sevdiğin insanı terk etmek

başka çare bırakmamıştır. ayakların geri gide gide yürümüşsündür o yokuşu. ağzından, burnundan, gözünden akan tüm yaşlar sel olmuştur içinde. sessiz ve usulca çekip gitmişsindir. kalman içinde bir umut görmemişsindir geride. git der gibi kal demiştir…

sevmiyorsundur.

tanım: sevdiğini iddia ettiği insanı terk eden kişinin yaptığı eylem.

ne kadar sevsen de karşındaki insan vurdumduymaz, özensiz bir salak olunca yapılmak zorunda kalınan şeydir.
mesela sevmediğin bir davranışı vardır, gider söylersin lütfen yapma dersin tamam bir daha yapmayacağım der ve yapar. tekrar tekrar aynı konudan kavga edince eee yeter artık be dersin. seversin ama huzursuzluk, tatsızlık istemezsin. öyle bir şey işte.
sevişgen qıslar eqlesin bu arada.

sevmek yetmiyordur bazen. mutluluk bambaşka bir şey. anlaşabilmek önemli. zor bir eylem gıbı gözükse de olmuyorsa oldurmaya çalışmak en az ilişki kadar insanı da yıpratıyor. hani demişler ya. seni seviyorum ama seni sevmeyi eskisi kadar sevemiyorum.

zamanında çok da güzel terk-i diyar eyledim. öyle olması gerekiyordu yol ayrımı değil farklı hayatları yada aynı hayatları da ayrı ayrı yaşamamız gerekiyordu.

bir şarkı sözü var.

"vazgeçmek değil bu , çaresiz kaldım."

bazı gidişler sevgisizlikten değil, çaresizliktedir. sevmek bazen yetmiyor. hatta sevmek çoğu zaman yetmiyor. saygı, saygı, saygı... tüm ilişkilerin kökünde olmazsa olmazdır. saf sevgi diye kurulan çoğu ilişkinin hırsı vardır, sevgiye güvenme hırsı. bu hırs sevgiyi gösterene sınanma olarak döner. seven alttan alır sevilen sevgiden güç alarak haddinden fazlasına talip olur. sonra ne mi olur? kendini değersiz hisseden bir tükenmişlik. o yüzden ilişkiler kangren olmadan bitmeli. bu noktaya gelinmek istemiyorsa insanlar “saygı”yı sevginin önüne koymalı. unutmayın! herkesi sevmek zorunda değilsiniz ama saygı duymak zorundasınız. bir gün sevgi biterse kaliteli bitsin diye saygı köklerden gelmeli.

fi'de şöyle bir diyalog vardı yamulmuyorsam; insan neden birinden vazgeçer? umudu kalmadığı için.

şimdi sevgili suserlar sevgi de yorulur. insan çabalamaktan bıkmaz belki ama sevgisinin ziyan olduğunu hisseder ve karşısındakine olan umudu sönerse terk eder. hem sevmek sevilmek için oluşmaz insanda. seversin işte öylece. karşılığı olmadığında da insan sever ki.

sürekli denenmiş ama bir şeyler başarılamamışsa, affedilen hatalar tekrarlanıyorsa, özel alanlara sürekli müdahale ediliyor ve artık kişiler birbirlerini mutsuz ediyorsa, saygı kalmamış ve bencillik ön plana çıkar olmuşsa, artık egoların savaşı sözkonusuysa sevseniz de terketmek zorunda kalabilirsiniz. çünkü bazen gerçekten "olmuyorsa olmuyordur" ve zorlamanın alemi yoktur...

mecburiyettir. insanın umudunun kalmamasıdır.

bazen sevdiğin insana inancın kalmıyor. gitmek terk etmek zorunda kalıyorsun.
bazen senin verdiğin sevgiyle onun gördüğü sevgi farklı oluyor.
onun sana duyduğu sevgiyle senin ona duyduğun sevgi farklı oluyor.
her ne olursa olsun insanın umudu kalmıyor. umudu dara düşüyor.
sevdiğin insanı terk etmek son derece zor ama normal bir durumdur.

vazgeçmek ...
sevmediği için mi vazgeçer insan yada terk eder ? o acıları her gece yaşadığı için mi ?
kimse duymasın diye yastığa kafasını gömüp ağladığı için mi ? neyin var dediklerinde o suçlu çıkmasın diye bir şeyim yok demek zorunda kaldığı için mi? tüm ilgisizliğine rağmen hâlâ senin arkanda olduğu için mi? ayağı takılıp yere defalarca düştüğü için mi ? yorulduğu için mi ? çabaladığı için mi ? sevmediği için mi? hayır hiç biri değil insan neden terk eder biliyor musunuz?
çabaladığı halde bir şeylerin değişmeyeceğini anladığı için ...
bazen vazgeçmek gerekir ben onsuz yapamam dersin ama vazgeçtik ten sonra anlarsın onsuz yapamam deme onsuzda yaparsın . hani bir söz varya " hayatım alt üst oldu . " nerden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmadığını ?

yanlış insanı sevdiğinizi farkettiğiniz anla denk gelir. kabullenmek güçtür, çok güçtür. lâkin, kabullendiğiniz an boyunuz uzar. çünkü omuzlarınızdaki yük, omuzlarınızda değildir artık...

sevginin bir ilişki için yeterli olacağını düşünmüyorum. kimi seveceğimizi seçemiyoruz ve sevdiğimiz insanlara tutulmamız bir andan ibaret, bu ana kadar onu ne kadar iyi tanıyor oluyoruz ki? sevmek, birisinden hiçbir sebep yokken hoşlanmamak eyleminin tam zıttı kimi zaman. durum böyle olduğu için sevsek bile yerine oturmayan taşlar bizi rahatsız ediyor ve o yolda birlikte yürüyemiyoruz.

not: severek ayrılan insanlar bir başka insanla birlikte olduğu zaman eskisiyle karşılaşmamaya dikkat etsin.

neydi ilk kural kendini sevmekti! sevdiğin kişiyle ilişki kendi benliğinde toksik birikim yapıyorsa terk edeceksin. hayat başkasına olan sevgi ve düşkünlüğünden kendine olan sevgi ve saygını perdeleyecek kadar uzun değil!

süslü cümlelere gerek yok. sevmiyorsundur, alışmışsındır terk edersin.

sevmiyorsundur diyen bir çok yazar görüyorum. sizi aldatan bir insanı seviyorsunuz diye terk etmez misiniz?

sezen aksu-git