damnant quod non intelligunt yazar profili

kendi sesimden, "aşk geri gelir"

"sen.. kadınım.. " diye biterdi..

mutsuzluktan uyuyamayıp, sonrasında sabaha karşı uyuyabilsem bile mutsuzluktan uyanamıyorum. bu da apayrı bir dünya..

sürekli denenmiş ama bir şeyler başarılamamışsa, affedilen hatalar tekrarlanıyorsa, özel alanlara sürekli müdahale ediliyor ve artık kişiler birbirlerini mutsuz ediyorsa, saygı kalmamış ve bencillik ön plana çıkar olmuşsa, artık egoların savaşı sözkonusuysa sevseniz de terketmek zorunda kalabilirsiniz. çünkü bazen gerçekten "olmuyorsa olmuyordur" ve zorlamanın alemi yoktur...

kendimi dinliyorum yine.. zeki müren'den..

buradan

(bkz: paris sıkıntısı)
(bkz: charles baudelaire)

gaspar noe - love. gerçi bu film erotik mi yoksa direkt pornografi mi bilemiyorum..

p. s. gaspar noe'un filmlerini herkes izleyemez. ağır gelebilir. bkz. climax.

çok tatlı bir jest yapmış bize sözlüğümüz. şahsen çok mutlu oldum, çok teşekkür ederim inceliğiniz için.

insanın yüreğini burkan, yaşlanma sürecinde insanın aslında tam da özüne yani çocukluğuna döndüğünü gösteren bir film. hem güçlü görünmeye çalışmak hem de yalnızlıktan ölümüne korkmak.. ah canım.. son sahnelerde ise mahvoldum.. epey ağladım desem yeridir. annemi daha iyi anladım. neden ben evden çıkınca huzursuz olduğunu.. her yerde neden çocuk gibi beni aradığını. ah birtanem, ben hayatta iken seni yanımdan asla ayırmayacağım, bu da sana burda sözüm olsun..

kendisini ispatlayan gençten kasıt sanırım parti için çalışıp (tabi ilgili zat'ın istediği şekilde çirkefçe!), karakterini, kişiliğini, ideallerini bu uğurda satan gençtir! yoksa, sizin bölümümüzü derece ile bitirmenizin yahut kendinizi kültürel manada yetiştirmenizin, okuduğunuz kitapların, konuşurken kullandığınız o hoş üslubun, insanlarla olan içten ve naif ilişkilerinizin hiçbir ehemmiyeti yoktur!!!

bu yaşımdayım, hala oynamaktan delice zevk aldığım oyunlardandır. sabahlara kadar oynadığımı bilirim. off.. theme song'larına da hastayım. hele azazel's chamber'a..

erdal güney - sarı ve rüzgar

aklıma emrah serbes'in bir yazısı geldi.. ve gerçekten çok üzüldüm bu genç kadına.. gözlerim doldu.. yazıyı ise buraya bırakıyorum..

"ayşenur’un ablası ilgisizlikten öldü. 36 yaşında. bir sefer mutfakta tencere tava arasında ağlarken görmüştüm onu. alakasız yerlerde ıstırap çekmek ıstırabı ikiye katlar. bir mezar başında ağlamak çok daha makuldür, kimse neden diye sormaz. piknikte çekilmiş bir fotoğrafı kaldı, kalmasa daha iyiymiş, yapıştırılmış gibi duruyor, sanki yok.

işler yolunda gitmiyorsa mazi denilen şey bir enkazdır ve hatıraların da son kullanma tarihleri vardır. küflenirler, kokuşurlar, bozulurlar. mezunlar derneğine pilav yemeye gidenlerin çoğunun halinin vaktinin yerinde olması tesadüf olamaz. ancak şimdiki halinden memnunsan geçmişi hatırlatacak organizasyonlardan keyif alırsın. hatta geçmişin ne kadar boktan olursa aldığın keyif de o kadar artar. işler yolunda gitmiyorsa hiçbir yere de gidemezsin. ardında bırakacak bir şey yokken kim gidebilir. hiçbir yere doğru uzun bir yürüyüş, bunu kim göze alabilir.

ayşenur, gizemli, kindar ve çok güzel bir kızdı. sahilde görmüştüm, seneler önce, kapkaranlık bir gündü, okullar kar tatilindeydi. “benim yüzümden mi?” diye sormuştu. ablasının kendi yüzünden öldüğünü düşünüyordu. mahcup, tereddüt içinde, avutulamaz. “evet,” diyemedim. böyle durumlarda dürüstlük insanı en çok yaralayan şeydir. bir soru sorduğumuzda dürüst bir cevap beklemeyiz. bizi hayal kırıklığına uğratmayacak bir cevap bekleriz. “hayır,” da diyemedim. “boş ver,” dedim.

yağmur durur ama saçaklardan ve ağaç dallarından damlamaya devam eden taneleri kalır. hiç kimse bıçakla kesilmiş gibi terk edemez bu dünyayı. bir insanın tam manasıyla ölmesi için onu hatırlayan hiç kimsenin kalmaması gerekir. bu memlekette milyonlarca ölü yaşıyor bu hesapla bakarsak. kimsenin siklemediği insanlar. ateşböcekleri gibi, görünmek için karanlığa muhtaçlar. belki bir gece nezarethaneleri andıran demir parmaklıklı zemin katlardan çıkarlar ve ışıltılı bir mezarlık mahallesi kurarlar. sonra da silahlanıp gelirler ortalığın anasını sikerler. herkesi öldürürler. herkes öldüğü için de herkes unutulmuş olur. böylece eşitlik sağlanmış olur. bir tanrı varsa eğer o gece kendini de bağışlamak zorunda kalır.

bir insan pencereyi açıp sokağa atlayabilir ama hiç kimse pencereyi açıp “bana acıyın,” diye bağıramaz. ayşenur’un ablası dördüncü kattan atladı, hastanede öldü, bir hafta sonra. onu hatırladıkça görünmez adam filmi geliyor aklıma. görünmez bir kadın görünmez bir duvara çarptı ve kimse bunu görmedi."

teoman'ın son albümüdür kendileri. viski ve lazanya'daki soloları çok sevdim ben. fena bir albüm olmamış. emeğine sağlık.

harika bir erkin koray şarkısı. ama dedublüman da harika coverlamış bence. ah bir de kendimce ben söyledim. buyrun..

www.smule.com/sing-recordin...

baby botokslar, ip askılarla yüz germeler, dolgular.. ah tabi insan 40 50 yaşında ise olduğundan genç görünür bu metodlarla. ha ama gerçekten herhangi bir işlem yapmadan da bu durumda olanlar var. misal, eski sevgilim. adam 40 yaşında idi ama tam bir babyface idi. sanırım o görünümüne sahip olmasının kaynağı, hayatına giren kadınların kanlarını emmesiydi. eh, kimisi cenin kanı enjekte ettirir yüzüne kimisi de kadınların kanını direkt emer. tam american psycho ya.. resmen ordaki karakterdi. oyyy allahım sana geliyorum..

intihar eden avukatlar, görevini icra ederken öldürülen avukatlar, düşüncelerinden dolayı tutuklanan ve hakkıyla savunma yapmasına izin verilmeyen avukatlar varken, sen neden bahsediyorsun bugün be adam?

ne zamanki bir avukat mesleki sıkıntıları yüzünden intihar etmez, ne zamanki bir avukat mesleğinin icrası esnasında öldürülmez, ne zamanki bir avukat düşünceleri yüzünden tutuklanmaz ve ne zamanki bir avukat hukuk devletinde, adil yargılanma kurallarına uygun bir şekilde savunma hakkını kullanabilir; işte o zaman "avukatlar günümüz kutlu olur" !!

yazmazsam çıldıracaktım...

herkese hitap etmeyen bir filmdir kendisi. reha erdem'in tarzını bilmeyenler için sıkıcı ve anlamsız gelebilir. ben filmi seven taraftayım. izlediğime değen filmlerden. neptün ve kosmos'un o samimi hallerini tebessümle izledim. şahsen tavsiye ederim ama dediğim gibi herkese hitap eden bir film değil. ayrıca konu ile alakalı şu paylaşımı da okumanızı rica ederim.

www.filmloverss.com/reha-er...