canabar yazar profili

true detective rozetini kaldıran sözlük yönetimine çok ciddi laflar hazırladım. siz haksızsınız olm.

hemen geri istiyoruz, hemen. derhal.

bahçede çay içiyorum.

evet, bu saatte.

(bkz: ben bir tespit yapmak istiyorum sayın kırca)

nasıl yapıldığını anladığınız zaman büyüsü kaçan.

marmara ereğlisi civarında bir yazlık almak. her sabah 07.15 gibi denize girmek, 'sabah deniz çarşaf gibiydi' diyerek kafa ütülemek.

söyle bişeydir. çok da önemli değildir.

ekonomik olmasından dolayı bir dönem kullanılmış film formatı.

elbette günümüz için bir değeri yoktur, zira daha iyi kameralar, daha iyi görüntü formatları çıktı.

eklemekte fayda var; 1932 yılında belirnen 'academy ratio' 35mm filmlere uygun olarak 1.375:1 olarak belirlenmiş ve 16mm gibi anlamsız formatları tarihe gömmüştür.

1960'lı yıllarda bir furya haline gelen 65-70mm'lik formatlar daha etkileyici gelir bana.

örneğin super panavision 70 ile çekilen the hateful eight inanilmaz görünür.

unutulmaması gerekendir.

hayatı özel kılan ölümdür. yarını göreceğinin garantisi olmayan bir canlının, yıllar sonrası için planlar kurması.

bilinmezlik.

evde sucuk olmamasıyla birlikte suya düşen planlarin ilk akla gelenidir.

rainbow'un harika şarkısı.

yaşamı standart olarak yaşamanızı sağlar. standart yaşamak, heyecanlı ya da heyecansız yaşamaktan iyidir. en azından ne olduğu bellidir.

rüzgarsız ve durgun bir deniz gibi. sakin ve rahat.

buyrun benimdir.

biralarımla onlaynız.

zaman sonra atlatılan eşiktir. ondan sonra ara sıra aklınıza gelir, 'iyi insandı lan' denir ve geçilir. haliyle sonsuza kadar sürmez.

şu an içinde bulunduğum durum. eskiden 3 bira ile hafif kafam güzel olurdu. 4 bira içtim, tık yok. gerçekten kötü bir durum.

2007 yılında 60. kez düzenlenen cannes film festivali'nde dünya prömiyerini yapmış andrey zvyagintsev filmi.

william saroyan'ın 1953 yılında yazdığı the laughing matter eserinin beyaz perde uyarlaması.

zvyagintsev'in the return filminden de tanıdığımız konstantin lavronenko cannes film festivali'nde 'en iyi oyuncu' ödülünü almış bu performansıyla.

filmin müziklerini andrey dergachev bestelemiş. the return filminde olduğu gibi.

rus aile yapısının derin bir eleştirisi.

müzikleriyle, temposu ve ritmiyle izleyeni içine çeken modern dönem sanat eseri.

soundtrack albümü

az önce adını ilk kez duyduğum sözlük. iban numarama ihtiyacım olan 734 dölaaar parayı ateşlerlerse üye olmayı düşünebilirim.

kimse bilmez, normal sözlük zamanında bana 1865 dolar vermişti.

sinemanın ne olduğunu çözememiş bir arkadaş sitemi.

arkadaşlar, sinema gerçek değildir. gerçek olma zorunluluğu da yoktur.

adı üstünde, film işte. izle geç.

normaldir.

insan, yapısı gereği her dönem inanacak bir şey bulur. göklerde olduğunu bildiği ve göremediği bir şeye inanmak çoğu zaman kolaydır, sorgulamazsan problem değildir. ki, buna kimsenin de bir şey deme hakkı yoktur. unutulmamalıdır ki, herkes istediği şeye inanma özgürlüğüne sahiptir. elbette burada işin ilginç olan kısmı başlar; insan, inancını da çoğu zaman seçemez. seçtiğini düşünür fakat doğduğu aile çoğu zaman kişinin inancını 'o' henüz 1 günlükken belirler.

tüm bunları geçelim, işin daha da ilginç olanı, insanın genelde aklının erdikten sonra seçtiği, birtakım politikacıların yarattığı ilginç ideolojiler. bence dinler bunların yanında daha masum kalıyor.

ister din olsun, ister ideoloji olsun. bir şeye körü körüne bağlanan insanın sağlıklı olduğunu düşünmüyorum.

bir gün samimi bir gün soğuk davranan şerefsizlerden hiç hoşlanmam.

nolan'ı hayatımın hiçbir döneminde samimi bulmadığım için sevemediğim film.

bilim-kurgu ile aram iyi değildir zaten.

blade runner ve predestination filmleri hariç bomboş olduğunu düşünüyorum çoğu bilim-kurgu filminin.