holda yazar profili

kin tutamayan ben için bu çok kötü bir özellik. kinin çok gerekli olduğunu düşünsem bile istesem de bir şeye uzunca bir süre öfkeli kalamıyorum. benim yufka yürekliliğim başka bir seviye; çocukken kardeşimle ne zaman saç başa girsek o bana ne kadar zarar verirse versin ben yine enayi gibi onun canını yakmamak için gücümü fazla kullanmazdım. inanın bana insanlara kin gütmeye, onların bana yaptıklarını hatırlayıp öfkeyle küfürler etmeyi gerçekten çok isterdim. birinin yaptığı davranışlar beni öfkelendirice istemsizce kendimi durduruyor, o kişinin yaşadığı kötü olayları düşünüyor ve güvenimi kaybetsem bile onu affediyorum. içinde bulunduğum kavgaların sebeplerini hatırlamıyorum. biriyle küsünce neden küstüğümü bile unutuyorum.

13 yaş. dayım gidince gizlice onun evine girip chivas regal adindaki viskiden kardeşimle yarim bardak diktik. bardakta sıcaklığını hissetmediğim acı sıvının boğazımdan aşağıya indikçe içimi ısıtması çok hoşuma gitmişti. gerçi tadı gerçekten kötüydü. sanki derim yanıyor gibiydi. bir kaç saat sonra kıpkırmızı suratımdan ateşim çıktı sanıp az daha hastaneye götürüyorlardı. zor ikna ettim.

4 sınıftayım onun koca kafası beni hic rahatsız etmiyor. kendi başına oyun oynadığını gördüğümde yanına gidiyor, onu taklit ediyor ve birlikte sınıfı patlatmak için attığımız bombalardan kaçıyoruz. bir gün hoca ikimizin çikolatayı bölüşmemizi söylediğinde kendine küçük parçayı bana da büyük parçayı veriyor.

göze bakamıyorsa falan demişler ama yalan söylerken yakaladığım herkes gözlerimin içine inat ederek hiç kaçırmadan bakıyorlardı. bu bize üç seçenek veriyor; ya sizin yalancılar utanıyor, ya benimkiler yalan söylerken hiç suçluluk duymuyor, ya da ikisi de.

kaygılarım.

bana "neden kimse bu başlığı açmamış yahu?" diye düşündüren başlıktır.

benim için en zor kısım eşcinsel olduğumu fark etmekti.

12 yaşımdayken sınıfımda olan bir kıza aşık oldum. o ana kadar sadece erkeklerden hoşlandığımı sanıyordum. eşcinsellik ile ilgili bir bilgim yoktu. çocukların nasıl yapıldığını bile yeni öğrenmiştim, yani bazı insanların sandığının aksine kimseden örnek alıp bir kızdan hoşlanmaya başlamadım. ona beslediğim duyguları fark edince bunun sadece sempati olduğunu ve zamanla geçeceğini umdum ama bu düşüncenin aksine zaman geçtikçe -ben 13 yaşıma basınca- ona karşı duyduğum hisler daha da belirginleşti. onu düşünüyor, ona bakıyor ve onu anlatıyordum. sonra en yakın arkadaşım -ona yoğurt diyeceğim- yoğurt bana sürekli lgbt hakkında bir şeyler anlatmaya ve benim fikrimin ne olduğunu sormaya başladı. ona desteklediğimi, insanların istediği kişiden hoşlanabileceklerini söyledim ama aslına bakarsanız onlar hakkında hiçbir şey düşünmüyordum, bu cümle benden nefret etmesin diye söylediğim otomatik bir cevaptı. bu cevabı verir yüzü güldü. sanki üzerinden bir yük kalkmış gibi rahatladı. bir kaç ay sonra yoğurt bana bisexual olduğunu kızlardan da hoşlandığını söyledi. onunla ilişkimizde bir farklılık olmamıştı ve bana güvenip anlattığı bu şey beni ona daha da yakınlaştırmıştı. eşcinsellerin her önüne gelene aşık olmadığını bilsem de yine de ya bana aşık olursa diye endişelenmekten kendimi alıkoyamadım. o anlattıkça dinliyor, buna tarafsız baksam da dediklerine destek veriyordum. sonra bir gece uzun uzun düşündüm; erkeklerden hoşlandığım kadar kızlardan da hoşlanıyordum. kadın vücudu da erkek vücudu da beni tahrik ediyordu. buna isim vermek için daha çok genç olduğumu yönelimimin farkına zamanla varacağımı bilsem de şimdilik tıpkı yoğurt gibi biseksual oldugumu kabul ettim. bunu kabul ettiğim gün ne kadar tırstığımı dün gibi hatırlıyorum. hele küçüksen insan ister istemez korkuyor, ya öğrenirlerse de beni dışlarlarsa diye. sonra 14 yaşıma geldim ama hala kimseye bir şey anlatmadım. sevdiğim kızı görmek bana yetiyordu ve fazlasında gözüm yoktu. onunla sık sık konuşmayı, yaptığı esprileri seviyordum. yoğurtla onunla lgbt hakkında konuştuk, biz öylesine konuşurken o bizi ciddi ciddi dinledi ve sonraki gün kararlı bir şekilde yanımıza gelip bize lezbiyen olduğunu şu ana kadar hicbir erkekten hoslanmadigini anlatti. hoslandigi kizin da sıra arkadasim oldugunu söyledi. onun kaybedeceği hiçbir şey yokmuş gibi anlattıklarını bir kaç dakika sonra algılayabildim sonra da istemcizce gülme krizine girdim. imkansız gibi bir şeydi bu. eşcinsel olması beni çok mutlu etmişti. hoşlandığı kızın homofobik olduğunu ve muhtemelen çok acı çektiğini biliyordum. ona hislerimi anlatmayı bir saniye bile düşünmedim. ortaokuldan sonra onun yüzünü muhtemelen asla görmeyeceğimi biliyordum ama bunun bir önemi yoktu. 9. sınıfa başladığım sıra da yoğurda anlattım bisexual olduğumu ve bunun uzun zamandır farkında olduğumu. söylemediğim için azar yemeyi beklerken yogurt bana bunu ona söyleyecek kadar güvendiğim için teşekkür etti. sonra da bir gün ablama tıpkı hoşlandığım kız zamanında yaptığı gibi aniden "abla ben bisexualim." dedim. kafasını telefonundan kaldırdı ve suratıma boş boş baktı. "ben değilim."dedi sonra ben ona hiçbir şey söylememiş gibi telefonuna geri döndü. hem beni yargılamadığı için sevinmiş hem de umursamaz tepkisi yüzünden afallamıştım. bir kaç ay sonra kuzenim de bir hemcinsine aşık olduğunu söyledi. yani evet arkadaşlar ben bir magnetim ve lgbt bireylerini hayatıma çekiyorum. ha bir de yıllar sonra fark ettim ki bisexual değilim pansexualim, yani cinsel yönelimin ve cinsel kimliğin benim için bir önemi yok. benim kendimi keşfetme hikayemi üşenmeyip okuduysanız teşekkür ederim.

selam bebeklerim.

naruto'yu hala bitiremedin mi la?

umursamazlığını ve elma sevdasını severiz.

büyüleyici çizimlere sahip. karakter gelişimleri harika bir şekilde hikayeye aktarılmış. konusu, karakterleri desen ayrı bir mükemmel. benim gibi aşırı duygusal biriyseniz izlemek için bolca peçete feda etmeniz gerekiyor ancak feda edilen onca peçeteye inanılmaz değiyor. (evet 13 bölümlük dizinin 11 bölümde ağladım. deney gibiydi benim için ertesi sabah gözlerimin en fazla ne kadar şişebileceğini öğrendim.) izlemenizi şiddetle tavsiye ediyorum. gilbert'in yeşil gözlerine selamlar.

bana kalırsa cevap rengin tonuna göre değişir. fazla açık mavi olmayan tüm mavi tonlarını beğeniyorum. bana kalırsa açık mavi çok soğuk gözüküyor. aynı şekilde açık yeşili de sevmiyorum ama ikisini kıyaslamak gerekirse zümrüt yeşili kesinlikle tüm mavi tonlarından daha güzel (violet evergarden animesini bitirince zaten otomatik bir şekilde yeşil göz gözünüze çok fantastik bir şeymiş gibi gelmeye başlıyor -ah be gilbert-) zümrüt yeşili de çok nadir rastlanıyor maalesef.

anime karakterlerine kesinlikle aşık olmuyorum.

genelde bir fikire körü körüne bağlıdırlar böylece bilgi sahibi olmak akıllarına gelmez.

birilerinin senin yanındayken yaptığın hata hakkında konuşması.

-oğlum bu hal ne ojeler falan?
-hocam ben kızım.

tavan çok güzel, baka baka doyamıyorum.

kayıp ruhlar mahzeni - c. j. tudor.

ekin s. koch adındaki yazarımızın elinden çıkmış büyü, fantastik konulu kitaptır. kitabı okursanız nasıl bir emekle yapıldığını anlayabilirsiniz. içinde yazarın oluşturduğu bir büyü alfabesi ve yazara ait olan büyüleyici çizimler de bulunmakta. betimlemeler gerçekten çok açıklayıcı. ayrıca kitap kapağı ve sayfaların kalitesini de kolaylıkla anlayabilirsiniz. harry potter serisini ve büyücüler'i okuduysanız eminim hayranlıkla okursunuz. yazarın türk olması da ayrı bir gurur kaynağı.

çizimlerinizi sevin. ne kadar dener ve başarısız olursanız başarılı olmaya o kadar yaklaşırsınız."çirkin ya." kendi yaptığın çizime böyle şeyler demeye gerek yok. çizimin çirkini yoktur. internette şöyle değil böyle çizin gibi şeyler söyleyen bir çok video var. bu tarz videolar çizimi kalıplaştırır. oysa çizim açık uçlu sorular gibidir. istediğinizi yapabilirsiniz. sizi mutlu edecek şekilde çizmekte özgürsünüz ve bu en doğal hakkınız. (bkz: çizim geliştirmek)

sanıldığının aksine aşık olabilirler. sadece cinsellikle ilgileri yoktur.