damselindistress yazar profili

space oddity, david bowie

nihan kaya’nın iyi aile yoktur’u yazarken ithaf ettiği, polonyalı-isviçreli psikoterapist. çocuk istismarı, travmanın nesiller arası aktarımı ile ilgili ufuk açıcı kitapları bulunmaktadır. başlangıçta eğitim vardı adlı “kara” pedogojiye eleştiri getirirken, yetenekli çocuğun dramında ebeveynleri tarafından psikolojik ihtiyaçları karşılanmadığında çocuğun müthiş beceriklilikle bilinçaltının algıladığı, ebeveynlerinin onayını kazandıracak, ortama uyum sağlayacak bir kişilik yarattığını savunur. her ne kadar kitapları çocuk gelişimi ve psikolojisi açısından çığır açıcı olsa da kendi travmalarını aşamamış, kendi bulgularını kullanamamıştır. oğlu martin miller, “true drama of the gifted child” adlı kitabında alice miller ile olan çocukluğundan bahseder. kitap ne yazık ki türkçeye çevrilmemiştir.

istediğin gibi kullan, jakuzi

serotonin. ne yemekten tat alıyorum ne halim kalıyor.

crazy ex girlfriend: bence bipolar bozukluk üzerine, ilişkiler, feminizm, psikoloji hepsini içeren çok kaliteli ve underrated bir yapım.

jane the virgin: izlemekten en çok keyif aldığım dizilerden biri. çıkış noktası telenovalarla dalga geçmek/ stereotipleri tersine çevirmek. ha bir de dış ses <3

the haunting of the hill house: her iki sezon da çok güzeldi.
phoebe waller- bridge’in tüm dizileri ( fleabag, crashing, killing eve)

ırvin yalom da yazıyor mesela ama hastaların adlarını ve hikayelerini değiştiriyorum diyor. ama bize ekranda ya da romanda gerçek bir hikayeden uyarlanmıştır falan deyince olmuyor yani...ayrıca hikayeleri tvde yayınlamak ayrı bir durum, daha geniş kitlelere yayınlıyorsunuz. bu hikayede kendisini gören ya da benzer olayları yaşamış biri tetiklenebilir, rahatsız olabilir ki bence gerçek hikayeden dizi olması ya da kitap bir hayli sorunlu bir durum.başlarına trigger warning tarzı bir uyarı koymalılar kesinlikle. diyelim ki aynı şekilde bir kitap yazılacak ya da dizi çekilecek, tamamen kurgu olsa çok daha iyi olmaz mı? zaten yazan kişi bu işin psikolojik arka planını bildiği için gayet de kurgulayabilir. ın treatment mesela, tamamiyle kurgu ama izleyici gerçekten bir şeyler öğrenebiliyor, hatta bazı üniversitelerde analiz için izleniyormuş. he mesela in treatment kadar düşündürücü olmasın, seyirciye daha fazla açıklasınlar ona da gayet tamamım ben. bunun dışında haftanın 4 günü 4 farklı kanalda diziye ne gerek vardı?

think positive

yani bence gerçekten güzel bir seri, kitapları olsun üçlemesi olsun.izledikçe büyülendim, ağladım da güldüm de. ama gelmiş geçmiş en kaliteli film de değil şimdi. zaten kaliteli ne demek bilemedim.

cnbc-e de csı: ny ve smallville izlemiştim.

the take adlı youtube kanalında görmemle ilgimi çeken filmdir. castte bilerek “sevimli” ve “iyi” rollerde bulunan oyunculara yer vermeleri filmin ana fikrini ve etkisini de artıyor gerçekten de.

ilkokulda yazdığımız kompozisyonları dolaplarımızın üstüne asarlardı. ben de gidip okurdum, tabi dolabının önünde durmak çok saçma gözükeceği için herkesinkini okuyormuş gibi yapardım.daha saçma evet...

nedense kitabın sonunda şakır şakır ağladığım, en karanlık kitaplardan biri. hem tutkunun en karanlık yönlerinden ve yol açabileceklerinden yola çıksa da benim gözümde abusive bir ailenin yol açtığı zararlara da dikkat çekmektedir. gerçekten kitabı okurken karanlıklara çekildiğimi, o dünyaya gerçekten girdiğimi hissettim. kitabı bitirdikten sonra anna karenina gibi birkaç gün kendime gelemedim.
caspar david friedrich, bulutların üzerindeki yolculuk tablosunu nedense bu kitapla çok bağdaştırırım. kitabı okuduğumda bu tablo aklıma gelir, bu tabloya baktığımda ise kitap. acaba benzer bir imgelem mi içeriyorlar benim zihnimde? tablodan da, kitaptan da yalnızlık duygusunu çok derin hissettiğimden belki, bilemiyorum.

sigara, depresyon

terapi ve ilaç tedavisi ile beraber journaling diyebilirim. eğer psikodinamik terapiyi seçerseniz journaling çok büyük fayda sağlıyor. seanslarda bazen ne diyeceğinizi bulamıyor, boş boş duruyorsunuz. o sessizlik bazen faydalı olsa da, eğer journaling yapmışsanız daha çok konuşacak şeyle geliyor, hislerinizin daha çok farkında oluyorsunuz. bir de his adlandırması çok önemli. şuradaki linkten duygu adlandırmasına bakarsanız kendiniz hakkında daha ayrıntılı açıklamalar yazabilir, böylece hislerinizin daha farkında olabilirsiniz. bunun dışında bir de vücudu hareket ettirmek önemli. maalesef bazı günler yataktan kalkacak enerjim ve motivasyonum olmuyor ama 5 dk açık havada yürüsem iyi geliyor. benim için asla yararı olmayan şeyse atomic habits tarzı kitaplar okumak. kitap yararı olana oluyordur elbette ama benim için hiçbir faydası olmadı, tam tersine suçlu hissettim. tabi bu bana ait bir şey.

benim için oyun dünyasına adım atmamı sağlamış güzide oyun, o yüzden yeri ayrıdır bende. o kadar güzel bir oyun ki bazen sıkılıp skellige’de atımla geziyor, bazen novigrad’da bir oraya bir buraya gidiyorum. aynı zamanda iki kez oynadım. oyunun tek eksisi bir yan görevde öldürülmesi gereken cini öldürmem yaklaşık 2 günümü almıştı ki zorluk seviyesi kolaydı, tabi bu benim beceriksizliğim de olabilir. oyunun yapamadığım tek kısmı gwent. gerçekten ilk oynayışımda o kadar zorlandım ki gwent görevlerini geçtim. ikinci oynayışımda ana görevlere odaklanmayıp azıcık etrafı keşfedip zırhlar kılıçlara falan odaklanınca daha keyif aldım. her oynayışınızda farklı bir detay farklı bir ayrıntı...müzikleri de harika ,bazen gaza gelmek için açıp dinliyorum djfjj

the disastrous life of saiki k. bir hayli güldüğüm, hafif one punch man tadı aldığım anime.

yakın zamanda okuduğum tolstoy eseri. denildiği gibi aslında anna karenina’dan çok levin’e ayrılmış hatta anna’nın hikayesi bir hayli sonra başlıyor levin ve kiti’ye göre. levin karakteri gerçekten şahsına münasır, duygusu düşünceleri ile aslında tolstoy’un bir yansıması olduğunu düşünüyorum. hatta bazıları tolstoy’un devrimi bile öngördüğünü söylüyorlar. bunun dışında lenin’in köylüler beraber iş yaptıkları bölümü büyük bir zevkle okudum mesela. ben anna’yı seviyorum aslında, hatta sonuna o kadar üzüldüm ki bir ara kitabı bıraktım sonra geri döndüm.

ışıkta yaya geçidinde geçmeden önce üç kere çantayı açıp kapamak hatta mümkünse kilitlemek. ışık yeşilken geçerken çantam açılır ,eşyalar dökülür , sonra yayalara kırmızı yanar ve eşyaların toplayamadan karşıya geçmek zorunda kalırım diye korkuyorum.

terapiye gitmek.

künefe ve çiğ köfte