lunacy - en beğenilen tanımları (1. sayfa)

kendi kendime espiri yapıp katıla katıla gülüyorum sonra da bu çok iyiydi diye kendime mental high five yapıyorum.

yeraltından notlar-fyodor dostoyevski

kendini bilen insan. iyisini kötüsünü kabullenmiş, kendi hayatını yaşayan insan.

neden?

öğrenciyim, hobi olarak sınıfta kalıyorum.

yıllarca toplumun onaylayacağı hayatı yaşayıp mutlu olacağını düşünmüş insanların mutlu olmadıklarını fark ettiklerinde girdiklerini düşündüğüm sendrom. üniversite okunmuş olabilir, toplumca kabul gören işe girilmiş, ev araba alınmış, topluma uygun bir şekilde evlenilip bir iki çok uygun çocuk yapılmıştır, görünürde toplum sizi takdir eder ama yıllardır beklenen o huzur o tamamlanmışlık gelmemiştir. bir nevi oyunda tüm leveller geçilmiş ama prenses kurtarılamamıştır. bu hislerle kişi kendini keşfetme çabasına girebilir, bu dönemde yapılan ciddi değişimler de bu çabadan kaynaklanır.

an itibariyle çok mutluyum çünkü haftalardır beslediğim sokak kedisi bugün ilk defa bacaklarıma süründü. ilk zamanlar benden öyle korkuyordu ki ben uzaklaşmadan mamayı yemiyordu. ama bugün beni görünce koşa koşa yanıma geldi. son zamanlarda baş etmesi zor hislerin içinde boğuluyordum ve bu ufak olay bana oksijen gibi geldi.

en yakın arkadaşım kpop dinliyor, sevdiği ünlülerin rozetlerini, kitap ayraçlarını ne bulursam alıyorum sürekli ona, hatta hep gittiğim bir iki mağaza çalışanı beni hayran sanıyordu. insanlar birşeyin fanı olabilir, sorun yok bence.

yapılabilecek en masum "deliliklerden" biri bence. ama kedi de geri selam veriyorsa sorgulanması gereken bir durum.
dün mama vaktinde gezerken farklı bir kedi gördüm aaa sen de mi buradaydın, dedim. bir amca bahçede iş yapıyormuş herhalde dönüp bana baktı. kedi ile konuştuğumu fark edince gülmeye başladı.

çok güzel bir karar umarım tüm ülkelere örnek olur. geçen indirimden ped alırken şunu düşündüm içinde yatacak evleri olmayan, sofraya koyacak yemekleri olmayan kadınlar var. aslında toplum sağlığını ilgilendiren bir durum olmasına rağmen ped almak onlar için bir lüks.

doğum günümün kutlanması.

çalışırdım. hatta geçim kaygım olmadığı için işimde daha iyi olurdum.

dalga geçilmekten, küçük düşmekten korkuyorum.

sadece insan değil hayvan, eşya hatta mitolojik bir canlı bile olabilir bu diğer kimlikler. bazı kişiler diğer kimlik kontroldeyken yaşananları görebilir. bu hastalığa sahip birisi röportajında bu durumu arabanın yolcu koltuğunda olmaya benzetmişti, yolu görebiliyor ama sürücü koltuğunda olmadığı için müdahale edemiyormuş. yine aynı röportajda günlük tutmanın diğer kimlikler ile iletişimde faydalı olduğunu böylece önemli olaylar ve durumların diğer kimliklere haber verilebildiğini söylüyordu. bence çok kompleks bir hastalık yada savunma mekanizması diyebiliriz. kişinin zihnini korumak için başvurduğu bir yol ve bu insanlar genel olarak topluma zararlı bireyler olmuyor, yaşadıkları daha çok içsel oluyor.

yalnızlık. özdemir asaf demiş ya; insanlar, insanların içinde, insana hasret yaşarlar diye benim içinde hasret yaşayacağım insanlarım bile yok.

çok mutsuzum çünkü emeğimin karşılığını alamıyorum. tüm o çaba, uykusuz geçen zaman, hayattan verilmiş her ödün.. öyle değersiziz ki. ne hayallerimizin ne umutlarımızın, insan olarak hiçbirimizin değeri yok.
ne büyük amaçlarla çıktığımız o yolda başımıza gelmeyen kalmıyor. cehalet mutluluktur diyorlar ya keşke kendi umutlarıma da cahil kalsaydım diyorum bazen. hiç çaba harcamasaydım keşke.

kahve ve kitap. böyle güzel bir ortam da varsa hayır diyemiyorum.

bence aniden gelmiyor ama insan aniden fark ediyor. damlaya damlaya göl olur misali sistematik olarak maruz kaldığımız stres, umutsuzluk, çözülemeyen sorular birikerek bir anda çökkünlük oluşmasına neden oluyor.
benim de şu an içinde bulunduğum bu çökkünlük veya tükenmişlik hali aslında en başında sağlıklı bir başa çıkma yöntemi uygulanarak önlenebilir. önlenemediği zaman da bu çökkünlük hali ile o süreci en az zarar ile atlatabilmek gerekiyor. yani ani kararlar alınmamalı, onarılamayacak köprüler yıkılmamalı.

tütsümü yaktım, müziği açtım, yarınlar yokmuşçasına dans ettim.

bir günlük bile olabilir ama herkes tek başına tatile gitmeli. kişi kendini böyle tek başına kaldığında daha iyi tanıyor. atılacak her adım, gidilecek her yer, her an sizin kararınıza bağlı oluyor. insanı çok özgürleştiren bir durum bence.
en son tek başıma tatilimde rotam hazırdı ama yolda bir ton değişiklik yaptım. yanlış yollara saptım, fikrimi değiştirdim, kayboldum ama hepsi benim kararım oldu. yanımda biri olmadığı için, onun mutluluğu da mutsuzluğu da beni bağlamadığı için daha rahat gezebildim. aldığım her karar beni memnun etmek içindi yani sürekli ben ne istiyorum, ne seviyorum diye düşünüp durdum.
birini tanımak için onunla yola çıkmak gerekir derler işte bu söz kişinin kendini tanıması için de geçerli.