gri_bolge yazar profili

yakın zamanda staj, sürücü kursu ve bilmem ne belalarla hareketlenecek hayatım için daha erken yatmaya başlamam gerektiği aklımın bir köşesinde yanıp yanıp sönerken yatağımda uzanmış müzik dinleyerek sözlükte dolaşıyorum. neyse ki uykumun eli kulağındadır şimdi, takıla kaldığı yerden kurtarmıştır kendini. * rüzgar fena, pencereyi kapatıp öyle mi yatmalı?

beni okuluma, yurduma, gezeceğim yerlerden bir kısmına ve eğer otobüsle ankara'ya gelip gideceksem aşti'ye ulaştıran emektar metrodur. özlettin be ihtiyar. bir daha seninle aynı yollardan gidip gelir miyiz? bilmem.

bir şeyler düşünüp yazmak istiyorum, ne yazmak istediğimi bile bilmeden. hiç duraksamadan yalnızca harflere basarak karşımda oluşuveren cümlelerden gerçekten de bir güzellik çıkabileceğine inanıyor muyum? sanırım evet. içimde bir yerlerde hala güzelliğin olduğuna inandığım kadar zayıf bir ümit bu ama orada işte. milyonlarca yıl yerin en dibinde sonsuz bir baskı ve cehennemi karanlıkta oluşan cevherler gibi bu benim içimdeki güzellik. kendiliğinden çıkması pek olası değil. çalışmalı, kan ve ter dökmeli bunun için. * ve biliyor musun, bu maddi olmayan şey en saf elmastan daha değerlidir benim için. benden geliyordur, bana ait olan, insanoğlunun elleriyle çekip koparamayacağı uzaklıklardaki özden. neden bunun iyi olduğunu düşünüyorum? sanırım insan özünün iyi olduğuna inanmaya ihtiyaç duyuyor. bir repliği hatırlattı bu bana ‘’hangisi daha kötü; canavar gibi yaşamak mı iyi biri olarak ölmek mi?''. ahh, ben kötü olduğumu bilerek yaşamak istemezdim.

soda kapaklarından taso yapıp rakibi "ütmeye"* çalıştığımız sade ama eğlenceli oyun. tasonun ince kenarıyla yerde duran diğer tasoya vurur ve onu ters çevirmeye çalışırdık. başaran mallara konardı. kimi zaman başardık kimi zaman başaramadık abi. *

özgürlük. her anlamda özgürlük.

ingilizce hazırlıktayken kur atlamak için öğrencinin konuşma yeterliliğine baktıkları sınavda heyet önünde aklıma gelmeyip hocaların beni kanser zannetmelerine neden olduğum kelimedir. duygusal bir insan olduğumu kestirme yoldan burcum üzerinden anlatabilirim diye parlak bir fikir geldi o an ve ben de yengeç burcu olduğumu söylemek istedim. abi, aklıma burç kelimesinin karşılığı gelmiyor bir türlü. türkçe konuşsam puan kıracaklar, e dedim sonunu düşünen kahraman olamaz, yürü: "i'm cancer". hadiiii... o güleç yüzler nasıl bir anda düştü anlatamam. toparlamak için bin takla attım ama sonucunda geçmeyi de başardım. istemeden de olsa perişan ettim insanları, nasıl bıraksınlar zaten de mi *.

serdar ortaç'ın porçay tarafından seslendirilen mesafe adlı şarkısıdır tam şu an kafamın içinde yankılanan. twitterda denk geldim, geliş o geliş.

girişte sağda

masum bir *elma soyutlamasından yola çıkıp fazla düşünme yoluyla o mayhoş güzelim elmayı galaksileri yok eden bir yaratığa dönüştürme becerisine sahiptirler. ne demiş şair, "düşünme kaybolursun"

ayık kafayla çözülemeyen problemleri sarhoşluğun getirdiği iyimserlik/lan olur mu lan gibi düşüncelerle çözebileceğini sanarak bir kimseyi aramak yapılmaması gerekenlerden birisidir. denedim de oradan biliyorum

misinayla fethiye'de balık tutmaya gittiğimiz zamanları hatırlattı bu başlık bana. oltası olanlara çok imrenirdim. yanımızdaki herif oltayı atar çeker atar çeker teki de boş gelmezdi. az yem yedirmedim *

kendisini taklit ederek ilk yağlıboya resmimi yaptığım ressamdır kendileri. devamını getiremedim bir türlü ama bu başlık belki de bir işarettir

aynaya bakarak bir fırçayla tuhaf hareketler yapmak hoşuma gitmediği ve beni sıktığı için yaptığım eylemdir. arada lavaboya uğrar sonra gezintime devam ederim.

tutmadı gibi. bıkmadım da yoruldum çokça.
alttaki yazar tertemiz delirmek istiyor.

düşüncelerimi muhatabına ulaştıramadığımda gece yastığa koyar koymaz aklımdan film şeridi gibi akıp giden ve hiç durmayacakmışçasına devam eden konuşmalar silsilesi. bitmeyen bir monolog olunca insanı gerçekten yoruyor.

günaydın, ee şimdi ne yazmalı? he dur. dün gece yine ufak bir şok geçirdim öğrendiğim haberler sebebiyle ama * artık git gide daha az etkiliyor beni. bugün ise bir adet bütüm var, şans dileklerinizi havada kaparım. seviliyorsunuz.
saat 12.28 evet. eh, anca kendime gelebildim

isterdim yeniden doğmak ya da hepten yok olmak
isterdim daha iyi olmak bir melek gibi
kanat açıp dağlara uçmak
...
acıyı yok etmek kalbinden sevdiklerimin
geceyi çekip almak günlerinden
maviye akmak sisli güz denizinde
günahları affetmek tanrı'nın dileğiyle
barış akarsu-isterdim

ön yargılarla* hareket ediyoruz hepimiz. ilk anlarda bu ön yargı karşımızdakinin fiziksel özellikleriyle şekilleniyor. bu son derece doğal bir durum. aklımızda hemen bir hesap kitap, bu kişiyi tanımaya değer mi? evet, işte bu ilk süzgeç için önemli yakışıklı/güzel olmak ama tek başına yetersiz bana kalırsa. ya sonrası?

"sizin toplumunuzda insan geberebilir," dedim, "siz farkına bile varmazsınız geberdiğinizin, dostluk diye bir şey bilmezsiniz, toplumumuzda geberir insan!" diye bağırdım, neden sanki birbirimizle konuşuyoruz, diye bağırdım, neden (kendi sesimi kendim de duydum), haberiniz bile olmadan biri ölebilirse neden bu topluluk bir arada.
sarhoş olmuştum.

homo faber - max frisch

çözümün yeni sorunlar yaratacağı öneridir. eğitimin kalitesini arttırmak mı yoksa öğretmenleri farklı "gelir kaynakları" yaratmaya/ bulmaya itecek düşük bir gelir düzeyine mi hapsetmek istiyoruz?