ilk aşka dair hatırlananlar

adı, beyaz tenli ve kırmızı yanaklı olması.

arkadaşları maç yaparken o benimle ip atlardı .

destansı olmasıydı. bir kalbimin olduğunu onla öğrenmiştim.

bir flört sitesinde tanışmıştık. evdeyken aileme yakalanmamak için hiç açmıyodum o sayfayı. sadece okuldayken yazışıyodum onunla. uzun uzun hayattan ve yaşadıklarımızdan bahsediyoduk. o siteyi bırakıp e-posta yoluyla konuşmaya başlamıştık. sonrasında buluşmuştuk.
karakteri tıpkı anlattığı gibiydi.
çok çekiciydi. gerek insanlığıyla, gerek dış görünüşüyle, bana verdiği değerle ona aşık olmamam mümkün değildi.

gizli buluşurduk hep.
o benim imkansızımdı. kalp sızımdı.

birlikte bisiklet sürerdik. bir keresinde sinemaya dahi gitmiştik. annem bırakmıştı beni. yakalanmayalım diye o salonda bekliyodu. çıkışta yine annem almıştı beni. nitekim yakalanmadık. o gece eve döndüğüm de aradı beni. aynı helikopterin sesini duyabilecek kadar yakın oturuyoduk.

ben artık yakalanma korkusunu kaldıramıyodum. ayrılık konuşmamı yaparken ikimiz de ağlıyoduk. o bana aşık bakan gözlerden vazgeçmek zorunda olmak kalbimi söküyodu. son sözü hala aklımdadır.

ilk aşkıyla olmadı ama umarım son aşkıyla mutlu olur. bana kalbimi öğreten o adam, nazarımda mutluluğu en çok hak eden kişidir.

sadece çalışkan olduğu için aşık olmuştum kokulu silgi taşıdığım güzel yıllarda. okumayı ilk söken kurdele takardı. ben söktüm hemen. o da bana hasta oldu. ilerleyen zamanlarda, benden iyi problem çözdüğünü keşfettim. sonra özlem geldi sınıfa başka şehirden. özlem taştı. simit kuyruğunda yanına yaklaşırdım sessizce. tuğba bunu yakalayıp terketti beni. ilk hayal kırıklığı. çok üzülmüştüm. okulun pis çetelerine katıldım o ruh haliyle. sapanla kuşlara atış yaptık. sonradan o alanda gelişemeyeceğimi anlayıp matematiğe verdim kendimi. anca problem çözdüm yitip giden aşkım için. şu an kafadan havuz problemi çözebiliyorsam bunu tuğba'ma borçluyum. kısa boylu etli aşkım benim.

kesin evlenmiştir o da. ben de evlencem yakında. hepiniz çok şaşıracaksınız ulan. basacam nikahı birine. iko’ya halay çektirip, yoldaşa çeyrek taktırıcam.. little devil lucifer’dan bi halt olmaz diyen herkes utanacak. kitapsızlar.

sınıftan bir çocuk kaleminin ucunu açıp kafasına batırmıştı. kafası çok kanıyordu ölecek diye ağlamıştım. önceki gün çantama "seni seviyorum" yazan bir not bırakmıştı cevap bile veremedim. bu olaydan sonra ailesi çocuğun okulunu değiştirdi.

o sıralar aşık olduğumu sanmam.

hatırlamak istemediğimdir. olmasaymışta olurmuş dediğimden yani çünkü zaman kaybından başka bir şey değilmiş.

4. sınıftayım... okulda yüz yüze konuşmaya çekiniyoruz, göz göze gelince utanıyoruz öyle bir ashk... tek iletişim facebook üzerinden yaptığımız minnoş konuşlamalar. bir gün eve geldim, ablası -18 yaşında o zamanlar- bana sevdiceğimin hesabından mesaj atmış ama muameleyi bir görseniz sanırsınız kocasının koynuna girdim, 10 yaşında çocuğa söylemeye diliniz varmaz utanırsınız. kendimi bok gibi hissedip ağlamıştım. travma olmuştu o yazı bende. haluk... çiçeğim bil ki bütün bok ablanın başının altından çıktı.

dişleri telli idi ve çok güzel gülümseyen bir kız çocuğuydu.

kız sürekli düşüyodu anlamadım düz taban da değildi sürekli orda burda yere yıkılıyodu çok gıcık oluyodum da çaktırmıyoduk tabi..

çok başarılı sayılmayacak bir öğrencilik hayatı sonrası gittiğim dershanede tanıştığım kız ufkumu açmış bir hedef koymama vesile olmuştu. onun hayali tıp eğitimi almak benimse elektrik elektronik müh. olmamdı. ders çalışırken gelecek yıllarla ilgili hayaller kurardık. onun açtığı yolda gösterdiği hedefe durmadan yürümeye and içmiş ben bir şeylerin acısını çıkarırcasına ders çalıştım ve nihayet aynı okulun hedeflediğimiz fakültelerine kazanarak kayıt yaptırdık. sonrası ise her zamanki gibi hüsranla sonuçlandı ve ben okulumu yarım bırakarak tekrar sınava girdim iyi bir bokmuş gibi farklı bir şehirde aynı bölümü ite kaka da olsa bitirdim ve vasıfsız bir insan olarak hayatımı idame ettiriyorum.son söz ise aldatılan tüm bireyler olarak senin ben amına koyayım, bana 18 yaşımda gece gündüz ders çalıştıran kız.

birgün kadıköy'de çay bahçesi tarzı bir mekanda oturuyoruz. yanımıza çingene geldi ve haliyle elindeki çiçekleri itelemek, yani pardon satmak istiyor. o sıralar öğrenci olduğumdan mütevellit cep delik cepken delik tabii. çiçeği alsam çayın parasını ödeyecek para yok. ancak çingene durur mu? "abem al bir çiçek abem, yoksa sen sevmiyor musun bu kızı abem" diyerek tepemde ısrar etmeye devam ediyor. ben de nuh diyorum peygamber demiyorum tabii, çiçeği alırsam mekanda bulaşık yıkayacağım. sonrasında çingene "kızz bu oğlan seni sevmiyor" falan diyerek uzaklaştı yanımızdan çok şükür. ilk aşkım olacak zat-ı muhterem insan da çingene gittikten sonra demesin mi?
"sen beni sevmiyor musun?" evet, ilk aşkım biraz maldı.

platonik olması

kırmızı yanaklı, pembe önlüklü bir birey. anasınıfına tekabül ediyor. mücadele ettim ama olmadı. sarışın rakibim kazandı, hiç şaşmaz.

maça gitmiştik maçta gol olunca parmağımı ısırmıştı.

pizza yemeye gitmiştik hesabı o ödemişti.
yaş 12.*

köyün o şehir ışıklarına inat tertemiz gökyüzünde, gece seyrettiğimiz yıldızlar. aynı yıldızı tutup dilek dilemeler. beline dökülen kıvırcık saçlarını sevmeler. birbirimizin gözlerinde kayboluşumuz.

o zamanlar çocuktuk. bir daha da hiç öyle o kadar çocuksu, o kadar masum, o kadar güzel sevmedik sevilmedik.

4 sınıftayım onun koca kafası beni hic rahatsız etmiyor. kendi başına oyun oynadığını gördüğümde yanına gidiyor, onu taklit ediyor ve birlikte sınıfı patlatmak için attığımız bombalardan kaçıyoruz. bir gün hoca ikimizin çikolatayı bölüşmemizi söylediğinde kendine küçük parçayı bana da büyük parçayı veriyor.

ilk aşkımla attığımız bombalardan kaçmak mı gerçekten ben hiç aşık olmamışım bütün bi gönül ilişkilerim reset yedi şu an..

1938'de öldü.