kullanıcı adı olmayan insan yazar profili

faydalı, bol protein, a, b, c vitaminli, ve şaşıracaksınız: folik asitli, erkeklerin askerlik anılarını süsleyen (?) lezzetli bir yemektir. rejim yapıyorsanız kalorisi azdır, tok tutar. besin değerleri nedeniyle çocuğunuz için de çok sağlıklıdır. kışın haftada, olmadı 2 haftada 1 yapılmalıdır.

böbrek taşı

(özel hayatını bir kenara bırakırsak) canım o benim, woddy'ciğim, her filmini severek tekrar tekrar izlerim.

zülfü livaneli in huzursuzluk romanında da o bölgede yaşayan küçücük kız çocuklarının başlarından geçenler anlatılıyordu. içim ezilerek okudum ama gerçekleri anlatan bir romandı. küçücük bir çocuğa kadın olarak bakan gözleriniz çıksın (başka şeyler de söylemek istiyor insan)...

aynı neslin içinde dayak yemeyip, aynı sınıfta olduğu için izlemek zorunda kalan ve dayak yiyenler için üzülmüş olanlar da vardır. şu empatiyi kim icat ettiyse...

bişe söyleyeyim mi, o tost var ya çok güzel olur. yanında da çay içersin, iş yerindeki en güzel saatlerdir. hatta bakarsın bi süre sonra başkaları da yapmaya başlamış, sessiz sedasız bir kahvaltı arkadaşlığı başlamış olur.

kötü bişe değil bence, çok da şeyapmamak lazım...

eskiden (küçükken yani) çok garipsediğim, kimsesi yok heralde diye düşündüğüm, birisi gelecek mi diye çaktırmadan onunla birlikte beklediğim ama kimsesi gelmediği halde inatla tek başına oturmayı sürdüren insandı benim için. şimdiyse korona bitse de yalnız başıma bir tek ben, yani kimse olmadan, kendi başıma, gidip bir masaya yayılsam, şöyle sevdiğim bir kahve eşliğinde gelene gidene baksam boş boş, yan masada yüksek sesli konuşulanlar gelse kulağıma, iki onları çekiştirsem kendimle, boş gözlerle dergileri karıştırdım, tatil planları yapsam, notlar alsam, düşünsem, kendi sesimle dinlensem... ama bir kaç saat yani fazlası bunalıma sokar beni!

baş ağrılarının hiç akla gelmeyecek sebebidir.

off, neden şu kadınların işine bu kadar karışıyorsunuz. ayrıca 12 yaşında bir çocuk o, bir kadın değil! içinizdeki erkeğe bir dur deyin artık! umarım kadınların sesleri duyulur da bu saçma yasak iptal olur.

korona bitince yapacağım aktivite. telefonda konuşmak bir yere kadar ama yan yana olmanın verdiği tat ayrıdır. görüşünce artık dedikodudur, gelmiştir, geçmiştir, şu andır, birbirinin lafını kesmedir, heyecanla yeni konuya dalmadır, içecekleri tazelemedir, gecenin bitmesini hiç istememedir, içinden geldiği gibi en samimi halinledir...

ye çoccuğum ye büyünce bunlar boya gider diyerek minik obezcikler yetiştirmeye çalışan annelerin mirası olabilir. hastalık durumuna, obeziteye dönüşürse tedavi olmak gerekir. ben iyiyim, sen bir de bizim (..)'yi gör deyip fastfooda abanmamak gerekir. obeziteye gitmekte olan sevdikleriniz varsa da onlara bir iyilik yapın ve gerçeklerle yüzleştirin. görmezden gelerek onlara iyilik değil kötülük yaparsınız.

bu işi çok araştırmış, incelemiş, artılarını eksiklerini çıkarmış biri olarak şunları söyleyebilirim:
-eğer evli değilseniz ve istiyorsanız gidin deneyin, en fazla biraz dener dönersiniz.
-eğer evliyseniz, eşinizin ne düşündüğü çok önemli. eğer aynı kafadaysaysanız her türlü sizin yanınızda olacaksa deneyin. eğer sabit bir gelirsiniz yahut evden çalışarak yapacağınız bir işiniz varsa, hiç düşünmeyin bile, gidin. ama belirli bir gelirsiniz yahut nakitiniz yoksa, bu durumda eşinizle ilgili yorumlar kısmına yeniden bakın.
- eğer okul çağında çocuk/larınız varsa, en önemli konu eğitim. köy okuluna gönderirim dersiniz ok. yakındaki ilçenin okulu yahut ilçedeki özel okul da düşünülebilir. diğer konu ise para... sizi en azından çocuklarınız okulu bitirene kadar idare edecek nakitiniz yoksa, biraz macera gibi oluyor. çocukların standardını ve tabiki kendi standardını düşüreceksiniz. çocuklar küçükse daha çabuk adapte olurlar, ortaokul ve sonrası için alışması zor olacaktır. ama hemen pes etmeyin okumaya devam edin!

genel olarak ise, çalışırım paramı orada kazanırım diye düşünüyorsanız, öncelikle kendinizi iyi analiz etmeniz gerekir. egolarınızdan sıyrılabilecek misiniz? minimalist hayata uyum sağlayabilecek misiniz (ama tvde gördüğünüz pahalı mobilya ve teknoloji ile donatılmış ultra lüx minimalist daireler değil, odun sobası ve peynir ekmek mesela)? büyüklerinizin laflarına hazır mısınız (bunu için mi okudun onca yıl)?

son olarak gideceğiniz ortamda siz bir yabancısınız ve okumuş insanlarsınız. köydeki insanların size bakışları şehirdekinden farklı olacaktır. kendi köyünğze dönerseniz o başka, falanca ın kızı-oğlu deyip yabancılamayacaklar. aksi halde kendinizi tanıtana kadar biraz çile çekersiniz (yanlış anlaşılmamak için bu kısmı detaylandırmıyorum, merak edenlerin sorularını yanıtlayabilirim). ayrıca, köyde yaşamak demek temiz bir hava demek olmayabilir, zira kış akşamları kömür kokusu her yeri sarmakta. köy merkezinden uzaklaşırsan bu sefer de güvenlik sorunu olabilir.

en güvenli durum tanıdığınız bir kaç aile ile birlikte gidip hayatınızı orada devam etmek olacaktır ama aynı şekilde düşünen kişileri bulmak da zor tabi...

tüm bunları kabullenmiş ve köy ortamında yaşamaya başlamışsanız işte işin en güzel yanına geliyoruz, istediğiniz saatte kalkmak, sevdiklerinizle kahvaltı yapmak, çocukların toprakla temas etmesi, dur yapma koşma demenize gerek kalmadan istedikleri gibi oynamaları yani tüm aile için özgürlük kısmı çok keyifli olacaktır. tabi beyaz yakalı olmanın verdiği sıkıntılardan kurtulma kısmını saymıyorum bile...

çoğu "ilk yapılan şey" tesadüf eseri bulunmuştur. ya yoğurt? kimin aklına nasıl geldi de süt belli bir sıcaklıkta bir şekilde mayalandı.

yaşlı insanların her şeyi bildiğini sanıp her dediklerine inanmak.

kahvenin içiminden daha çok sevdiğim kısmı.

bir kadın çalışanı doğum iznine çıktı diye zam yapmayan hatta onu istifa etmeye zorlayan yöneticilerin de utanmadan (reklam amaçlı) kutlama maili attıkları gün!..

sevgili italyanca, konuşmasını da dinlemesini de sevdiğim lirik dil. hayat seni benden ayırdı...

trans bir bireyin hakları yine bir trans, bir kadının hakları yine bir kadın tarafından yazılmadığı sürece bu tarz haberler son bulmayacaktır. kanun koyucuların yalnızca erkeklerden oluşmasının ve empati yapamamalarının sonucudur.

türkiye'de müslüman olmamakla suçlanan, amerika'daki ise müslüman olmakla suçlanan yüreği sevgi dolu tertemiz bir genç ve küçük yaşta çekmediği çile, yaşamadı acı kalmamış ama yine de hayata tutunmaya çalışan bir genç kız... okurken insanın yüreği sıkılıyor ama bu konu yürek sıkmadan başka nasıl anlatılabilir ki?