apricity yazar profili

su testisi işte...

beni insanların ölümüne sevinecek hale getirdiniz, nasıl bir ülke olduk böyle!

atatürk'ün gençliğe hitabesi'nde ne diyor, cumhuriyet senin en kıymetli hazinendir diyor ve devam ediyor:

"istikbalde dahi seni bu hazineden mahrum etmek isteyecek, dahili ve harici bedhahların olacaktır. "

bundan daha ala dahili bedhah olur mu?

nikah, kanunlarla birlikte haklarınızı korur ve garanti altına alır ama bir arada yaşamak için tek şart değil. nikahlı olup, aynı evde yaşayan ama her gün aldatılan ya da şiddet gören kadın için de bu kadar duyarlı olsaydınız keşke... nikah, şiddeti çözmüyor mesela!

gece uyandırmamaya çalışarak öpmek.

evet, uyanıyorum ama belli etmiyorum, oradan biliyorum :)

masumiyet müzesi'ni nasıl yazabildin, ben okurken mahvoldum!

bu hafta o güzel haberi bekliyorum, artık işimi değiştirmenin vakti de gelmişti zaten. istediğimin de ötesinde olsun teklif ve istifamı vereyim artık.

toplum içinde, toplu ulaşım araçlarında ve diğer yerlerde gizli çekimlerin önüne geçmek için kamera seslerinin kapatılamadığı ülkeden bahsediyoruz. telefonlarda deklanşör sesi bu ülke için üretilen hiçbir telefonda kapatılamıyor, daha ne diyeyim.

gidelim burdan!

tam ben içimden edeceğim, patronum seslice küfrediyor zaten.

birileri asgari ücretle 3 çocuk okutmak zorunda kalırken birileri de 24 lüks araç ve villalar arasında seçim yapıyor.
bir yerde bir anormallik vardı zaten, kara para akladıysa daha da beter olsun, gün yüzü görmesin!

doğru zamanda doğru cümleler kurmayı bilmeyen bir şahsın beyanıdır.
bravo gerçekten!

6 aylık hamile oyuncudur.

şu an işi gücü bıraksam tek başıma bir köşeye geçip hüngür hüngür ağlasam ne rahatlarım aslında ama gel gör ki toplantı var, durup ciddi ciddi dinlemem lazım işte!

kimseye haksızlık etmek istemiyorum, en çok da kendime...
güzel giden bir şeyi bozup dökmek de istemiyorum ama bazı şeyleri de sindirmem zaman alıyor. biliyorum, benimle hiç ilgisi yok, benden öncesi olan her şey, hepsi de aşırı normal, hatta duydukça gayet içten "tamam, çok normal" de diyorum. gerçekten bunların normal olduğuna çok iknayım ama yan yana kalabilmek için de bir şeyleri görmeye ihtiyacım var. bana herkesin "görmüyor musun işte" dediği şeyi göstermen lazım! içimdeki bu endişeleri, soru işaretlerini yok etmeden yaşayamıyorum...

saatlerce sessiz bir yerde oturup kitap okumak istiyorum, aklımdaki tüm kitapları okuyup sıfırdan başlamak istiyorum.

yetersizlik...

gözümün önünde akıp gidiyor zaman, en sevdiğim kişinin canı sıkılıyor bu akışta ama ben hiçbir şeye yetemiyorum!

şu an önüme bir kilo çikolata koysanız bile memnun olmam ki, o derece içim sıkıldı. iş yapamıyorum, telefona bakınca sıkılıyorum hemen bırakıyorum elimden, bilgisayarda tek tek sekme açıp kapatıyorum, sözlüğe bakıp çıkıyorum... yok yani ne yapsam zevk alamadım bugün, o yüzden sözlük isterse çok mükemmel başlık ve yazılarla dolsun bugün beni memnun etme ihtimali sıfır!

oyuncu kadrosu gerçekten iyi fakat yine de beni bir türlü saramadı film. cem yılmaz'ın zeki esprilerini çok severim ama bu filmde çok az kalmış bu espriler, daha ortalama bir senaryo yazmış ve oynattırmış bana göre. ama gözlemler yine çok iyi.
bir otelde geçiyor öykü...
pandemi döneminin etkilerinden başlayarak kişisel gelişime atıfta bulunmuş. ayzek ise bir işe yaramak için can atıp, kendini bu uğurda değiştirmeye çalışırken etrafı da kendisi gibi olması için can atıyor. ama ayzek bir şekilde karşısında durduğu kişileri yansıtıyor. en sevdiği insanı vuran davut'a kızarken, gidip davut'u vuruyor ki otelde en çok onu sevdiğini söylerdi; eczacıyı rahatsız eden hapçıya karşı gelirken birden onun gibi oldu ve nicesi...
beni en çok etkileyen ise retro ile ilgili kısım oldu :)

bir işten ancak bu kadar kısa zamanda vazgeçebilirdim. yok, her gün istekle gelmeye çalışıyorum ama her gün isteğim azalıyor. yaptığım iş zevk vermiyor, şirket anormalliklerin farkında olup kılını kıpırdatmıyor bile!

tek isteğim işle ilgili, bir an önce aklımdan geçen o şirkete geçmek!
lütfen tanrım!

ben ne zaman bu dörtgenin içine düşsem haftada 1,5-2 kilo verip dönüyorum, herhalde yaşasam yok olacağım.