mefistomelek yazar profili

yaklaşık otuz beş dakika önce bu başlığa "niçin çaylaklığı hor görüyorsunuz?" adlı şiirimi okumak üzere girdim ve yazmak üzere olduğum vakit beni yanlışlıkla yazar yaptılar. yanlışlıkla diyorum çünkü 2024 yılının haziran veya temmuz ayından beri çaylak olarak bulunuyorum burada, pek aktif olmadığım için yazar mertebesine yükselememiştim ve açıkçası bu durumdan çok memnundum. sevgili sözlük yönetimi, şimdi ise çaylaklığımın iadesini talep ediyorum. lütfen.

(bkz: zeigarnik etkisi)
yedinci sınıfta türkçe öğretmenimin sınıfa getirip bir ders saati okuttuktan sonra sol ayağım adlı kitabı benden alması ve kaybetmesi sebebiyle de bir daha geri vermemesi ile hâlâ sürekli olarak kendini hatırlatması benim için en belirgin örnektir.
hayatımın seyrine etkisi olmayan fakat beni içten içe huzursuz eden küçük konuların varlığından hoşlandığım için bu yarım kalmışlığı tamamlamayı hiç düşünmedim, muhtemelen hiçbir zaman okumayacağım.

güftesi ve bestesi muzaffer ilkar'a ait, afitap karacan'ın da çok güzel okuduğu gönlümün şarkısı adlı pek hoş eser:

sözlük hakkında yapılan dedikodular arasında dile getirilme sıklığına bağlı olarak top beşte yer alan konu.
ölmüş demek yanlış olur ama yazdığım tanımın başlığını birkaç saat geçtikten sonra hâlâ solda gördüğümü fark ettiğimden beri bir baygınlık hâlinin söz konusu olduğunu en azından kendi adıma söyleyebilirim.
sözlük genel havası itibarıyla bana yaz mevsiminin boğucu sıcaklığını hatırlatıyor.

ilk defa 2002 yılında atv televizyon kanalında yayımlanmış bir komedi dizisidir. orijinali nasıldır bilmem tabii fakat bundan daha fazla beğenmeyeceğimden eminim. bazı oyuncular dizi veya filmde değil de tiyatro sahnesinde performans sergiliyormuş gibi hissettirir, böylesi oyuncuları çok seviyorum. diziyi izlerken suna pekuysal ve toron karacaoğlu da bana öyle hissettiriyor ve bana göre dizinin en iyi tarafı bu iki oyuncunun bir arada olmasıdır.

dizi, hafızasını kaybetme eğilimi olan makbule (suna pekuysal) ile oğulları altan özkan uğur ve reha (ziya kürküt) arasındaki ailevi ve arkadaşları/komşularıyla ilişki durumlarını ele alır.

terapi yerine geçebilecek şeylerden biridir benim için. öyle güzel, öyle huzur veren ve öyle dinlendiren bir dizidir. izlerken gülmekten kimsenin karnına ağrılar girmez diye düşünüyorum ama arada tebessüm etmek garantili. hatta benim gibi suna pekuysal hayranı iseniz canlandırdığı karakterin yer yer sinir bozucu olması gözünüze batmaz ve dizi boyunca yüzünüzde gülücükler eksilmez.
izlemediyseniz akşam yemeği eşlikçiniz olsun.

koşunnn, istanbul'da kediler teklif ediyormuş. şu güzellikle uzaktan bakışıyorduk sonra bir anda pıtı pıtı gelip kucağıma oturdu?? hayatımda ilk defa yaşadım böyle bir şeyi ve ilk defa tattım bu hissi.

ankara'da sevmeye çalışırken dayak yemeye alıştığım için o an şaşkınlıktan ve sevinçten ne yapacağımı bilemedim. hemen kalkacak zannettiğim için çabucak anı ölümsüzleştirmek için fotoğrafını çektim ama yarım saat boyunca öylece oturdu ve ben kaldırmasaydım kalkmaya niyeti de yoktu.

çok duygusalım.

gırgıriye'de şenlik var'ın giriş sahnesi gibi hissediyorum. sözlükteki reklam yoğunluğu beni öyle coşturuyor ve cezbediyor(!)

ekleme: çok şeker bir film, hatırladığım için aklımı seveyim. tekrar izleyeceğim seriyi. cennet mahallesi (dizi) sevenlere de tavsiyedir.

buymuş: depeche mode - heaven

ekşi'den kötü olmasın, burada da yüzüme gözüme reklam yağıyor bugün. bereket olsun.
t/ alakasız ve gereksiz bilgi köşem ilan ettiğim başlık.

işin doğrusu kadınlardan bağımsız, tahammül edemediğim ve tatlı bulmadığım insanlardır. kendi duygularını bile küçümseyen biri olarak onların da bana tahammül edemeyeceğinden eminim.
(bkz: çıtkırıldım)

adam değilim, sigara da içmem, hani içsem de tekel 2000 tercihim olmaz ama başlığı görünce canım gece soğuk balkonda uzun bir sigara içmek istedi. çok manasız.
şarkı ile konu arasında bir alaka kuramadım ama daha manasız bir girdi olması adına şunu bırakmak istiyorum.

high step society - moonlight creep

yalnızca geceye bırakmaya müsait zaten.

şöyle sessiz, sakin ilerleyen bir film arıyorum, karadeniz manzarası da eksik olmasın diyenlere tavsiye ettiğim özcan alper filmi. karadeniz manzarası diye özel bir istek olmaz muhtemelen de neyse.
oyuncu kadrosunda onur saylak, raife yenigül, megi kobaladze ve serkan keskin yer alıyor.
film, siyasi sebeplerle yıllarca hapiste kalan yusuf'un hastalığı nedeniyle tahliye edildikten sonra eski hayatına dönüşünü anlatıyor. özgür olsa da hastalığı sebebiyle ensesinde azrail'in nefesini hissederek yaşadığı için başka türlü bir mahkûmiyetin içindedir aslında.
alt metni, dönemi yansıtması, karakterin psikolojisi ile uyumlu kasvetli havası ve daha bir sürü güzelliği sunmasıyla güzel bir film olduğunu söyleyebilirim fakat sevenleri tarafından biraz abartıldığını düşünüyorum.

depeche mode-halo

feminist olduğunu iddia eden kadınların bile çokça kullandığı bayağı bir etiket.
erkeklerin belli kalıplar dışında davranmasının alaya alınması zerrece umurumda değil de kadın kimliğiyle özdeşleşmiş bir kelimeyle erkekleri aşağıladığını zanneden ilk aptal kimdi onu merak ediyorum. erkekleri aşağılamak için bile kadın kimliğini alet edenlere karşı öfke doluyum, üstelik bunu çoğunlukla kadınlar yapıyor ve bu daha vahim bir konu.

metin erksan'ın yazıp yönettiği, müşfik kenter ve sema özcan'ın başrollerini paylaştığı türk sinemasının kült filmlerinden biridir.

başlıkta film özeti kısmını kim yazdıysa hayati önem taşıyan(!) yanlış bir bilgi vermiş, halil fakir bir ressam değil fakir bir boyacıdır.
filmde "seni hiç tanıyamamışım." cümlesinin ortaya çıkma sebebinin farklı bir örneğini halil karakteriyle görüyoruz. halil beğendiği portre için zihninde bir karakter oluşturur ve ona aşık olur. meral yani aşık olduğu portrenin sahibi tanışmak istediğinde de -hayret verici bulsam da- mantıklı bir gerekçeyle reddeder. çoğu insan, aşık olduğunu zannettiği kişiden ziyade aslında kendi zihnindeki versiyonunu sever fakat bunun farkında olmaz. farkına vardığında da biricik sevgilisini aslında hiç tanıyamadığını düşünür. halil gibileri pek azdır, ustası meral'i reddetmesine hayret etmiş olsa da gayet mantıklı davranmıştır ve mantıklı davranması da beni hayrete düşürmüştür.
finalde klişeden kurtulamamış olsa da filmin genel anlatımı oldukça iyidir.

kim ne düşünür bilemem, bana göre hediyenin değerini düşüren ve hediyeyi verene de alana da pozitif anlamda hiçbir fayda sağlamayan bomboş bir kalıptır.
hediyenin ne olduğundan önce yetersiz olduğuna dair gereksiz bir bilgi şahsen beni mutlu etmez. kaldı ki iyi niyetle yapılan her şeye deli gibi sevinen bir insanım. güzel bir niyetle yapılmış/alınmış bir şeye layık olmadığımın düşünülmesi paketten bok çıkması kadar fecidir bana göre. bir de karşımdakini mahcup edecekse zaten istemem, kalsın. mahcubiyetten değil nezaketen söylenir diyeceksiniz fakat ortada bir mahcubiyet yoksa o halde nezaket dilimize daha güzel kalıplar kazandırmak gerekir. ne öyle ezik gibi!

türkiye radyo televizyon kurumu’nun geliştirdiği; müzik, radyo tiyatrosu, podcast, sesli kitap ve canlı radyo yayınlarını ücretsiz ve reklamsız olarak sunan dijital sesli içerik platformudur.
radyo tiyatrosunu çok beğeniyorum ve hatta tiyatrolarını dinlemek, son zamanlarda keyifle yaptığım birkaç şeyden biri diyebilirim.

normalde sesli kitap dinlemeyi sevmesem de yürüyüş yaparken veya yalnızca fiziksel meşguliyet gerektiren işlerde bazen açıp dinlerim fakat zengin bir içeriği yok, dinlemeyi sevenlerin de ilgisine hitap edebilecek pek az seçeneğe sahip.

müzik arşivini çok seviyorum, internet kısıtlamalarının olduğu bir vakit -üyeliğimin olduğu platformlarda çalma listelerimi indirmediğimden dolayı- müzik dinlemek için zor da olsa erişebildiğim tek platform buydu.

podcastlerini pek sevmiyorum doğrusu fakat arada rastgele bir içeriğini açıp dinlerim. sayesinde bir resim bir hikaye programıyla tanıştığım için ona da müteşekkirim.

av mevsimi ve yol ayrımı ile beraber yavuz turgul-şener şen ikilisinin adının geçtiği en tatsız tuzsuz filmdir bana göre.
bir yapımın iyi/kötü olduğuna nasıl karar veriyorsunuz bilmiyorum, ben yönetmen ve senaristin filmografisine bakarak değerlendirme yapıyorum. bu sebeple yavuz turgul'un filmografisine baktığımızda da en kötü filmlerinden olduğunu söyleyebilirim. şener şen'in performansına diyecek sözüm yok, o hep çok iyidir.

oldukça gereksiz bir başlık.
bu konuda gerekli veya gereksiz dediğimiz şey herkesin kendi isteklerine ve ilgi alanlarına göre şekillenir. kişisel tecrübelerimizi kesinlik belirterek genele yaymanın anlamı yok. örnek veriyorum: iskender pala'dan hiç hoşlanmam, okuduğum iki kitabı dışında ona ait herhangi bir kitabı asla alıp da okumam çünkü bana göre gereksiz biridir ve okuduğum iki kitabı dahil hiçbir kitabı bana veya bir başkasına fayda sağlamayacaktır fakat siz okumadıysanız veyahut seviyorsanız niçin okumamanız gerektiğini söyleyeyim ki?
okuduğum en gereksiz kitap ise -şüphesiz- atsız'ın ruh adam adlı romanıydı. ince olmasına rağmen tamamen vakit kaybı olarak görüp neredeyse yarıda bırakacaktım. bana göre berbat bir kitaptır fakat size hiçbir katkı sağlamayacak bir kitabı okumayı tecrübe etmek isteyebilirsiniz gayet tabii, bu sebeple asla okunmamalıdır gibi bir şey söyleyemem.