nisapekcan yazar profili

kimseye tamamıyla güvenmemek mümkün değildir. ama kimseyi samimi bulmamak mümkün.

sonu öyle olmamalıydı. o son yagamiye yakışmadı.

bu ülkenin aydınlık yüzüydü…

11. sezonuyla beni hayal kırıklığına uğratmış dizi. kadın doktor fikri güzeldi ama bana kalırsa uymamış, oturmamış. doktorun hep alıştığımız muzipliğini jodie whittaker bana pek geçiremedi. 5. sezondan 10. sezona kadar olan bölümler gerçekten harikaydı. oyunculuklar, olay örgüleri, çekimler bakımından. fakat 11’den itibaren çocuk dizisine dönmüş.

senin yandığından daha fazla yanan insanları duymuyorsan eğer nasıl olcaz arkadaş?

bir ara kitap yazmayı düşündüm ta ki bu kitabı okuyana kadar benim söylemek istediğim ne varsa söylemiş. hatta söylemek istediğimin farkında olmadıklarımı da söylemiş. her şeyden önce harika bir gözlemci pessoa. hayatın içinde olmaktansa dışardan izleyip gözlemleyip çıkarımlar yapan anlam arayışında biri.

sessizlik isteği..

saf yetenek. “le onde” parçası sayesinde tanıyıp bağımlısı olduğum “ı giorni” gibi bir eseri bizlere kazandıran üstat. kendisiyle ilgili bir fantezim var. paulo coelho’nun kitaplarından biri filmi yapılsın ve müziklerini de einaudi yapsın istiyorum. içimden bir ses harika bir match olacağını söylüyor. yabana atmayın.

gülün adı-umberto eco

persona
eternity and a day
ulysses gaze
the weaping meadow

anlamsızlığın son bulması, dünya denen hapishaneden çıkmanın tek yolu

nilgün marmara, slyvia plath, tezer özlü, furuğ ferruhzad bu dört güzel kadın ne yazdıysa içime işler. yaşamın anlamsızlığını, hayat telaşının boşunalığını yüzüme vururlar her seferinde.

o nasıl güzel bir saç rengi, bir saç nasıl altın gibi parlar? o nasıl bir fizik, çuval giyse yakışıyor. friends’i her izlediğimde bir kez daha hayran oluyorum kendisine. tabi bütün karakterlere hayranım. friends kırmızı çizgim ve başucu dizimdir. ne zaman depresif hissetsem (ki ayın 3 haftası öyle hissederim) açıp izlerim. bütün karakterlerin bu kadar iyi işlendiği, oyuncular tarafından bu kadar iyi özümsendiği çok az yapım vardır. tv dünyasının en iyi işlerinden biridir. jen aniston’u ve diğer oyuncuları kayda değer başka hiçbir iş yapmasalar da bu popülerliğe ulaştırabilmiştir. rachel karakterini itici bulanlarında lisede popüler olmayan tayfa olması olasıdır. şımarık büyümüş bir karakter olsa da kendi kararını verebilme cesareti gösterip iş ve şehir hayatında ayakta kalabilmiş basamakları adım adım tırmanmıştır. hakkını yemeyin!!

günlük dertlerinizle ilgilenmiyorum.varoluşsal sancılar çekenler, sebebini bilmeden depresif hissedenler, histerikler gelin canlarım

çoğu zaman değerini bilmediğimiz ve kullanmaktan kaçındığımız yeti. kolay demiyorum. kullanmayı da öğrenmek lazım. odaklanma, düşünceyi doğru yöne veya yönlere yönlendirme, analiz etme, sonuç çıkarma vs vs bir sürü tantana yani insanların vakti yok bunlarla uğraşmaya. düşünmeye vakitleri olmadığından içgüdüsel hareket ediyorlar e tabi o da ihtiyaca yönelik çalışıyor. zaten adam oturup bir şeyi kurup düşünmeye kalksa görenler boş adam bütün gün oturuyor derler. işte düşünmeyi bilmeyenler ne kadar yorucu olduğunu da bilmediğinden biraz sürü psikolojisiyle biraz iç güdüyle idame ettiriyorlar hayatı. yani gelişemiyoruz arkadaşlar gelişemiyoruz. nuri bilge ceylan ve fernando pessoa’dan bir alıntıyla bitiriyorum bu entryi: “kafasında daha fazla fikir barındıran biri, diğerlerinden daha eylemci sayılır. hiçbir şey yapmasa bile.”

“eylem adamları,düşünce adamlarının gönülsüz köleleridir. varlıklar, ancak haklarında yapılan yorumlarla değer kazanır. sözgelimi birileri bir şeyler yaratır ötekiler de anlam niteliği kazandırarak bunları hayata dönüştürür. anlatmak yaratmaktır, çünkü yaşamak yaşanmış olmaktan başka bir şey değildir.”

sözlükleri bilgi edinmek amaçlı kullandığım çok oldu. burda da bunu devam ettiren insanlar olması harika. çünkü merak ettiğim bir şeyi o an hızlıca ve detaylı öğrenmek istiyorsam benden önce bunu öğrenip sözlüklerde kısaca anlatan, biraz yorum katan, biraz bilgi veren insanlar hep oluyordu. bu tam bir amme hizmeti. tabiki her söyledikleri doğru olmayabilir, yorum öznel bir şeydir zaten ama en azından konu hakkında fikir edinmeni sağlayan koca yürekli insanlardır.

faust sayesinde tanıştığım yayınevi. henüz inceleme ve okuma fırsatı bulamasamda faust okumak isteyenler için en iyi yayınevi olduğu söyleniyor, bilginize

beyaz üzerine yapılmış kapak tasarımları muhteşem olan neden farklı tasarıma geçtiğini anlamayıp üzüldüğüm ama içerik bakımından gayet başarılı bir yayınevi.

beni judith herman’ın “yaz evi ve daha sonra” kitabıyla tanıştırdığından beri hayran olduğum yayınevi

haddini aşmak! insanların günümüzde en büyük problemi bu, kimse haddini bilmiyor. “yüz verdik ayıya geldi sıçtı halıya” deyimi gerçekten cuk oturuyor bu duruma. kadınların nezaketen gösterdikleri davranışları maalesef ki erkekler çoğu zaman yeşil ışık yandı, sınır kapıları kendilerine açıldı olarak algılıyor ve duracakları yeri bilmiyorlar. flört etmeyi sadece karşı tarafla cinsel ilişkiye girmenin başlangıcı olarak görürseniz zaten kesin taciz boyutuna yaklaşırsınız. flört birbirini tanıma sürecidir. karşılıklı konuşup, anlaşıp, iki tarafında isteği doğrultusunda bir karara varılır. eğer taraflardan birinin istemediği bir şeyi diğeri diretiyor ve zorluyorsa bu taciz oluyor.