mefistomelek yazar profili

windup (kısa film)
shyraq
umbrella (kısa film)
karaya oturan deniz

windup, shyraq ve umbrella filmleri; daha çok aile bağları, özlem, sevgi ve umut temalarını öne çıkaran yapımlardır.
karaya oturan deniz bu üçünden daha farklı bir yerdedir. yalnızlık temasını eleştirel bir bakışla işler ve izleyiciye, sanki birinin gerçek yalnızlığına tanıklık ediyormuş hissi veren belgesel tadında bir anlatım sunar.

harika bir ısao takahata filmi.
film, sahip olmak ile ait olmak arasında var olan ve zaten ince olmayan çizgiyi daha belirgin bir şekilde prenses kaguya'nın hayatı üzerinden gösteriyor. filmde babasının statü ve servet hırsı, kaguya'nın istediği gibi bir hayat yaşamasını engeller ve günden güne azalan hayat enerjisiyle onu mükemmel bir prenses hâline getirir.
babasının dayattığı yeni hayatına uyum sağlama çabasıyla, mutlu hissettiği hayatı yaşama arzusu arasında sıkışan ilk kişi değildir kaguya, ne yazık ki son kişi de değildir.
ait olduğunu hissettiği hayatı yaşayan var mıdır bilmiyorum ama bu filmde sırf aidiyet duygusu konusunda değil pek çok konuda herkesin kendinden bir şeyler bulabileceğini düşünüyorum.

filmi buraya not etmemin asıl sebebi olan aşağıdaki sahneyi çok seviyorum. kaguya'nın sarayın renkli kumaşları arasında yuvarlandığı sahne:

prensesin yeni hayatının ilk günü çok mutlu olduğunu fakat sarayın başta cazip görünen ihtişamının zamanla özgürlüğün yokluğunda anlamsızlaştığını görüyoruz. filmi izlediğim gün, yani bir eylül, benim de farklı bir şehirde her şeyin daha iyi olmasını umduğum ve öyle olacağını hissettiğim yeni hayatımın ilk günüydü. sonuçta ne olur bilemem ama iyi şeyler düşünmeye devam edeceğim. belki bu sefer renkler anlamını yitirmez.

edith piaf'ın hayatını açıp okuduğumuzda karşılaşabileceğimiz bilgileri genel hatlarıyla veren güzel bir olivier dahan filmi.
piaf peygamber hayatından birkaç kat daha zor şeyler yaşadığı için seyirciyi hikâyeyle etkilemek zor olmazdı zaten ama kurguyla da dikkat çeken bir yapım olduğunu söyleyebilirim. hayatını kronolojik olmayan bir şekilde göstermeleri kafa karıştırıcı bulunsa da sahneler birbirinden bağımsız olmadığı için şahsen başarılı buldum. çocukluğu, aşkları, sahne yılları ve hastalık dönemi parça parça veriliyor. genel olarak biyografi sevenlerin izleyebileceği kaliteli yapımlardan biri diye düşünüyorum.
marion cotillard'ın edith piaf performansı çokça övülmüş, övgüleri oscar dahil birçok prestijli ödülle taçlandırılmış. hakikaten muhteşem bir oyunculuk sergilemiş, hakkıdır.


edit: imla.