nora yazar profili

hayatın çok basit olduğunu, hayatı zorlaştıranın insanın kendisi olduğunu düşünüyorum. tabii ki her zaman pollyanna gibi gezemeyiz ama kötünün içindeki iyiyi aramak da zor değil.

pastayı, mum üflemeyi ve hediye almayı çok seven biri olarak asla olamayacağım insandır... ben daha bir ay önceden başlarım doğum günümü hatırlatmaya.

ay markette her şey var zaten, hiç mantıklı gelmiyor.

yaşarken sıradan gelen ama üstünden zaman geçtikten sonra özlem yaratan anlardır. en yakın iki arkadaşımla aramda sadece bir kat vardı bir ara. o zamanlar çok önemli değildi. şimdi saatler var. yalnızlığı çok hissediyorum şu aralar.

ya o kadar aromalı, mis gibi soda varken insan neden bununla kendine eziyet eder ki?

günlerdir bu ikilemi yaşıyorum. gurur falan da değil beni durduran. bazı şeyleri yapmanın, birilerini aramanın, o ilk mesajı atmanın bazen hiçbir şeye faydası olmuyor. o mesaj bazen atılmamalı, o kişi aranmamalı ve ne kadar keşkenin pişmanlığını hissedecekte olsan bazı şeyler hiç yapılmamalı.

yaşım 25, şu zamana kadar her zaman aklına eseni yapan biri oldum ama bunun bana bir şey kazandırmadığını fark edince bıraktım.

ava giderken avlandık sözü gerçek oldu.

sevdiğim insanların kötü hissettiğini bir şekilde hissediyorum. ne zaman ay şunu bir arayayım diye arasam birini iyi ki aradın çok kötüyüm cümlesini net duyuyorum yani.

yine bir gün o dönem çok yakın olduğum bir arkadaşım vardı. arayayım şunu bi dedim, eğlencesine fal bakan da bir arkadaşım. noldu, neyin var demek yerine kahve içtim falıma bak diye aradım. birazdan bakarım dedi az konuştuk, gülüştük kapattık telefonu. benim hemen ardımdan da ablası aramış.

aradan birkaç hafta falan geçti sanırım, evime geldi. kahve içerken bir anda "sen geçenlerde fal baktırmak için beni aradığında ben intihar edecektim. hissetmiş gibi aradın, senden sonra da ablam arayınca yapamadım" dedi. "tam bir aptalsın, ölsen ne olacak? ders mi vermiş olacaksın seni üzenlere?" tarzı uzun bir nutuk attım, sonra hiçbir şey olmamış gibi sohbete devam ettik.

insanların şu hayatı bu kadar ciddiye almasını asla anlayamıyorum.

doyumsuz olmak ve konforuna düşkünlük. doyumsuz olmasa evdekini aldatmaz. konforuna düşkün olmasa zaten boşanır.

böyle söyleyince çok basit geliyor kulağa ama az düşünün hak vereceksiniz.

franz kafka/dönüşüm diyorum. gregor samsa'yı da çok severim ama böceklere bakış açım hala aynı gregorcum.

çok özlediğim biri var. rüyamda gördüm sabaha karşı. özlemim arttı resmen. keşke yazsa ama diğer mesajlarından farklı olsa bu. gerçekten anlaşabildiğimizi hissetsem.

80 günde devrialem, adlı kitabını 3-5 kez denememe rağmen bir türlü bitiremediğim için, sonrasında bir şans daha verip başka kitaplarını okumayı hiç düşünmediğim yazar. kalemini pek akıcı bulamamıştım o zamanlar. belki şimdi okusam çok seveceğim ama aklımda kötü kaldı maalesef.

pretty little liars dizisinin uyarlaması olan tatlı küçük yalancılar isimli dizi çok çok iyiydi bence. hatta yabancılardan uyarladığımız dizilerin en iyisiydi. biz genelde güzel yabancı dizileri berbat ve aşırı sıkıcı şekilde çekip yayınladığımız için, bir diziyi orijinalinden daha iyi çekmiş olmak beni çok duygulandırmıştı. zaten 13 bölümdü, izlemeye değer.

soğuk su kokuyor çünkü. dolapta duran suyla dışarda duran suyun tadının aynı olduğuna beni kimse ikna edemez mesela.

hiçbir zengin erkeğin, o kadın benim paramı yedi diye ağladığını göremezsiniz. nerede üç kuruş para kazanan erkek var, kıza bir kahve ısmarlamayı bile paramı yedi olarak değerlendiriyor. sizi anneniz sevsin. konu basit aslında, cimrisiniz ve kadınlar cimri erkekleri sevmiyor. parayla alakasız yani.

beğeni atmak, beğendim demek olduğuna göre beğenmediğin bir insanın fotoğrafını niye beğenesin, ya ne alaka?

değil ya. kışın kahvaltının yanına sallama yapıp içiyorum mesela. çok pratik oluyor, ayrıca yakışıyor da.

güzel bir kavun yiyemedim maalesef. hepsinin tadı berbattı. özellikle sonuncusu resmen aseton kokuyordu.

son dakika yapılan planların geçtiği her yer.

yapmaktan ya da normalde bulunmaktan keyif aldığım ortamlar bile son dakika yapılan planlara dahil edildiyse benim için cehennem oluyor.

düğün takılarıyla, düğün masraflarını karşılıyorsanız çok mantıksız, evet. sonra bir de akrabalara, eşe, dosta borçlanıyorsunuz falan. hiç olmadık anda biri doğum yapar, diğeri evlenir, biri çocuğunu evlendirir sonra borç harç altın alıp takman gerekir. ne gerek var ki?