bilmem ne demek istediğimi anlatabiliyor muyum yazar profili

panteizm'in değil panentezim'in karşılığıdır.

panteizm'de evren ve tanrı özdeştir. tanrı doğaya içkindir, aşkın bir varlığı yoktur. bu aşırı naturalizmi ateizmden ayırt etmek çoğu zaman güçtür.

panenteizm'de ise evrende ve her şeyde tanrısal bir öz vardır, tanrı evrene içkindir ve aynı zamanda evren haricinde aşkın bir varlığı da sahiptir.

birincisi vahdet-i mevcut anlayışının özdeşiyken ikincisi vahdet-i vücüd'un özdeşidir.

aklından her geçeni yazarak sözlüğü bir çöplüğe çevirmeye ant içmiş gibi görünen yazarımsı/troll.

(bkz: baruch spinoza)

"özgürüm: hiçbir yaşama nedeni kalmadı artık bana.

denediğim bütün nedenler beni bıraktı; başkalarını da tasarlayamıyorum.

daha genç sayılırım, yeniden başlamaya yetecek gücüm var. ama nereden başlamalı?

en şiddetli korkulara, bulantılara düştüğümde beni kurtarır diye anny'e ne kadar güvenmiş olduğumu ancak şimdi anlıyorum.
geçmişim öldü, bay de rollebon öldü, anny sadece bütün umutlarımı kırmak için geri döndü.

bahçeler boyunca uzanan şu beyaz sokakta yalnızım.
yalnız ve özgür.
ama bu özgürlük ölüme benziyor biraz."

(bkz: la nausee (kitap))

kim bilir şimdi nerelerde, ne haldedir.

(bkz: anayurt oteli)

sokakta

buradayım:
yüzyıl oldu.

önümden geçen yol
tıkandı
çevremdeki bahçeler
daraldı
içimde yaşan insanlar
azaldı:
yalnızlaştım.

buradayım:
yüzyıl önce başladım
beklemeye.

yavaş geçip gitme zamanı:
dumanlar
isler, puslar
yağmurlar
sıcaklar, soğuklar
rüzgarlar
kemirdi her yanımı.

tahtalarım birer birer çürüdü
boyalarım
parça parça döküldü
payandalarım
teker teker çöktü:
yüzyıl oldu.

yüzyıl önce:
pırıl pırıl, yemyeşil
bahçem
bembeyaz, tertemiz
duvarlarım
cıvıl cıvıl, şen
odalarım
buradaydım.

yaşıyordum -
yaşıyordu insanlarım.

yüzyıl oldu:
karanlık küf rengi
çevrem
kararmış, yıkık dökük
duvarlarım
kasvetli, kir-pas içinde
odalarım
buradayım.

yaşamıyorum -
yaşamıyor insanlarım.

buradayım.
yüzyıl oldu.
bekliyorum.

yalnızım
burada.

bekliyorum -
ilk çocuğun attığı
ilk taştan beri
bekliyorum.

ne zaman gelecekler -
baltalarla, balyozlarla, keserlerle -

yalnızım
burada
bekliyorum.

ne zaman
gelecekler?

bir deep purple harikası.

amerika'da sürgünde yaşayan iranlı müzisyen.

türkiye'de sadık bir dinleyici kitlesinin olmasının yanında, 2018 harbiye konserinde hıçkırıkları, çığlığıyla beraber arşa kadar yükselmiştir.

en iyi eserlerinden biri için: zolf bar bad

"bu dünyadan başka dünya yok, arama.
senden benden başka düşünen yok, arama.
vazgeç ötelerden, yorma kendini.
o var sandığın şey yok mu, o yok, arama."

insanı derin kederlere boğan can yücel şiiri. ahmet kaya bestesi, kalp ağrısı yaptığı için dinlenemeyen şarkılar listesinde zirvededir.

sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
dilimizde akşamdan kalma bir küfür
salonlar piyasalar sanat sevicileri
derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni
yakanda bir amonyak çiçeği
yalnızlığım benim sidikli kontesim
ne kadar rezil olursak o kadar iyi

kumkapı meyhanelerine dadandık
önümüzde altınbaş altın zincir fasulye pilakisi
aramızda görevliler ekipler hızır paşalar
sabahları açıklarda bulurlardı leşimi
öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri
çöpçülerin elleriyle okşardın beni
yalnızlığım benim süpürge saçlım
ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi

baktım gökte bir kırmızı bir uçak
bol çelik bol yıldız bol insan
bir gece sevgi duvarını aştık
düştüğüm yer öyle açık seçik ki
başucumda bir sen varsın bir de evren
saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi
yalnızlığım benim çoğul türkülerim
ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi.

edip cansever'in en güzel şiirlerinden biri.

ben mişim---neymiş?---su sesiymiş
oymuş---cam kırıkları gibi gövdemi yakan---
yanağında sardunya kokusuyla yazdan
kimmiş o gelen ya giden kimmiş
bir yabancı mı, yoksa bir ermiş
değilmiş, bir çağrı bile yokmuş uzaktan.

güneş mi batarmış bir özel isim bitirir gibi
yanmış bir ağacın yaprakları mıymış kımıldayan
ne kalmış bir önceden ya da bir sonradan
kim koparmış dalından bu yabani incirleri
ya kimmiş kıyıya çeken hayalet gemileri
ne yazılmış nereye bu garip kargaşadan.

yıldızlar, büyülü ülke, adımı unutturan
bir kaya, bir ot, bir akarsu
hangi yaz şarkıcılarının ürpertili korosu
ki bütün ölüleri sığa çıkaran
ve kenti bir ölüm derinliğine salan
yani bir gül solarken bir gülün açma korkusu.

şiirler yazdım, kitaplar okudum
elime bir bardak aldım, onu yeniden oydum
derinlerde kaldım böyle bir zaman
kim bulmuş ki yerini, kim ne anlamış sanki mutluluktan
ey yağmur sonraları, loş bahçeler, akşam sefaları
söylesin benimle biraz bir kere gelmiş bulundum.

nice çınarları deviren, her bünyenin kaldıramayacağı; rakipsiz, enfes fermente arpa suyu.

son derece alegorik şiirler yazan mistik alman şair.

''yalnızca içteki yakındır,
başka her şey uzak.''

(bkz: der himmel über berlin)