azizkedihan yazar profili

hiçbir zaman hayal ettiğin kişi olamayacaksın.

son 2 ayda, tam 6 bitkim soldu. onlarla beraber ben de yavaş yavaş ölüp gittiğimi hissediyorum. hiç bir zaman yaşlanmış hissetmedim kendimi. hatta her yaş bir level'dı benim için. her level da yeni bir skill'im açılır, ben de yoluma devam ederdim.
ama şimdi...
öyle bir yere geldim ki, yaşlı desen değilim, henüz bitmedim de, ölmedim de...
ama yorgunum. bu yorgunluk hiç bitmeyen ve bitmeyecek olan bir vazgeçmişliği getiriyor beraberinde.
kendimi işe yaramaz hissediyorum. var olduğunu bildiğim, beni ben yapan, bir çok yeteneğimin işe yaramaması, beni bir türlü saplandığım bataklıktan kurtaramaması da cabası oluyor.
bindikçe biniyor üzerime hayat.
ben sadece her gün daha da yorgun hissediyorum. hep derdim "yorgunluktan ölüyorum," diye. yorgunluktan da ölünüyormuş gerçekten.

henüz sonu gelmedi mi?

benim tanımlayan cümledir. artık kimseyi göresim de kalmadı, yeni insanlar ile tanışasım da. tadım kaçık, havam bozuk. resmen hayat akıp giderken yalnızca izliyormuş gibi hissediyorum bazen. gelecek kaygısı artık belirsizlik kaygısına dönüşmüşken, birileri ile konuşurken artık gülemeyecek hale gelmişken, "bari suratımı kimse çekmesin, onların da morali bozulmasın," diye düşünen, umutsuz bir insandır, kendini toplumdan soyutlayan kişi.

hypnogaja'dan dinleyip aşırtı hastası olduğum bir şarkıdır. daha da iyisi yapılmadı herhalde <3

en sevdiğim aktivitedir, parlak ışığın en büyük düşmanı benimdir.

üniversitede bir dersten 07 almıştım, harika bir andı, 3 puanı nereden kırdığını düşünmüştük uzun süre.

kabul etmek istemesek de gerçeğin ta kendisidir. çünkü eninde sonunda tamamen yalnız kalacağımız gerçeğini kabullenmek, hayatı en acısız şekilde yaşamanın ilk şartıdır gibi geliyor bana bazen.

böyle bir gerçek yoktur, bunu yıllar önce biri uydurduktan sonra pek çok insanın feminizmi bu şekilde tanımlamasına sebep olmuş, über saçma bir görüştür.

"bilmiyorum" demekten kompleks duyan insandır. halbuki bence dünyanın en net kelimesidir herhalde bilmemek, bundan bu kadar utanmak da bize özgü bir şey olsa gerek. keşke her konuda az az fikrimiz olacağına bir konuda uzman olsak dedirttiren insandır.

vitrinde durup sürekli göz göze geldiğim, işsizliğimi hatırlatan belge.

aşırı klişe gelir ama kesinlikle bunun cevabı seyahat etmektir. cidden bir tatile gidip çok sevdiğiniz bir insanın aslında ne kadar tırt ya da ne kadar efsane olduğunu çok rahat anlayabilirsiniz.

elimden alınır diye korktuğum en değerli şey herhalde.

otomatik portakal
1984
dönüşüm
chuck palahniuk'un tüm kitapları <3
bizim büyük çaresizliğimiz
hakan bıçakçı'nın tüm kitapları <3
trainspotting
kinyas ve kayra
alper canıgüz'ün tüm kitapları <3
bu liste uzar gider, şimdilik burada bırakalım.

dernek maili alana kadar bu bendim, kimseden korkum yok çünkü özel bir hayatım yok, isteyen buyursun alsın telefonumu hatta çalarsa da açsın, telefonla konuşmaktan nefret ediyoruuum :(

o kadar beni tanımlayan bir cümle ki, kendimi yazmaktan alıkoyamadım. elimden gelse yıllarca evden çıkmam, zorla gülümsemekten hoşlanmıyorum ve her yeni biri ile tanıştığımda suratımda bir pişmiş kelle ifadesi oluyor. yorucu...

saçmalama kızım ya sen baya iyisin bu konuda.

canımın içisi meryemciğim, her söylediği bu kadar nokta atışı olan başka birini daha görmedim herhalde. yeni b*k gibi book reviews serisinde kötü çocuk'u okuyor, hep beraber ekran başında içimize doğru katlanarak yok oluyoruz.