ancientfriend yazar profili

ağıt

bir ağıt adıyorum bugün,
kimsesiz bıraktığın kalplere,
uykusuz bıraktığın gözlere,
ve kendime.

bir ağıt adıyorum bugün,
yalnızlığın içindeki çaresizlere,
aydınlığın içindeki korkak zihinlere,
ve kendime.

ve bir ağıt daha adıyorum bu sefer sana,
ama bugün kendimi bırakıyorum kollarına,
ama bugün kendimi doluyorum boynuma,
sen boğdun beni, ben alıyorum canımı ama.

e

kimsesizleştirilen gençliğe ithafen kaleme alınan bir eser.
şaka şaka karalamadan ibaret değişik bir çalışma.

pişmansın çocuk

kimlerin adısın çocuk
kimlere adisin
kimleri tanıyorsun çocuk
kimlere güveniyorsun

kimileri çocuk
kimileri inanır çabuk
kimileri çocuk
kimileri kanar çabuk

kimseler çocuk
kimselerin adısın
kimselere adisin çocuk
kimselere göre daha çok gençsin
kimselere göre sen bizim değilsin çocuk

sen kimsesiz bir yanılgısın
sen bir sanrısın çocuk
sen bir rüya sonusun
sen korkarak uyanan değil
sen korkutarak uyandıransın çocuk

sen kimsesin çocuk
sen adı olmayan bir canavarsın
sen acı ile ağlayarak doğansın
sen kimse ne demek çok iyi biliyorsun
sen yalnızsın çocuk
sen pişmansın çocuk
…

sanırım çocukluğumu geri isterdim. ne yapmış olursan ol, her şeyin eğlenceli ve huzurlu geldiği, pempe dünyayı tekrar solumak isterdim.

korkuların saklandığı zamanlar

her defasında yeşeren umudum olabilir.

yalnızların sesi duyulmaz

insanı umutlar boğar, açık havada
insanı ailesi terk eder, ulu orta, kalabalıkta
insanı tüketen imkansızlıklar değil
insanı tüketen kolayca kurulan hayallerdir
ve yalnızlık, ailende başlar en çokta
ve ailen, ihanet içinde bulunur bir çocuğa
ve çocuk, o zaman başlar haykırmaya
ve haykırışlar, o zaman sessizleşir
ve sessizlik, seni ele geçirip boğar
onca umut hayatına bir ışık değil
sadece bir anlık inanç getirir
inanç seni en derin mahzenlere çeker
işte o zaman, yalnızların sesi duyulmaz
işte o zaman, ihanet kaldırır seni ayağa
bazen intikam hayat verir ölümün kucağında
bazen ise acıların dostluğunu kavrarsın
işte o zaman hayat birini daha kötü yapar
ama suçlu hiç bir zaman kötüler değildir
suçlu her zaman terk edip gidendir…

bir şeyler karala

klasik müzik, popüler kültüre yem edilemeyecek kadar kıymetli bir müzik türüdür hatta müziğin yapı taşıdır. rağbet görmemesinin başlıca nedenlerinden olduğunu düşündüğüm; insanların artık büründükleri kişiliklere göre maskeler takmasından kaynaklanıyor. artık insanlar rollerinde ustalaşmış, göz yaşını saklamak, düşüncelerini susturmak istiyor. ki bence bu yanlış, ama klasik müziğin bir gün her insan tarafından rağbet göreceğini düşünüyorum. belki sözleri yok ama notaların dili ustaca kullanılmış, ağlatır mı? ağlatır, güldürür mü? güldürür, tatmak isteyeceğiniz ve hatta istemeyeceğiniz hemen hemen her duyguyu işler gerçek kişiliklerimizin içine. o zaman maskeler düşer, kimlikler unutulur kendimizi kadim felsefelerin oturma odasında buluruz, odanın içinde sadece ben ve ben.

bu söylediklerime ne alaka diyecek olanlarınız olabilir. ama emin olun söylediklerimin hepsi klasik müzik ile alakalı.

jo blankenburg - planet earth forever

din, basit bir konu değildir. eğer siz dine inanıyorsanız onu saçma sapan her şeye iliştirmeyin, dinin seviyesini de kendinizi de düşürüyorsunuz. insanın inancı, inandığı ile kendisi arasında olmalı. inanmayanlara da saldırılmamalı. din ancak bu şekilde yararlı kullanılır.
din tüccarı
din sömrüsü

radyo yayıncılığında başarısının yazarlığı kadar etkili olmadığını düşündüğüm. gelişmesini temenni ettiğim yazar.

radyo programı icra etmek format adı altında, play listten şarkı çalmak değildir. kalite düşmeden ya bir formata dönmek ya da geri çekilmek en mantıklı karar olacaktır. aksi takdirde yol pek açık gözükmüyor.
öz eleştiriye davet ediyorum, saygılar.

viski=sigara
uyku=rüya
sevmek=sevilmek

en sevmediğim huyum tembellik sanırım. zincirlenmiş gibi hissediyorum, belli başlı alanların dışına çıkamıyorum. gezemiyorum, eğlenemiyorum, dokunamıyorum, sevemiyorum,sevişemiyorum, tadamıyorum... zincirlerimi kırmak istiyorum sanırım artık. çünkü yol devam ediyor, sapaktan önceki terkedilmiş benzinlik olmak istemiyorum.

alttaki yazar’a;peki ya sen sayın yazar, hayalini veya hayallerini gerçekleştirmeyi ne kadar çok istiyorsun?

iyi geceler..

yine düşüncelere dalmışken hafiften esen bir rüzgar gibi, ruhuma dokunuyor içime çektiğim duman ve biraz daha kısıtlanıyor görüş, işte o arayış beni ben yapıyor.

heisenberg pardon içmeye içmeye adını unutmuşum “heineken”.

bu başlığın “kadınların üstünlüğü”’nü kanıtlamak için değilde sanki lekelemek için açıldığını düşünmekteyim. cinsiyet kıyaslaması yapmadan ilk önce “insan” olduğumuzu bir hatırlamak lazım. hepimiz eşit kapasitelere sahibiz. eğer derseniz; temizlik görevlisi bir insan ile şirket sahibi “milyoner” bir insan aynı mı? evet aynı! maddi durumlar insanların üstünlüğünü göstermez. ikisi arasındaki fark birisi “başarılı” olmuştur birisi “başarısız” ama bu hiç kimseyi hiç kimseden üstün kılamaz. o yüzden cinsiyet ayrımcılığını, “üstün”,”hakir” muhabbetini bırakıp insan aklını zehirlemeyelim ve aciz duruma düşmeyelim.

her insanın, muhakkak hayatının bir bölümünde kaldığı durumdur. ayrıca kuruntuların başlamasına neden olur ve bu da bir takım psikolojik sorunları doğurur.fakat yalnızlık kötü bir şey değildir, kötü olan yalnız kaldığın süreyi yanlış değerlendirmektir.en iyisi, yalnızlığınızı yaşayın ama kuruntulara mahâl vermeden sosyal hayatınıza geri dönün.
“toplum içinde yaşama kabiliyetine sahip olmayan, ya da kendine yeterli olduğu için buna ihtiyaç duymayan biri, ya bir canavar ya da bir tanrı olmalı. “ -aristotle

2 yıla yakındır muzdarip olduğum durumdur. bir ama koymak zorundayım, piyasa değeri saçma sapan fiyatlara satılan 20 dal sigarayı içip devleti zengin edeceğime, tütün içer tütüncü kamil abi’yi zengin ederim ve daha az zehirlenirim. bildiğiniz üzere tütün sigaralar piyasadaki orijinal bandrollü sigaralardan daha az zararlı.
not; öylesine alıştım ki, ara sıra içtiğim orijinal sigaralar elektronik sigara gibi geliyor.

kumanda, anahtarlık ve suratıma yediğim bir şey olarak elma. *
not; gerçekten etkili oluyor.

nasıl bir siyasetçi bu diye sorgulamamızı sağlayan şahıs. kendisine saygım kalmamıştır. milliyetçilik adı altında ihanetin yürüyen tanımıdır kendisi.

mutludurlar, keşke bizde o kadar mutlu olabilseydik diyorum bazen.