kütüphane faresi yazar profili

yüksek lisans yapma hevesimi personeliyle, hocasıyla, el birliğiyle mahvetmiş üniversitedir. kısaca anlatayım.

okumaya meraklı birisi olarak yüksek lisans yapmaya niyetlendim. alanımı söylemeyeyim, neyse, 2024-2025 bahar dönemi ilanlarını takip etmeye başladım ve bir tanesi sırf kendimi denemek, tecrübe edinmek için, diğer ikisi ciddi anlamda akademik kariyer için olmak üzere üç üniversiteye müracaat ettim. başka üniversitelerde ilan vermişlerdi ama ya sınav tarihleri çakışıyordu ya da konum olarak çok uzaktı, farklı sebeplerden müracaat etmedim. gelgelelim, üç müracaatımdan sadece eskişehir anadolu üniversitesi mülakatsız alım yapıyordu. diğerlerinin hem yazılı hem de sözlü sınavından başarılı oldum, anadolu üniversitesinin ilk kazananlar listesi ilanında ismimi göremeyince bir üniversiteye kayıt işlemi yaptım. üniversite personeli olsun, danışmanım olsun, çok ilgiliydi. hatta bu kadar ilgili olmasına şaşırdım. hocam akşam whatsapp grupu oluşturmuş, hangi dersleri istediğimizi soruyor, biz söylüyorduk, hemen sistemden işlem yapıyordu, bir saate herkesin işlemleri bitti, ders programı hazırlandı. neyse, ben bu üniversitedeki bütün işlemleri bitirmiştim ki anadolu üniversitesinden bir mesaj geldi, yedek kontenjandan kayıt hakkı kazandınız. hayda, tamam, güzel ama çarşamba akşamı sekiz gibi gelen mesajda diyor ki cuma gününe kadar kayıt işlemini yapmanız lazım. ooo... neyse.

beni aldı bir telaş. sabah kalktım üniversiteyi arıyorum, saat ona kadar kimse çıkmadı, birisiyle görüştüm, eski kaydı sildirin, biz sistemden görürüz, kayıt yaparız vs. falan filan bir sürü iş. neyse bunlar halloldu, kayıt işlemi tamam ama ben alan dışıyım ve dersler alakasız dersler. bilimsel hazırlık sebebiyle benim daha genel dersler yani lisans öğrencileri düzeyinde dersler almam lazım ama bunlar ihtisas konularından ders açmışlar. bu durumu hem danışmanıma hem de ilgili memura söyledim, bir yanlışlık olmadığını söyledi. bende iyi dedim, işime gelir, ders programını alıp iş yerine gösterdim, ona göre izin aldım.

pazartesi günü ilk dersime gittim, hoca dediki şu dersleri almayın, alanlar silsin, değiştirsin, bunlar açılmayacak. e nereden ders alacağız, buradan alın, şuradan alın, e ama o alanların benim çalışmak istediğim alanla alakası yok ki... yani şöyle anlatayım: mesela islâm tarihi üzerine ihtisas yapacaksınız, adam diyor ki islâm tarihi dersi açılmayacak, git zerdüştlük tarihi dersini al. lan bu ne!? ama dinleyen yok. peki dersi nasıl alacağız? o dersin hocasını bulacaksın, zatı muhterem üniversiteye teşrif ederse, bu derse beni alın diye yalvaracaksın, takdir buyurursa sana kontenjan açacak, yazılı bir kağıt verecek, bunu lisansüstü eğitim enstitüsüne götüreceksin, aha da ferman bu, bana yer açın diyeceksin, işlemlerin yapılacak... ooo... bak bürokratik işlemleri geçtim, benim çalışmak istediğim yerle bu kontenjan açılmasını istediğim yerin alakası yok ama kredi sebebiyle bunu yapmak zorundayım. enstitüdeki görevliye durumu anlattığımda ise bize bu dersler açılmayacak denmedi, bir yanlışlık var dedi, ortalık iyice karıştı.

neyse, daha evvel ders programını iş yerine götürmüştüm, ona göre izin vermişlerdi, şimdi bişiler yapıldı edildi vs yeni ders programı yani bir kaç gün içerisinde ikinci ders programı ile iş yerine müracaat ettim, durumu izah ettim, eyvallah dediler.

bunu da hallettim ama ben bu süreçte danışmanım ile irtibata geçemiyorum. kendisi ortalıkta yok. telefonla ulaşamıyorum, dahili telefonla. e-postalarıma dönse yarım yamalak cevap veriyor, çözüm sunmuyor, zaten genel itibariyle de dönmüyor. daha evvelki üniversitede danışmanım sağolsun her şeyi halletmişti. ben hiç bir şeye elimi bile sürmemiştim.

neyse, bir kaç gün içerisinde ikinci kez ders programı değişti ama buradaki sorun şu ben eskişehir'de ikamet etmiyorum, her bir işlem için başka şehirden eskişehir'e gitmem gerekiyor ve ekle-sil işlemleri sadece kampüs içerisindeki wi-fi üzerinden yapılabiliyor, bunu şikâyet ettim, bir kaç gün sonra açtılar ama sistemsel hata sebebiyle giremedim, ders ekle-sil işlemi için eskişehir'e gitmem, kampüsün wi-fi ağına bağlanmam gerekiyor. abi siz manyaksınız :d

hepsi tamam, oh dedim, akşam bir şeye bakmak için anadolu üniversitesinin uygulamasına girdim bir baktım ders programım benim iradem dışında değişmiş ve her gün ders var. ertesi sabah sinir küpü bir halde üniversiteyi aradım ve aldığım cevap şu: siz alan dışısınız, bilimsel hazırlık almanız lazım.

lan tamam da ben bunu size en başta söyledim, yanlışlık var dedim, hayır yok dediniz dediğimde ise biz genel kayıt işlemini yapıyoruz, sonra tarama yapıyoruz, tespit ettiklerimizi bu şekilde bilimsel hazırlığa aktarıyoruz dediler. lan bir işi niye iki kere yapıyorsun? tespit edemediğin varsa, gözünden kaçan varsa, o ne olacak!?

haydaaa... iş yerinden izin alıp tekrar eskişehir'e gittim, tabi danışman ortalıkta yok, bölüm başkanı saat sekizde makamında ama danışman yok, hak getire. durumu bölüm başkanına izah ettim, başka personel yok, mecbur o olacak diyor, tavrından anladığım o da şikayetçi, biz buradayız, adamlar yok, asistanlar bizden rahat diyor. lan sen koca profesörsün, koca bölüm başkanısın, ne bana dert yanıyon!?

lisansüstü eğitim enstitüsüne gittim, daha önce seçtiğim dersleri silmem, sadece bilimsel hazırlık dersleri ile devam etmem lazım, yoksa ortalık karışıyor. oradaki memura durumu izah ettim ama sinirden kendimi zor tutuyorum, ders silme işlemi yapamıyorum, çünkü wi-fi ağına bağlanmam lazım ama gel gelelim bunu yerine derste seçemiyorum, saçma sapan sistemsel hatalar.

gelgelelim en son oradaki personel itiraf etti, biz ilk defa bahar döneminde öğrenci aldık, o yüzden işler biraz karıştı.

alma birader. beni on gün içerisinde, on gün bile değil, bu kadarcık bir süre içerisinde bu denli yoracaksan alma. zorla mı kayıt olduk!? hayır, kayıt sildirmemiş olsam eski üniversiteye geri dönmeyi düşündüm ama kaydı sildirdik, buradan da sildirsem ortada kalacağım diye bişi de yapamadım.

sen git üç üniversitenin üçünden de yüksek lisans için kabul al, bunlarla uğraş.

anadolu üniversitesi şaşırma, kendine gel!

edit: eklemeyi unuttuğum bişi de şu: yukarıda ilahiyattan örnek vermişim, öyle gideyim, mesela arapça 1 ve arapça 2 dersi var. birisi birinci dönem, güz dönemi, ötekisi ikinci dönem, bahar dönemi dersi. şimdi bunlar bir de diyor ki siz bahar dönemi, ikinci dönem öğrencisi olduğunuz için arapça 2'yi alacaksınız, sonraki dönem arapça 1'i... lan oğlum harbi manyaksınız siz. yani ben elifba'yı görmeden, öğrenmeden, arapça harflerde okuma yapacağım, sonraki dönem elifba'yı öğreneceğim, hahaha, müthiş sistem.

bir kişi daha eklemenizi rica ediciim.

bazı insanlara kader akla hayale gelmeyecek imkânlar sunar, bu bacaksızda öyle bişi.

abi sen kendi milletini topa tutmuşsun, bir anlık gaza gelip mısır'a adım atmışsın 80'lik dededen dayak yeyip arkana bakmadan soluğu memleketinde almışsın, ha burada gezinirken islâm âlimlerinin eserlerinden tırtıkladıklarınla bir iki bişi karalamışsın onları da memleketinde kendi icraatınmış gibi "kod napolyon!" adıyla yedirmişsin, hesap kitap yapmadan düşmüşsün rusya yoluna kara kışta orduyu perişan etmişsin, demişler sen bunadın kalk git biraz kafa dinle demişler ilk fırsatta milleti gaza getirip seni omuzlayan askeri savaş meydanında terk edip gitmişsin...

senin gibi bir kaç kişi daha var, anlamadığım bir şekilde parlatıp parlatıp önümüze koyuyorlar amma velakin cezzar ahmet paşa nere, sen nere... neyse ki ingilizler yeni dünyayı biz şekillendircez koçum, çok hoplama demişlerde atmışlar seni bir kayalığa, adalarından çıkalı yüz sene olmamış ingilizlerin şekil vereceği dünyada bu kadar olur işte, hâlâ bunların çizdiği sınırların kavgasını yapıyoruz, neyse, kib, bye.

yüksek lisans konum ile alakalı yök'e ait ulusal tez merkezinde yer alan bütün çalışmaları indirip okumaya başladım. gel gelelim okuduğum bir yüksek lisans tezi çok basit ve yavan olması ile gözüme çarptı ama umursamadım, belki bir şeyler öğrenirim diyerekten okumaya devam ettim. tez metni 100 sayfa ise konu ile alakalı bölüm 10 sayfa anca var ya da yok. bunu da geçtim, bu yüksek lisans tezini yazan kişiyi araştırdığım zaman şu an bir devlet üniversitesinde doktor öğretim üyesi olarak görev yapan birisi olduğunu gördüm. bu çalışmayı bitirdikten sonra başka bir çalışmayı okumaya koyuldum ama o da ne, bu cümleler bana bir yerden tanıdık geliyor... haydaaa... bilgisayarımda ayrı bir klasöre taşıdığım çalışmalara tekrardan göz gezdirdim ve bir de ne göreyim, okuduğum çalışmaya yazan kişi, az önce bahsettiğim yüksek lisans tezinin danışmanı olması ile birlikte, başlık hemen hemen aynı ve cümlelerde ufak tefek oynamalar var.

lafın kısası arkadaş danışmanının yaklaşık on sene evvel hakemli dergide yayımlanan yazısını almış, yüksek lisans tezi diye onaylatmış.

büyük ihtimalle danışman dalgındı ki makalesinin önüne başkası tarafından tez olarak sunulduğunu farketmedi. vay arkadaş... bu adamlar şu an ders veriyor.

mısırlı arap bir youtuber türk'ün atayurdu doğu türkistan'a gidiyor ve komünist çinlilerin karındaşlarımıza yaptığı zulmü gözler önüne seriyor.

haber videosu: youtube linki.

videonun aslı: youtube linki.

devşirme sistemi'nin kurucularından. adam bunu düşünmüş, tâ karaman'dan kalkıp gelip istanbul'un ortasında demiş çandarlı kimdir, o demiş benim, demiş benim fikrim var... aşıkpaşazade böyle anlatıyor arkadaşım, ben ne yapayım.

edit: istanbul değil arkadaş o zaman istanbul mu var, birisi de uyarmıyor. gece gece neler saçmalamışım.

devlet-i aliyye'nin en çok eleştirildiği konulardan birisidir. devlet-i aliyye diyorum çünkü halil inalcık benim de katıldığım bir tespit ile diyor ki osmanlı imparatorluğu terimi batılı tarihçilerin terimidir, osmanoğulları kendilerini hep devlet-i aliyye olarak, yüce devlet olarak tanıttı diyor ki bence de öyle. zaten hiç bir arşiv belgesinde vs. böyle bir terim bulamazsınız.

ham yobaz ve kafa softaların hakkında hiç bir şey bilmediği ama her fırsatta ahkâm kestiği bu sistemin kendi kaideleri mevcuttu. kısaca değinmek gerekirse parça parça yazmaya çalışayım.

devşirme sistemi'nin temeli ıı. murat zamanında atılmakla beraber bu sistemin fikir babası çandarlı halil paşa ve karamanlı molla rüstem'dir. aslında savaşlarda alınan esirlerin fazla olması üzerine "ula hacı abi biz bunları nedeceğuz!?" diye düşünürken gönderelim gelibolu'ya, diyelim bunlara acemi oğlan, orada ocakta pişsinler diye karar vermişler. gelibolu'ya acemi ocağı diye bir askerî bölge kurulmuş, bu elemanları orada eğitime almışlar vs. neyse, bak burası benim çok hoşuma gidiyor, fatih sultan mehmet han hazretleri istanbul'u fethediyor, fetihten sonra ayasofya'yı gezerken bakıyor yeniçeriler var, fatih selam vere vere geziyor, orada bulunan bir yeniçeri ne dese beğenirsin, yok len, o kadar da değil, aleyküm selam mehmet paşa diyor, fatih diyor sana edep erkan öğret..., diyor bundan sonra acemi oğlanlarını anadoludaki köylere gönderin, doğru düzgün devşirilsinler. şunu eklemekte fayda var bu sistemden evvel esir alınan hıristiyanlardan az bir ücret karşılığında devlet-i aliyye saflarında hıristiyanlara karşı savaşanlar olmuştur. adamlar üj bej kuruşa dinini, vatanını, milletini, haysiyetini satıyor, bizim içimizdeki hayınlar hâlâ konuşuyor. neyse, sakinim...

şunu en başta belirtmek gerekir ki devşirme görevlilerine insanlar çocuklarını vermek için sıraya giriyordu. yok len, tamam o kadar değil ama insanlar ilerde çocuğum, canım, ciğerim, devlete kapağı atar, iyi yerlere gelir, ailemizi kurtarır gözüyle baktıkları için büyük bir çoğunluk çocuklarının bu sisteme dahil olmasını kendileri istiyordu.

devşirme memuru öncelikli olarak gönüllerden çocuk alırdı, eğer ki ihtiyaç hasıl olmadı ise kaidelere göre hareket eder ve talebi karşılamak için devşirilecek veledi toplamaya başlardı. elinde fermanla köy meydanına gelen devşirme memuru papaz efendiye emr-i ferman buyurup ahaliyi köy meydanına toplar, kilisenin vaftiz defteri getirilir, çocuklar ebeveynleri ile hazır bulunur. öncelikle asillerin çocukları seçilir, bir kaç çocuğu varsa arasından en sıhhatlisi ve en güzeli seçilir. devşirilecek çocuğun bütün bilgileri kayıt altına alınır ve yolculuk başlar. kimin devşirileceğinden çok, kimin devşirilmeyeceğini yazarsak daha kolay olur. mesela benim gibi çerkesler cins olur diye devşirilmezmiş. şaka len şaka. bugün bile kaç tane çerkes var, o gün kimi alıp devşireceksin. neyse. ticaretle meşgul oldukları için yahudiler, iyi terbiye göremeyeceği için anası ve babası ölmüşler, şımarık olur diye köy kethüdasının yani köy muhtarının diyeyim çocuğu, türkçe bilenler, cahil olur diye çoban çocukları, çenesi düşük olur diye keller, heybeti olmaz diye köseler, aptal olur diye uzunlar ve sinirli/aksi olur diye kısalar devşirilmez. anlamadığım bir şekilde doğuştan sünnetli olanda devşirilmiyor. mesela istanbul'u görüp memleketine dönmüş olanı da eliyorlar. bak bu da ilginç bir tespit ki macar ve hırvatlardan mecbur kalınmadıkça devşirme alınmıyor ki sebebi de hakiki müslüman olmayıp fırsat bulunca dinden dönebilecek cibilliyetsizlikte olmaları. cibilliyetsizi ben ekledim. ecdad sanatkara saygıdan orduya almıyor ama sanatkarlarda iş yok. inanması zor olmasa gerek trabzon'dan da alınmıyormuş ki yavuz sultan selim'e kadar. fatih'in zamanında ha bu laz uşaklaru ne ettu ise fatih demiş ocak dışısınız. yavuz tahta çıkınca şehzadelik hatıralarına ahde vefa diyerekten demiş hadi sizden de devşirelim falan filan. mesela yavuz'a demişler hünkarım etme eyleme ha bunlar lazdur ama yok, alacam da alacam. gel gelelim üçüncü mehmed zamanında allah'ın lazıyla uğraşmaktan bıkan devlet-i aliyye bu bölgeden devşirmeyi tamamen kaldırmış. ilginçtir hele bu malatyalılar ne etti ise kanuni sultan süleyman bizzat ferman buyurmuş ve demiş ki "...harputlu, diyerbekirli ve malatyalı olmaya."

e şimdi devşirme memuru topladı bu kadar çocuğu netcek, getirecek istanbul büyükşehir belediyesinin düzenlediği toplu şehadet ve sünnet şölenine... istanbul'a getirilen çocuklar evvela muayene edilip, şehadet getirip müslüman olur, sonra sünnet edilir, sonra dağıtıma neresi çıkarsa. anadolu'dan devşirilen rumeli'ye, rumeli'den devşirilen ise anadolu'ya gönderilir ki kaçması zor olsun. şimdiki gibi köprü yok arkadaşım, adamlar yüzerek boğaz mı geçecek, tekneye binecek olsan sorarlar kimsin nesin diye.

bu çocukları aldık, müslüman ettik, sünnet ettik, köye gönderdik, cart curt vs derken gün geliyor bunları vazifelerini belirlemeye. işte burada da bakıyorlar yüzü gözü güzel, bunların acayip teknikleri var, adam yüzüne bakıyor diyor bu böyle şöyle alıyorlar saraya, bakıyor diyor bu şöyle böyle yolluyorlar ocağa. eli yüzü düzgün, boyu posu yerinde, konuşması düzgün, gözünde ışık olan tipleri saraya alıyorlar, ötekilerde ocağa işte. yalnız bu saraya alınanlar işte öyle böyle değil yani yeri geliyor vezir-i azam oluyor. vay anam babam... köyden çık gel devlet-i aliyye'ye vezir-i azam ol.

tabi bu işin de sahtekarlığını yapanlar olmuş. şöyle ki sahte bir fermanla üç eleman trabzon'da çocuk toplamaya çıkıyor, çıkıyor çıkmasına ammaaa... üç sahtekarında birer eli kesiliyor. katip çelebi'nin belirttiği gibi bütün bozulma ocağa düzensiz alımlarla başlamış olup, öncelik bunu düzeltmek olduğundan ıv. murat devşirme için yolladığı adamların peşine de teftiş için adam yolluyor. e malum şimdi ıv. murat doğuştan güçlü, badi yapan bir hünkar olduğu için hakkında şikâyet olan zata "bre melun!" diye hitap edince gereği yapılıyor.

bu hususla, yani çocukların ailelerinden alınması ile ilgili geçen senelerde erasmus ile yurtdışına giden bir tarih cahili ama kimliğe göre türk olduğunu bildiğimiz bir arkadaş, erasmus ortamında sırp zerzavatın yalan beyanlarına kanıp tivit atmıştı da tarih bilen bir kaç kişi gerekli cevapları vermişti ki tevafuk o ya o vakit halil inalcık'ın osmanlı imparatorluğu eserini okurken tursun bey 1458 baharına doğru sırpların "sultan'a elçiler ve yazılı mektuplar göndererek, gelip ülkeyi ele geçirmesi çağrısı yaptıklarını, sultan'a açıkça boyun eğmek istedikleri belli olduğundan..." diye yazmaktadır. yani bugün bize düşmanlık ezgileri dilinden düşmeyen sümüklü veledin dedeleri fatih sultan mehmet han hazretlerine yalvarıyordu ağam paşam olasın diye.

ben normal sözlük'te şu linkteki tanımı girmişim ama ekşi sözlük denilen tanımını yapamadığım ortamda benim hakkımda türk düşmanı diye tanım girilebiliyor. ilginç. küfretse daha az üzülürdüm.

balıkesir ili erdek ilçesi sınırları içerisinde yer alan antik kent.

deniz ve uygarlık isimli kitabın yazarı.

kitap iyi, güzel, hoş ama bir yerde abimiz eksik bilgi vererek, bariz eksik bilgi vererek okuyucuyu yanıltmakta. şöyle ki: bahse konu kitabın 204. sayfasında ibn-i haldun'un mukaddime isimli eserinden alıntıladığı bir bilgiyi aktarmakta ancak eksik aktarmaktadır. burada yazılana göre hz. ömer, müslümanların deniz yolculuğundan uzak durması gerektiğini tenbih etmiş.

şahsımda tereddüt hasıl olduğu için ibn-i haldun'un mukaddime isimli eserine baktığımda ise böyle bir bilgi yer almakla birlikte, hemen bir kaç satır altında ise müslümanların denizcilik tecrübesini kazandığına kanaat getirdikten sonra muaviye'ye kıbrıs'a sefere çıkmaya müsaade ettiğini gördüm.

bu abimiz iyi, güzel, hoş bir kitap yazmış ama elinin altında kaynak olarak belirtilen kitap bulunmayanlar hz. ömer'i denize ve denizciliğe karşı olduğunu düşünecek. bunun suçu, günahı, vebali kimin boynuna, sorarım sana lincoln paine!?

hadi ben bu bilgiyi araştırabildim ama bu konuya kadar okuduklarımda gene aynı şekilde bir hinlik olup olmadığını nereden bileceğim? hepsini oturup nasıl inceleyebilirim? hadi, al bakalım...

herhalde türkçesi kyzikoslu eudoksos gibi bişi. bence cahil cesaretinin vücut bulmuş hali olan bugün balıkesir ili erdek ilçesi sınırları içerisinde yer alan kizikos isimli antik kentte m.ö. 150 senesinde doğmuş manyak bir kaşif.

bu rahmetlinin hikâyesi şöyle ki: iskender, mısır'ı fethedip, öldükten sonra, mısır'ı yöneten ptolemaios hanedanı'ndan 3. ptolemaios zamanında kızıldeniz'de seyreden bir gemi kazaya karışıp, kıyıya vuruyor ve bu gemiden bir hintli önce kurtarılıp, sonra esir alınıp, iskenderiye'ye, hünkar hazretlerinin huzuruna getiriliyor. hünkarın aradığı fırsat ayağına gelmiş ki persleri oyun dışı bırakıp, ticaretin daha uygun hale getirilmesi peşindeyken bu hintli kızıldeniz'den hindistan'a seyredecek gemilere kılavuzluk etme sözü üzerine ve serbest bırakılıyor. bu ekibin başındaki isim ise cahil cesareti ne yazık ki tozlu tarih sayfalarının arasında kalmış balıkesirli eudoksos abimizden başkası değildir. bu abimiz hintlinin refakatinde ilk seferini gayet başarılı yerine getirir ve mısır'a dönünce getirdiği mallara kral denilen açgözlü köpek tarafından el konulur. daha sonra ise bu aç gözlü köpek kralın dul eşinin desteğiyle ikinci bir sefere çıkmaya niyetlenir ve gene başarılı olur ki bir fırtınaya kapılana kadar. abimiz gözünü etiyopya'nın güney kesimlerinde açar ve bir şekilde mısır'a döner, tabi mallarına gene el konulur ama dönerken bir batık gemi bulur, bunu kurtarır ve mısır'a ulaşınca marangozlara sorduğunda bu geminin bir kartaca gemisi olduğunu öğrenir. bunun üzerine abimizde bir fikir oluşur ve kartacalıların batıdan doğuya afrika'nın etrafından dolaşarak varmış olabilecekleri sonucuna varır ve kendi imkanları ile bir gezintiye çıkar. bu sebeple atlantik'e ilk çıkışında bir fırtınaya yakalanan abimiz ispanya'ya döner ancak içindeki sesi susturamaz ve ikinci sefere çıkar. işte burada allah rahmet eylesin diyoruz, çünkü abimize ne olduğu hâlâ meçhul. *

emir timur hakkında bir makale yayımlamış ki evlere şenlik. kaldı ki bu makale selçuk üniversitesi edebiyat fakültesi dergisinin 1 aralık 1999 tarihli 13. sayısında yayımlanmış. ahanda link.

makalenin mahiyeti şu: mikail bayram isimli öğretim üyesi "menem timur-ı cihan-guşay" tespit ettiğim kadarı ile doğrusu "menem timûr-i cihân-güşâ" yani ben cihan fatihi timur'um isimli kitabı esas alarak timur'un hatıratından bazı bölümleri makalesine taşıyor.

özet geçeyim: timur, kendisine esir düşen yıldırım bayezid ile istanbul önlerine geliyor, ben bu şehri nasıl alırım hesapları yaparken yıldırım bayezid'e istanbul'u alamadığı için laf vuruyor, yıldırım bayezid diyor bunların elinde rum ateşi diye bir şey var, su ile sönmüyor, sonra timur bir komutanı ile birlikte bir kaç küçük gemiyi haliç'e yönlendiriyor, rum ateşi ile karşılık verilmesi üzerine gemiler yanıyor, bakıyorlar gerçekten su ile sönmüyor, sonra diyor benim memleketimde de yerden çıkan bir ateş var, o da su ile sönmez, toprak atarlar, ertesi gün bir kaç tane küçük gemi bu sefer yanlarında toprakla tekrar haliç'e yanaşıyor, gene rum ateşi ile karşılık veriliyor ama bu sefer hazırlıklılar ve rum ateşinin üzerine toprak atınca ateş sönüyor, sonra timur yanındaki fransız elçisi marifetiyle istanbul kuşatması için gemiler yapılması talimatını veriyor ama gemilerin bakırla kaplanmasını istiyor, fransız elçisi fransa'da bu kadar bakır yok, olan da pahalı diyor, timur siz gemileri yapın bakırı doğu'dan getirtiriz diyor, falan filan, cart curt, vs.

gelelim işin aslına... mikail bayram'ın sadece eser adı vererek yaptığım bu yayımdaki hatalı nokta şu böyle bir kitap yok. ha, var ama uydurma bir kitap var, anlatayım:

zebihullah mansuri diye iranlı bir herif var. bu herif işi gücü yalan yanlış kitap yazmak. bahse konu timur hatıratı tek vukatı değil. internette bu ismi aratırsanız bir çok haber görürsünüz. özellikle şiiliğin hak bir mezhep olduğunu kanıtlama çalışmaları var.

işte bu iranlı zebihullah mansuri 1964 senesinde bir kitap yayımlıyor. adı menem menem timûr-i cihân-güşâ olan bu kitabı yayımlarkende fransızda bir eserden tercüme ettiğini belirtiyor lakin kaynak gösterdiği fransızca metinle, tercüme arasında dağlar kadar fark var. iranlı abimiz zebihullah mansuri, neredeyse tamamen kendisi tarafından yazılan bu kitabın yazarı olarak marcel brion’u göstermekte, kendisinin yalnızca tercümeyi yaptığını iddia etmektedir. ayrıca kitabın adını ben cihan fatihi timur koyup altına timur’un kendi ağzından hayat hikâyesi ibaresini eklemek suretiyle kitaba, ebu talib turbati’ye ait mülfuzat-ı timuri’nin marcel brion tarafından düzenlenmiş bir versiyonu olduğu izlenimini vermiştir. kaldı ki bir önceki cümlede adı geçen eserin bugünkü adı ile anlatacak olursak timur'un günlüğü'nün hakikati dahi kesin değildir. ortada gene bir iranlı oyunu vardır.

bir önceki paragrafta izah edildiği şekilde zebihullah mansuri, ustaca bir sahtekârlıkla, mülfuzat’tan tüzükat-ı timur'dan yararlanarak, tamamen kendisi tarafından yazılmış roman niteliğindeki kitaba marcel brion’un adını koymak suretiyle bilimsellik kazandırmış oluyor ve okuyucunun gözünde, sözde timur tarafından yazılan bu kitabın inanılırlığını artırmış oluyordu.

daha detaylı bilgi için bahse konu makaleden işkillenmem ve kaynağını araştırmaya koyulmam üzerine karşıma çıkan ve beni aydınlatan türkiyat mecmuası'nın 22 aralık 2017 tarihinde yayımlanan 27. cilt, 2. sayısında abdul ahat andican imzalı makalenin linkini aha da buraya bırakıyorum.

buna benzer, kahramanızın platon olduğu bir entry için link burada.

[www.amazon.com/Day-Empire-H... day of empire] isimli kitabın yazarı çinli, filipinli, amerikalı melezi `amy chua` ablayı selamlayarak başlıyorum. devlet-i aliyye bir hiper güç müdür, değil midir, bakalım...

kanunî sultan süleyman, hayata bir adım önde başlamıştır. yavuz sultan selim gibi bir padişahın oğlu olmasıyla `devlet-i aliyye`içerisinde kimseye tanınmamış bir imkanı yakalamış, babasının dedesine baskıları neticesinde şehzade oğlu iken sancağa çıkma şansını elde etmiştir.

tahta çıktığında hali hazırda dolu bir hazine, sağlam bir ordu ve istediği her şeye erişebileceği zenginlikte sınırlara ulaşan bir mülkün sahibiydi. bir padişah daha ne ister... diyecekken hürrem'in sesi kulağımda yankılanıyor.

kısa tutacağım. aklıma geldikçe zatı alilerine yapılan eleştirilerden gitmeye çalışayım:

kanuni sultan süleyman han hazretlerinin en çok tenkit edildiği mesele şehzade mustafa'nın katli meseledir. lakin kendisini bu konuda haklı çıkaracak en net hadise babasının, dedesine karşı yaptığı askerî harekattır. böyle bir hadiseye şahit olmuş kanuni'nin şehzade mustafa'ya daha fazla iltimas tanıyamazdı. tarihi kaynaklardan tespit edebildiğimiz kadarıyla şehzade mustafa doğuştan liderlik şartlarına malik bir fert görünümü ve karizmasıyla kanuni'den sonra, belki de kanuni'ni de korktuğu gibi kendisi sağ iken tahtın en büyük adayıydı. katlinden sonra çadırındaki sandıktan çıkan kitaplar adeta fatih sultan mehmet han hazretlerinin izinden gittiği izlenimi veriyor. şehzade mustafa, halk tarafından sevilen, gittiği sancaklarda güzel faaliyetlerde bulunan, yiğitliği ile yeniçerinin gönlünde yer etmiş bir isim. diğer kardeşlerini toplasanız bir şehzade mustafa etmiyor. tabi burada saray dedikoduları da kulağımıza çalınmıyor değil. hürrem'in çocuklarından birisi padişah olsun diye şehzade mustafa'nın ayağını kaydırmak için rüstem paşa ile oyunlar çevirdiği hep söylenir. bu iddiaların en büyüğü şehzade mustafa'nın safeviler ile mektuplaşmasıdır. gel gelelim bu dedikodular hep birer dedikodu olmakla kalacak lakin benim kanaatim şu ki şehzade mustafa'dan sonra devlet-i aliyye çöküşe geçmiştir. zira ondan sonra bu denli bir isim görmüyoruz.

hürrem'in sesi kulağımdan gitmiyor. hadi gene hürrem sultan diyelim de, neyse... ankara savaşı'ndan sonra devlet-i aliyye sultanları eşlerine nikah kıymayı bırakmışlardır. bunda en büyük sebep yıldırım bayezid'in eşinin timur'a esir düşmesidir. kimin neyi olduğu bilinmeyen cariyeler sayesinde kimse hak iddia edemeyeceği için devlet-i aliyye açısından gayet yerinde bir tercihtir. hürrem'de kırım'dan gelen cariyelerden birisidir ve cazgır yapılı birisi olması sebebiyle haremde kendine yer edinmiş, neticesinde uzun bir zaman sonra devlet-i aliyye sultanı ile nikahlanan bir kadın olmayı başarmıştır.

eşim trendyol üzerinden satış yapıyor. satılan ürünleri ürünün kendi poşeti üzerine balonlu naylon sarıp, kendisine ait kargo poşetine koyuyor. ancak ne hikmetse bu arkadaşlar kendilerine teslim edilen "pahalı" ürünleri kaybediyor. ucuz olanlar ise bir şekilde aylar sonra bile olsa kargo poşeti, balonlu naylonu, hatta ürünün kendi ambalaji dahi açılmış, ürün çizilmiş bir şekilde geri geliyor ve bununla alakalı hiç bir sorumluluk kabul etmiyorlar.

eşimin binbir zahmet ile paketledigi kargo sadece kargo poşeti ki o da çoğu zaman yırtık halde iade ediliyor.

sizlere tavsiyem kargo seçeneğiniz varsa kesinlikle trendyol express'ten almayın.

#848209 kutlu olsun.

(bkz: kronik kitap)

boşa vakit kaybı.

bu zati muhteremi tanimam, etmem.

vaktinde celal şengör ile fatih altayli'nin başlattığı ve salgın sebebiyle sekteye uğrayan bilim programini internet üzerinden devam ettirmeye çalışmış, son programı ise editle linklerini ekleyeceğim felsefe ile alakali olduğunu söyleyen bir hanimefendi ile olduğunu gorunce hiç izlemedigim, lakin daha sonra kafa tv midir nedir oraya 5 10 dakikacik parca parca eklenen ilber ortayli videolari ile güzel yürümüş birisine benziyor.

celal şengör ile olan videolardan bir kesit vardi, aradim bulamadim, celal hoca bilimsel bir espri yapıyor, candaş anlamıyor, capsi yapanlar "candaş gül gül!" diye eklemis, bir kac saniyelik durgunluktan sonra candas, celal hocanin gülüşü üzerine zoraki gülüyor. tamam espiriyi o an bende anlamadim ama zoraki de gülmedim. geri sarip tekrar dinledim. zaten bant kayit. kes orayi. veya hocam ses kesildi vs de tekrar etmesini iste montajla düzenlersin. neyse.

celal hoca ile olan yayindan anladim abimiz soru soramıyor.

gel gelelim şimdi de selçuk bayraktar ile videosu var. bakayim dedim, abi bir insan cep telefonu ile insansiz savaş uçağını, ihayi değil, kizil elmayi, bildigin savaş jetini nasil bir tutabilir? selçuk agabey de kalp kirmayayim gene diyor, ya öyle değil de deyip konuyu degistiriyor. akinci ile alakali öyle sorular soruyor ki, mesela şu, kizil elma, akincinin yapamadığı neleri yapacak? diyor. abi şaka misin? programa cikmadan evvel en azindan gir vikipediden oku.

attila'ya diz çökmüş papacık.

futbol gibi ne idüğü belirsiz bir saçmalığa bu kadar laf edilmez. çünkü memleketteki herkes bir şekilde futbol geçmişine sahiptir, sorsanız "ben iyi futbolcu olacaktım ama hocam önümü kesti!" gibisinden lafları çok duyarsınız. halı sahada iki üç adım atan kendisini futbolcu addeder. ancak gel gelelim vücut geliştirme sporu en çok eleştirilen spordur çünkü kıskanılır, çünkü salonda bulunan ağırlıkları kaldırmaya kimse cesaret dahi edemez.

serdar aktolga'nın bir röportajını hatırlıyorum: gençken bir salonun içerisinde antrenman yapan badicileri kaçak gözlerle izliyor ve kendi kendisine "bir erkek böyle olmalı!" diyerekten bu spora gönül veriyor.

yukarıda bahsi geçen eugen sandow abimiz ise manyak gibi tâ yunanistan'a gidiyor ve erinmeyip tanrı heykellerinin tek tek ölçüsünü alıyor. onun düşüncesine göre insan vücudu bu tanrı heykellerindeki gibi, tanrılar gibi olmalıdır ve nihayetinde bunu da başardığını görüyoruz. mr. olympia şampiyonları madalya veya birincilik saymaz, kaç sandow'un var derler.

eugen sandow farkında olmadan bir çığır açmıştı ki bir dönemin ünlü vücut geliştirme sporcularına bakarsanız dehşet fizikleri vardır. bunları yazarken ilk aklıma gelen isim frank zane">frank zane abimiz. herkesin aklına ilk arnold schwarzenegger gelir ancak bana kalırsa frank zane abimiz estetiğin ta kendisidir. franco columbu ne yazık ki boydan kaybediyor. biraz daha uzun olsa imiş... arnold schwarzenegger ile irileşme ön plana çıkar oldu ve bunu zirveye ronnie coleman abimiz taşıdı. arnold schwarzenegger'den dahi daha fazla mr. olympia birinciliğine sahip olan ronnie coleman'ın şimdiki hali beni kahretse de kendisi hakkındaki bir röportajda geçen cümleyi kaba taslak buraya yazmak istiyorum: salonda 200 kg'lık dambıllar vardı ve onları sadece ronnie coleman kullanıyordu.

gel gelelim artık bu iş ciddi bir sektör haline gelmiş durumda ve yarışmaları izlemek dahi istemiyorum. göbeği bir karış önde badiciler. sadece kas kütlesi. estetik yok. arjinin ile şişirilmiş damarlar. daha neler neler... mesela herhangi bir derecesi olan badiciye arnold gibi vakumlu yani göbüşünü içine çekerek poz ver deseniz yapamaz. growht sağolsun.

gel gelelim bu iş ciddi bir iş, ciddi ve nankör bir spor. bir tekvandocu olarak şöyle kıyas yapabilirim: tekvando sporcusu antrenmana gelir, gider, bitti. bunun dışında aman aman dikkat edeceği bir şey yoktur. ancak vücut geliştirme sporcusu için bu böyle değil. uykusuna dikkat etmeli. özellikle gece 23.00-03.00 arasında kesinlikle uyumalı. aldığı ve harcadığı kaloriye dikkat etmeli. protein miktarını bilmeli. bunun yanında vücudunun ihtiyacını anlayabilmeli ve buna göre takviye yapabilmeli. vitamin vs. kullanımı ise apayrı ehemmiyet isteyen meseleler. özetle bir badicinin bütün günü spor ile geçer.

ve bu sporun bir sonu yoktur. çünkü tek rakibimiz kendinizsiniz ve her geçen gün daha iyisini olmak için çalışırsınız. bugün 20 kglık dambıl ile biceps curl yapıyorsanız, bir dahaki biceps antrenmanını 25 kglık dambılı almak için iple çekersiniz. bunun bir sonu yoktur. olur da bu spora devam ettiniz, bir hevesle başlayıp bırakmadınız ve ciddi ciddi çalıştınız, antrenman sonrası şişmiş kaslarla ayna karşısında kendinizi izlemenin tadını hiç bir şey vermez. ilk bakışta "vay be, ne olmuşum..." dersiniz ancak bir kaç poz verdikten sonra "şurayı daha fazla çalıştırmalıyım, burada eksiğim var, vs." diyerekten kendi kendinizin muhakemesini yaparsınız.

her ağır kaldıran "hayvan" gibi vücut yapacak diye bir şey yok. allah isteyen herkese nasip etsin 150 kg ile squat yaptığım oldu ancak yolda gören eline dambıl almamış der. güzel bir diyet programı ile nasıl bir spor hayatınız olacağına karar verebilirsiniz.

sözün özü şu ki kafa dağıtmak için müthiş bir spordur. sinirli bir şekilde girdiğiniz salonda omuzlarınız üzerinde eğilen barla yapılan squat her şeyi unutturur. kulaklığı takarsınız ve sadece ağırlıklarla başbaşa kalırsınız. tek rakibiniz kendinizsinizdir.