bilinmeyenyapit yazar profili

yerli deleuze.

bekar evi ile arasında yalnızca bir bulaşık kiri kadar fark olan ev. eğer öğrenci evinde kış ayları mandalina kabuğuna söndürülmüş sigara izmaritleri ile geçmiyorsa, ruhsuz bir evir.

her bölümü olmasa da çoğu bölümü kötü olan dizi. fütürizm ve şiddetli disipliner toplum kolonları üzerinde duruyor ama toplum ve/veya özneler parazitleşerek o teknolojik imkanların da olanakları ile disipliner toplumu türlü sızıntılar ile post-disipliner topluma taşıyor.

iktidar tarafından sürekli izlenilme, gündelik aşk ve/veya sevgi düsturları üzerinden birçok bölüm ile karşı karşıyayız. cezalandırılma biçimleri yeni güncel tartışmalara konu olabiliyor olsa da hapishaneler, kazazedeler için üretilmiş gibi bir ideoloji ile sunuluyor karşımıza. oysa sistemin kendisi koskoca bir hapishane ise ve yaşayamayacak kadar dışlanılmışsa, o toplumdan dışlanılmak ve uzaklaşmak zaten nihai olan doğrudur.

ceza ve cezalandırılma biçimlerinin hangi tiplere büründüğünü senaristlerin 1970-1980 kafasından çıkıp 21. yy civarlarına gelmeleri gerekir. 2070 yılını 1970 ceza yöntemleri ile işlemek biraz komik gözüküyor gözüme.

sistemli asimilasyon nedir ve nasıl yapılırın açıkça gösterimine karşı isyandır. türkiye'nin dört bir yanında kürtler var demiş yazarın birisi. akıl tutulması yaşıyor sanırım. eğer köyler boşaltılmasaydı, inşaat için köle fiyatına insanları oradan devşirmeseydiniz ya da bölgeyi fakirlik ve yoksulluk içinde bırakmamış olsaydınız belki de istanbul'a yolları hiç düşmeyecekti. eğer konya kulu, ankara polatlı, haymana gibi yerlerde neden kürtler var diye soracak olursan da onu tarihe ve halkların bizzat kendilerine sormak gerekir.

1999 yılındaki güneş tutulması olayı. akşam oldu zannedip eve gitmiştim. çok travmatikti.

kibir dolu bir program. eğer unique-benzersiz ya da eşsiz olursanız sizin yüzünüze bakarız temalı bir ses programı. elbette güzel ve farklı renkler katılıyor ama motivasyonu tanınmak ya da ödüllendirilmek olduğu için bu tipten bir sanatı ya da sanatçıyı sevemiyorum. dodan birinci olmuştu, o sene izledim zaten. onun da katılma hikayesi bahsettiğim türden değil. sanatçılığın bu türden olduğu durumlar daha çok sevdiriyor kendini sanırım.

sürekli olarak finalinin berbatlığından bahsediliyor ancak deli kralın kızından beklentilerimiz daha fazla ne olabilirdi ki? dizinin mainstream platformda günün sonunda para kazanmak için yapıldığı zaten malumumuz. ejderha sahneleri güzel olsun diye uğraşılmış ve bu yüzden final bir sene sarkmıştır. ancak mesele, insanların neden ciddiye aldığı meselesi anladığım kadarıyla hikaye kurgusu ve oyuncu çeşitliliği. ancak çeşitlilik peyderpey azaltıldı. aileler birer ikişer kayboldu. freyler bir gece ansızın yok edildi mesela. baratheon ailesi de zaten ilk bölümden beri içi delik deşik edilerek yok edildi. bravos halkı ne oldu tam olarak orası da ayrı merak konusu. bir kadın ve bir erkeğin iki dudağı arasında koca dizi sıkışırsa böyle olur. eleştirilen kısımlar genelde bu türden değil de, khalesi neden şehri yakıp yıktıdan ileri geliyor.

sonuç olarak aslında gayet keyifli dizi. ancak para hırsı diğer her şeyi yok ettiği gibi bu diziyi de yok etti diyebiliriz.

öncelikle kendimizi de bir noktaya kadar bilgisiz ve belli perspektiflerden yoksun olarak görmeli ve kimsenin ne yaşadığını, nasıl süreçlerle o noktaya geldiğini aklımızın bir kenarından asla çıkartmadan masaya oturmalıyız. retorik, teknik, ikna yöntemleri gibi "akıl almaz" süreçleri disipline eder, insanlarla sohbet etmeliyiz. ikna olur olmaz, orası ayrı konu. ama asla ve asla masaya otururken elimizde ikna beklentisi, tavlama beklentisi olmamalı. sadece soru işaretleri bırakmalıyız partnerimize, ya da arkadaşımıza.

çekirdek bitmeye yakın çitlenmiş hazır şekilde yenmeyi bekleyen çekirdekleri görmek.

etkili bir yazım tekniği olan kadın. önce kurgusal bir metin, tartışmayı 500 kelime şeklinde kağıda döküyorsunuz. akabinde 250 kelimeye indiriyorsunuz. daha sonra 75 kelime ile anlatmaya çalışıyorsunuz. en sonunda da 3-4 cümle ile anlatabilmeye çalışıyorsunuz.

mülksüzler romanında türlü hakikatlerin olduğunu da bu başlıkta belirtmem gerekir sanırım. anarko-sendikalist temalar ve dokular ile yazarlığını eylemiş yazar.

2018 yılındaki son newroza katılmak için gittiğim yer. newroz meydanına kalabalıklarla girdik. müzikler, türküler, çığılıklar, ateşler, halaylar... çok güzel insanlarla tanışma fırsatı buldum. güzel sohbetler ve alışverişler yaptık. şehrin kendisi zaten harikulade. mahvedilmesinin önünde duran tek gerçeklik kesinlikle halkın oradaki iradesi diye düşünüyorum. iradesi her ne kadar sistemli bir şekilde 4 senede bir gasp edilse de şehrin kendini yeniden üretme tekniği, o şehrin gerçek sahipleri tarafından özenle, dikkatle sağlanıyor.

daha yerel bölgelerde durum nedir bilemiyorum. bir gün olur da zaman bulursak, köylerini de gezmek istediğim şehir.