asla unutamayacağım anlardan biriydi. normal sözlüğe girmeden önce ekşi sözlük kullanıyordum, bi gün bi yazar bana normal sözlüğü önerip, buranın daha iyi olduğunu söyledi. sonra normal sözlüğe giriş yaptım. yaptıktan 1 hafta sonra eşimle tanıştım burda. :d :d
bu sefer kalp kırıklarımla beraberim . yine yalnızım . düşünüyorum, düşüncelerim var. yetmiyor gecemin güzel geçmesine. anlaşılmazlıklarım var ya da insanların anlamak istemediği için kafa yormadıkları meselelerim. sessizliğim var sakince. aslında ne kadar çok şeyim var bana yetmeyen. ya da olması gereken yok olduğu için bana yetemeyen. yine yalnızım kalp kırıklarımla .
tam anlamıyla kendimle baş başa kaldığım anlarda sürekli ama sürekli kötü şeyler oluyor ve tek başıma başedemiyorum. ama ısrarla yalnızken oluyor. sinirden çıldırmam için sanırım
hayatın bize ne getireceğini bilemeyiz. birilerini tabikide eleştiriceğiz, bu bizim doğamızda var. sadece önemli olan; bir gün eleştirdiğin kişiye dönüşebilir olma ihtimalini düşünerek eleştirmek. bu gerçekten çok ince bir nüans ve yakalamak epey zor, çok basitmiş gibi gözükse de.. kendim için söyleyeyim ben kaçırdım :s ama buna asla üzülmüyorum, sadece bakış açımı değiştirerek bakıyorum ve her şey daha güzel geliyor. yinede tavsiyem birazcık daha dikkatli olun derim.
aslında tam olarak aradığım başlık bunun gibi bir şeydi. kendimi yazmaya mecburmuş ondan başka seçeneğim yokmuş gibi hissediyorum. bana iyi geldiğine inanıyorum. belki o yüzdendir duygularımı hissettiklerimi çok küçük yaşta yazmaya başlamam... bazı şeyleri çok düşünüyorum. çok güzel içerliyorum bazı sıkıntılarımı. ama orantılı olarak da dünyanın en mutlu insanı taklidi yapmayı başarıyorum. bazı şeylerin bilincindeyim, sonunda ne olacağını ya da ne olabilirini biliyorum ama sonunda bildiğim halde yinede üzülüyorum ..:) şaka gibi.. nasıl olucak böyle. nereye kadar gider bu kafayla insan ?
gerçekten çok spontane gelişti. sanki önceden ayarlanmış gibiydi. asla tesadüf değildi. arkadaşlarımla ismimize uygun anime isimleri türetmeye çalışıyorduk bir espri üzerine. biri benim için esuma dedi. baya hoşuma gitti o an. sonra o günün akşamı adını bile bilmediğim biri bana normal sözlüğü önerdi. kayıt oldum vs. direkt nicke de esuma yazdım.... aslında bu hikayede o ismini bile bilmediğim kişi başrol. tekrardan teşekkürler :)
bu gün bu notu eski kitaplarımın arasından buldum. tam 4 sene önce yazmışım. nedendir bilmem, hiç hatırlamıyorum. ama şuan oturup hüngür hüngür ağlamama sebep oldu.. o güne gitmek isterdim. oturup kendimi izlemek isterdim.
açıkçası bir şeyler yazmaya korkuyorum. yüzün geliyor gözlerimin önüne. ne çok korkardım küçükken de senden. mesela şimdi karşımda olsan yine korkardım herhalde. çekinirdim babamdın çünkü. bir şey diyemezdim. hayatımızı nasıl mahfettiğini anlatamazdım sana. anlamazdın zaten. o yüzden bunu yazma gereği duyuyorum. bir anlık bi duygu patlaması belkide. gereksiz biliyorum ama... bu olanlar için üzülmeyi bıraktımda düşününce her şeyin cevabını büyüdükçe anlıyor insan ona yanıyorum.
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.