ka_bill yazar profili

herşey sonsuza dek öyle devam edecekmiş gibi geliyor gerçekten. bu film hayatım boyunca aklıma kaç kere gelecek. kaç dolunay göreceğim acaba?
çok eskiden izlemiştim tekrar izlemek istedim yıllar sonra. ingiliz hasta filminin tadı var biraz. başrol oyuncusu debra winger'a hayran kaldım.

storytel

doğru olduğunu biliyorum bizim bir arkadaş var...

ünlü aşıcıoglu ailesinin bir ferdidir. kendince muhabirlik falan yapmaya çalışır. benim kendisiyle tanışmam çok talihsiz bir olaya rast gelir. işe yeni başladığım bir hastaneye pcr testi için geldi. kendisini oturttum koltuğa "beni tanımıyorsun galiba" dedi. ben de özür dileyerek tanımadığımı, işte yeni olduğumu söyledim. hazırlığımı yaparken barkodun olmadığını farkettim ve hemen geliyorum diyerek bıraktım kendisini vezneye yöneldim. vezneci çocuk "bu kadına çok dikkat et" dedi ben de çocuğa merak edecek birşeyin olmadığını söyledim. neyse döndüm odaya kendisinden bahsediyor. yok çok ünlü bir muhabirmiş de nasıl tanımıyormuşum da. recep tayyip'le toplantısı varmış da kıbrıs'a gidecekmiş de o yüzden pcr yaptırıyormuş da. (bu arada eminim muhabir falan olarak gidiyor ama özel toplantı falan diyerek kendi durumunu daha bi farklı göstermeye çalışıyor.) neyse ben de çok dinlemiyorum işime odaklanmışım. kayıt alıyorum tüp üzerine barkod yapıştırıyorum falan. biraz sinirlendi. "bu arada dediğim gibi dedi recep beyle önemli bir toplantım var, o yüzden bu test acil olacak tamam mı" dedi. tam merak etmeyin diyecektim ki bi baktım kit kalmamış. binde bir olacak bişey bana denk geldi. neyse izin isteyerek odadan çıktım hemen laboratuvarı aradım bana kitlerin başka bir hastaneden temin edildiğini söylediler. bitmeden haber vermek lazımmış. ilk defa duyuyordum. neyse vezneci çocuğa sordum nereyi arıyoruz diye çocuk ben ararım dedi. aradı yarım saat sonra gelecekmiş dedi. ben döndüm berat hanıma kitimiz bitmiş yarım saat sonra gelecekmiş dedim. demez olaydım. kadın bana hakaretler yağdırıyor ben gerizekalıymışım da beni niye işe almışlar da. beni şikayet edecekmiş attıracakmış işten. insanların zamanlarını çalıyormuşum. kendisinin zamanı benimki gibi değersiz değilmiş. neyse o kadar bağırıyor ki yukarıdan hastanenin müdürü indi. beni gördü acıdı adam halime. tanıyormuş kadını çünkü babası hastanenin eski sahibiymiş. olayı anlattım. ama kadın tabi müdürü görür görmez bi yumuşadı. u... beyciğim bu hastane bizim zamanımızda böyle değildi. ne biçim çalışanlar almışsınız diyor. halbuki ben çok duydum hastanenin eski halinin ne kadar kötü olduğunu yapamamışlar zaten. müdür döndü kadına gelin isterseniz kitler gelene kadar bi yemeğe çıkalım dedi. kadın resmen sırıtıyor. kabul etti. o sırada ben ağlıyorum. ağlamamın sebebi çaresizlik. işten atılır mıyım, bişey söylemeli miyim kafamda binbir soru. müdür kadını çıkardı odadan bana baktı göz işareti yaptı takma kafana diye. onlar gittikten sonra veznedekiler orada çalışan personel hepsi geldi beni sakinleştirdiler. meğer bu kadın hep böyleymiş. hastaneyi satmışlar ama hala kendilerininmiş gibi davranıyolarmış. veznedekileri de zor durumda bırakıyolarmış. para vermiyorlarmış. ve her gelişlerinde yeni çalışanlardan birilerine bu şekilde çatıyorlarmış. ailece yapıyorlarmış bunu. bu seferki kurban sen olmuşsun dediler bana. tabi işten atılma korkusu olmayan birkaç eski çalışan bunlara ağızlarının payını vermiş. bana bi daha gelirse sen de altta kalma dediler. bana yarım saat için hakaretler eden kadın üç saat sonra geldi örnek vermeye. ben acilden bi arkadaştan almasını istedim, çıkmadım karşısına. yaklaşık üç yıl geçti bu olayın ardından bugün youtube'da bir videosuna denk geldim o kadar tatlı güler yüzlü konuşuyor ki. egonun ne kadar kötü bişey olduğundan bahsediyor. einstein'den alıntı yapıyor. einstein demiş ki ; cahil insanlarda çok yüksek ego vardır.
neyse videoyu merak edenler youtube'a "mutluluk bazen hüzünlenmektir/ berat aşıcıoğlu" yazarak izleyebilirler.
karma is a bitch

şimdi 213. saatte biri kurtarılsa mucize diyeceksiniz yine keza 80 li saatlerde çıkanlara da mucize demiştiniz. peşpeşe gerçekleşen bu olaylara mucize denilebilir mi? mucizeler bu kadar sık gerçeklesir mi? gerçekleşirse bunlara mucize denir mi?

çirkinim, zekamda ortalamanın altında, param da yok şevket ondan yalnızım...

pan's labyrinth fanı olarak diğer yapıtlarını izleyip aynı tadı almadığım yönetmen. son olarak pinocchio'da farkettiğim üzere hayal dünyası ve gerçek dünyayı iç içe geçirmeyi seviyor. bu yönünü sevdim.

mutsuz değilsin, paran yok şevket.

emnıyettekı sorguda
-yanlışlıkla aramışım.
-defalarca konuşmuşsun ama.
dışarda gazetecılere
-pkknın oyunu bunlar.

istihbaratı enişte olanlardan(bkz 15 temmuz) büyük performans; teröristi elimizle koymuş gibi yakaladık.

bu başlığı açan daha çok ekmek yemeli. bir örgüt eylem yaptıktan sonra bunu genelde kendi duyurur göz dağı vermek için ya da düşmana şu kadar zaiat verdik demek için. x örgütünün eylemden haberi bile yok. seçim öncesi olması manidar. hala yılların klişesine düşen var. böyle dönemlerde ya savaş başlatılır vatan millet sakarya üzerinden yürünür ya da korku salınır biz olmazsak bu süreç daha kötü olur üzerinden yürünür. elleriyle koymuş gibi buldular nasıl olduysa. ayrıca kim yaparsa yapsın neden terör eylemlerinin ( apaçık yapan o. evladı teröristtir)dönüp dolaştığı yer kürtçü dükkanı oluyor hep anlamıyorum.

adam davayı kazanırsa tarihe geçemeyecek malesef.

yaz oğlum cebine bir iphone yerleştirilsin. dudakları kulaklarına uzatılsın mutlu görünsün. dayıları salın sokağa; ölüyorlar ama iphone kullanıyorlar evlerinde buz dolapları var diye orda burda her konuya yırtık dondan çıkar gibi dalsınlar...

jelibonu da siyanürle çıkarır şimdi bunlar.

aynı başlık altına aylar önce türkiye'den yazmıştım. şu anda başka ülkeden yazıyorum. hiç pişman değilim. sadece birkaç ay internetten uzak kaldım. bu birkaç ayda ülkemde olanlara baktım ve ağzım açık kaldı. içinde yaşarken insan olayın vehametini anlayamıyor. ama nedense savaşmaktan kaçmayan insanlardan da bir ses yok. bazılarının savaşmak dediği kendi halinde yaşam mücadelesi vermek, gün içinde bişeylere kızıp sonra çay içip hararetini atmak olmalı.

kerhane tatlısına hala bayılırım. her akşam gelmezdi bazı akşamlar işten dönerken alırdı. hem onun geldiğine sevinirdim hem de elinde malum poşetin olmasına. hem ağızdan hem burundan sürüntü alınan pcr testleri var ya biz ona kombine boğaz burun sürüntüsü deriz. babamın eve tatlıyla gelmesi de kombine boğaz, göz sevintisiydi benim için.

emir kusturica filmi. her filmde olduğu gibi iyi film müziğine sahiptir. johnny depp'de yemeğin tatlısıdır.

haklı olmanın şimdiye kadar bi gaitaya yaradığını görmedim.

asgari ücretle yaşanmaz burda siz nasıl yaşıyorsunuz diye soracaksanız. nefes alıyoruz o kadar hep içeriden yiyip borca içinde yaşıyoruz.

ahmet kaya ölmeseydi kim bilir ne eserler dinleyecektik.