normal sözlük yazarlarının varoluş nedenleri

yazarların varoluşlarını ne şekilde temellendirip anlamlandırdıklarıdır.

benimki çişim gelince işemek, acıkınca yemek yemek, kirlenince banyo yapmak..
uyumak.

insan olmak, insan kalabilmek..

herkes bir görevle mi doğmuştur yoksa birer gelişmiş organizma mıyız acaba?
sadece bir şeyden eminim, bir amacın yoksa bir yerde tıkanıp kalıyorsun hayatta.

öyle legato..içimden geldiği gibi. bir doğduk olay nerelere geldi şeklinde.

hayirli 1 yasam, duzgun imana kavusmak.

ne olacağını bilmeden bilinmez yollarda yürümek ufkumu ve merakımı besliyor.

bir nedeni vardır elbet ama bulamıyorum.
kesin önemli bir şey yapacağım ben diye kendimi kandırıyorum.

değışmek ve değiştirmek. vazgeçemiyorum.

türk varlığına armağan olmak.

varedilirken ben yoktum dolayısıyla neden varedildiğimi bilmiyorum. bu mizahi bir yaklaşım değil aslında sorgulamalar sonucu ulaşılan en temel gerçek. ama varlığımı sürdürmek istememin nedeni ecelimle ölmediğim sürece bu dünyadan hemen ayrılmayı istememem. bu kadar basit aslında. bu dünyada varolmaya devam etmeyi istiyorum çünkü uzuuuu...uuun yıllar boyunca ölmek istemiyorum. bunun dışında bir sebep aramayacak kadar sebepleri basitleştirince yaşamak daha keyifli oluyor.

varoluşsal sancılarım.

insanı insan yapan varoluşsal sancılarıdır nihayetinde.

biliyorsunuz, bir dolu kıyamet senaryoları donuyor.
yok iste dunyayı insanlar kavgalarla yok ediyormus, dunyanın cılkı cıkıyormus, sonra bir avuc insanla dunya yeniden baslıyormus.
ben bu senaryoda bir yerde yer alacaksam dunya insanları bu kadar kotulesip birbirini yok etmeden, iyiligi yaydıgım ve hepimizin bu dunyada kaldıgı ve daha cok uzun yıllar kardes kardes yasadıgı bir yerde konunlandırırım. hep barısı ve yasamı savınacagım. hepimiz icin.

ha bu bilimkurgu filmlerinin gerceklik payı yoksa sayet; ben huzur yaydıgım, barısın taraftarı oldugum, kardesligi savundugum, bana ugrayan insanlarda pozitif degisimlere sebep oldugum ve guzel anılar olarak kaldıgım, insanların iyilige ve dostluga inanma sebebi olmak isterdim.
lady diana der ki her gun rastgele bir iyilik.
varlıgınız her gun fark yaratsın dostlar. ve bu cevrede hep iyicil bir iz olsun. illa cok buyuk seyler yapmak zorunda degilsiniz. bir cocugun basını oksayın, bir sokak kedisini ya da kopegini besleyin, is yerinde bir arkadasınıza bir gorevinde destek olur, bir dostunuzun derdini dinleyin, yaslı aile fertlerinize market alısverisi yapın, sevgilinize bir buse kondurun. bence bunlar yeterince onemli ve gussel.

"neden" ve "amaç" arasındaki ince çizginin eğilip büküldüğü, hatta bir atlama ipi olarak kullanılıp şen oyunların oynandığı tartışma.

çitlediğim çekirdeği bir kenara koydum, elimi ıslak mendille silip geldim.

şimdi, kabullenmesi insanın varlığını küçümsemek gibi gelse de kaçınılmaz bir gerçek var ki, normal sözlük yazarlarının var olmalarının yegâne sebebi -n yazarın yaşı olmak üzere- n yıl önce yazarların anne ve babalarının birtakım önlemler almadan birtakım ayıplı (çok ayıp hem de) aktivitelere girişme kararı vermesidir. aranır taranır, yastığın altına falan da bakılır ama yok, başka bir neden bulmanız mümkün değil maalesef efendiler.

kronolojik olarak devam edecek olursak, elbette normal sözlük yazarları var oluş "amaçlarını" belirleme özgürlüğüne sahiplerdir. ne var ki onda nihai bir karara varmak da herkesin harcı değildir. kimi bulamadan bu hayata veda eder, kimi erken bulacak kadar şanslıdır, kimi bulur anlamaz, kimi ise çoktan aramaktan vazgeçmiştir.

böyle geniş zamanlı felsefi tartışmaların döndüğü bir platformda işbu grupların her birine mensup en az bir yazarın olması muhtemel olduğundan elimi tekrar çekirdeklere uzatıyor, tartışmanın devamına eşlik edecek normal sözlük yazarlarına başarılar diliyorum.