarda olmayı gerçekten ister misiniz!?
sonuçta sistem ne olursa olsun ortada koca bir gerçek var: her türlü s!klcz bari s!kldiğimize değsin.

bize bundan oldu. yakın akraba birtakım işleri sebebiyle geldi, sabah 7'de kalkması gereken kendisi ama uyumuyor, bizi de uyutmuyor. 4'e 5'e kadar hepimizi rehin alıp beynimizi süngere çevirene kadar konuşuyor. zaten ne zaman bize gelse aynı girdaba kapılıyoruz, bizi bir şekilde alıp sürüklüyor. dinlememe, itiraz etme, uykum geldi deme gibi bir şansımız asla olamıyor. ben ailenin çocuğu olmanın faydalarından yararlanıp yine belli bir saatte kaçabiliyorum odama ama yine de opera sanatçısı gibi haykırışlar eşliğinde teatral iniş çıkışlarla her olayı her detayıyla yaşayarak anlatması yüzünden tüm ev abluka altında gibi bir şey. uyumak ne mümkün. hiçbir kulaklık fayda etmiyor. yer sallanıyor yer, bu nasıl bir gürültüdür. tek kişilik dev kadro.

belki de sadece yorulmuştur, bıkmıştır, uğraşamıyordur artık.

(bkz: black mirror) tarzı bir düzen olsa, insanlar uçan böcek kameralarıyla izlense. böyle rezil insanlar bu pisliği yaptığı an orada fiziksel acı ve maddi yaptırım cezası uygulansa sorun çözülür. aslında direkt orada öldürülse diye düşündüm ama konuya biraz daha insani yaklaşayım dedim.

ruhumla, bilincimin altıyla ve üstüyle komple şehir çöplüğü gibiyim.