chavinelephant yazar profili

yolun yarısını gittikten sonra artık sona daha yakın hisseder insan kendini dolayısıyla mümkünse yolun yarısına kadar keşfetmek öğrenmek ve yolun diğer yarısını geçirmek için gerekli olan şeyleri temin etmek gerekir diye düşünüyorum. ikinci yarısında sevdiklerime ve keyif almaya daha çok vakit ayırabilmek planlarımın ana teması.

affetmek kendinle barışmak ve ölümü kabullenmek bu üçü için zaman gerekmez bunun yaşı olmaz diye düşünürdüm. şimdi dönüp baktığımda herkes için farklı miktarda olabilir ama kesinlikle zamana ihtiyaç duyan eylemler.

kalite kendi reklamını yapar sen kaliteli olmaya bak derdi.

güçlü sıfatı üzerine biraz düşünerek 'oldurabilme kapasitesi' şeklinde ele almanın uygun olduğunu düşünüyorum. bana kalırsa bunu sağlayan şeylerin başında kaliteli bir çevre geliyor. bir soruna çözüm sağlayamasanızda sağlayacak kişiye nazınızın geçmesi bence bir kişiyi güçlü kılar.

master için gitmek istediğim canım ülke

birçok meşhur denilen köfteyi yedim ama köfteci yusuf köftesi kadar keyif almadım. çok iyi olup olmadığına karar verebilecek yetkinlikte değilim sadece şahsi görüşüm.

terry eagleton'un 'humor' adlı kitabında güldürünün mizahın nasıl ortaya çıktığı basit olarak 2 temel unsurla açıklanıyor. birincisi bir kırılma durağan olan sıradandan olanın frekansının bozulması ikinicisi ise empatisizlik yani ötekileştirmek. esprili erkeğin esprisi bu konuda çok önemlidir çünkü kendi kilosuyla tembelliğiyle ya da şanssızlığıyla ilgili espri yapıyorsa insanlar ona gülmesine karşın bilinçaltında ben o değilim ki iyi ki o değilim gibi şeyler düşünüyor olacaklardır. öte yandan insanlar tanıdıklarının esprilerine daha çok gülerler birisi sizden hoşlanıyorsa esprilerinize daha çok gülmesi olası. bu elimizdeki veriler ile varacağım sonuç ise şudur ki alaycı muhalif olaylara farklı bakan insanlar kadar insanların gözünde kötü durumda ve ayrıştırılacak özelliklere sahip insanlar da esprili ve komik olarak adlandırılabiliyor. dolayısıyla esprili erkek şöyle iyidir böyle iyidir cem yılmaz'a bak serenay'la falan gibi şeylere itibar etmeyiniz. özellikle genç kardeşlerim birisini güldürmeye çalışmaktansa o kişilerin saygısını kazanmaya aranan iş bitiren kişi olmaya çalışınız.
not: bu yazının arkaplanında sevdiği kıza kavuşamamış bir esprili erkek bulunmamaktadır.

şahsım adına gitmiş olmak farklı bir perspektif katmadı diyemem fakat onun yerine bir hobiye başlatılsaydım yüzmeye gönderilseydim daha iyi olmaz mıydı diye düşünmeden edemiyorum. kendim göndermem orası ayrı. din ve ahlakı hala bir bütün olarak düşünmek bence anlamsız. eğitim ve öğretimin farklı olması gibi bence çocuk önce eğitilmeli ahlak kavramını inşa etmeli onun üzerine istediği dinin ezberlerini kurallarını ya da istediği mesleğin gerekliliklerini kolayca edinebilir

ülkede aksayan bir çok dişliden biri de memuriyet dişlisidir bu yadsınamaz. bunun bütün suçu memurlara yıkılamaz fakat memurun hiç mi suçu yok denilen bir çok olay olagelmektedir. devlet dairelerinde işi olanlar bilir ufak bir örnek olarak avukat arkadaşlarım her iş çıkışı bir memura sövmektedir. bir de memurdan kastımızın ne olduğu ve nerede memur olduklarıda önemlidir zira nepotizm ülkemizde pek popülerdir. dolayısıyla hor görülme durumu aslında bir nefret ve intikam bir hesaplaşma çabasıdır bireylerce. merak etmeyin ama her alanda sorunsal kaynamaktadır öğretmenler doktorlar kuryeler dişçiler berberler memnun olan kimse yok ve hepsine karşı hor görme eyleminde bulunan insanlar vardır.

bkz. kronik ırkçılık

ciddi anlama güçlüğü var bu ülkede yazılanı anlayamıyoruz yorum yok.

boy ve kilo şeklinde sayılara indirgenerek yapılan genellemede meselenin özünü kaçırdığımızı düşünüyorum. konu kilo ve boy değil arkadaşlar ya da maaş bla bla da değil. önemli olan karşıdakini incitmemektir. boyunun uzunluğuyla övünen bir kadına kahve içerken boyunu sormanız ve aldığınız yanıta maşallah demeniz onun gururunu bile okşayacaktır. lakin durum her zaman böyle değil. günümüz sosyal medyası ile artık bol filtreli gerçeklikten kopuşa geçtiğimiz bir kahvenin bile filtresiz fotoğrafını çekemediğimiz kaslarımız çıkmıyorsa ya da gamzemiz belli olmadıysa fotoğrafı atmaktan vazgeçtiğimiz bir dönemde normal olarak insanlar dış görünüşüne çok takıntılı hale geldi. dolayısıyla bu obsesyon beraberinde kitlesel bir memnuniyetsizliği de getirdi. sonuç olarak artık boy ve kilo sorularına geri dönersek bunlar yalnızca sayısal ibareler değil toplum tarafından bir yargı da bildiriyor olarak algılandığı için insanların buna alınması doğaldır. ayrıca kadını erkeği de yoktur bu işin. karşınızdaki insanı tanımak istemeniz gayet normaldir görmüş olun ya da olmayın boyunu kilosunu merak etmiş olabilirsiniz (ben asla doğru tahmin edemem) fakat bunu sormanın öğrenmenin gücendirmeyen bir yolunu da bulabilirsiniz. son olarak e bana boyumu sorana ben de sorarım her şeye duyar kasmayın diyen dostlar da spesifik kişiler özelinde haklı olabilirsiniz ama gerçekten bu soru yüzünden mutsuz olabilecek insanlar da olabileceğini unutmadan kırmadan dökmeden kalan ömrümüzü şu tımarhanede geçirelim.

bkz. boktan kadın erkek kıyaslamaları

olabilmelidir diye söze başlamak isterken neden olamayacağına dair bazı sorunsallar gözümün önüne geliyor. öncelikle erkeklerin kadınlara olan bakışı ve hareketlerinin taciz boyutuna ulaşacağından eminim. sonrasında erkek tuvaletlerinin daha hızlı bir sirkülasyon içerisinde olduğunu bildiğimden ve genelde kadın tuvaleti önünde sıra olduğundan bu da bana pek cazip gelmemekte. bizim ihtiyacımız olan daha bireysel tuvaletler olacaktır ve bu bireysel tuvaletlerin cinsiyeti olmazsa ucundan kıyısından medeniyeti yakaladığımız söylenebilir.

kimse kimseye kendini anlatamaz zaten bir taraf hislerinin etrafında gezintiye çıkartır karşıdaki kişiyi diğeri de o gezintiden ne hissediyorsa onu anladım sanar.

artık bilmem ne erkek bilmem ne kadın diye başlıklara gelip kusasım geliyor.

o insan çekingen olduğu için yeterince size kendini ifade edememiş olabilir ya da sizin hoşlandığını anlamanızdan çekindiği için size soğuk davranıyor da olabilir. bir insan çok samimidir ve sizinle gülüp eğlenip çekinmeden size temas ediyor olabilir. bir arkadaşınız size değer veriyordur ve sizi sinemaya tiyatroya konsere çağırabilir(genelde bilet alırken 2 adet alırım tavsiye ederim). bunlardan hiçbiri bir kişinin diğerinden hoşlandığını gösteren ya da göstermeyen hareketler değildir. bir insan sizi sevdiği için de günaydın diyebilir nezaketen de günaydın diyebilir. her çakmak isteyene beni seviyor diye yaklaşıyorsanız ne diyim ki şimdi. eğer bir kişinin sizden hoşlanıp hoşlanmadığını merak ediyorsanız sanıyorum iki sebebiniz olabilir ya siz hoşlanıyorsunuzdur ve yeşil ışık arıyorsunuzdur ya da böyle bir izlenime kapıldınız fakat arkadaş olarak görüyorsunuz. her ikisi için de samimiyetinizi koruyun sherlock olmayın her şeye biraz yaşayın hayatı. sonunda dramatik yapıya sahip her olay bir climax'e ulaşır ve çözüme kavuşur.

son sınıf fizik öğrencisi olmam hasebiyle bir miktar içli dışlı olmak durumundayım. lakin pek sevdiğim söylenemez.

eğitim gereksiz diyen kişilerin eğitim seviyesini çok merak etmekteyim.

her zaman böyle başlıkları yazmayı tehlikeli buluyorum çünkü insan denen mahlukat her zaman ahval ve şeraite göre geçmişi ve kişileri yorumlamaktadır. ilker hoca'nın insanları parlatma becerisi olduğunu düşünüyorum. pek çok birlikte iş yaptığı insan çok gündeme geldi ya da zaten geliyorken daha da sık karşıma çıkar oldu. çok farklı konuları formatına yedirmesini de ayrıca çok isabetli buluyorum çünkü biraz 101 seviyesinde de olsa farklı ufuklar açabilir kişilerde. insanların neden bu kadar fazla sevdiğini ya da yerden yere vurmaya paragraf paragraf övmeye/yermeye çalıştıklarını da anlamıyorum. bunu söylediğimde de e eleştirmeyelim mi oluyor. eleştiren arkadaşlara tavsiye eleştirmeyi öğrenin önce. öven arkadaşlara tavsiye ise neden bu kadar yüceltme ihtiyacı istediğinizi sorgulayın derim. son olarak ben niye bu kadar uzun yazıp aslında başlık hakkında pek bilgi vermedim diye soruyorum kendime. cevabımı da kendime verdim.