papildek - tüm tanımları (2. sayfa)

stresle çok erken yaşta tanışmış olmaktır.

bende bıraktığı iz; yüksek sese ve öfkeye olan hassasiyetimdir. bağırarak konuşan insanları duymuyorum.

hooverphonic - mad about you

mutluluk.

il sınırları içinde sorumlu olan büyükşehir belediyesinin ilgili personeli tarafından, ücretsiz talep, maddi yardım ve yardıma muhtaç sokak hayvanları gibi aklınıza gelebilecek her türlü şikayet ve yardımlarınız için kullanılan hat.

yaklaşık bir hafta önce, sokakta beslediğimiz kediye araç çarpıp kaçtı. vicdan yoksunu adi herif arkasına dahi bakmadan öylece bırakıp kaçtı. alo 153 veterinerlik hizmetini arayıp acil kayıt oluşturduk. ekip yönlendireceklerini söylediler. hayvanın aciliyet durumuna göre ekip desteği sağladıklarını belirttiler. burada lütfen aciliyetinizi özellikle belirtin. ardından 15 dakika içinde vermiş olduğunuz adrese geldik diye aradılar. ama maalesef çok geç oldu..

lütfen sokakta gördüğünüz yardıma muhtaç, hasta ve yaralı hayvanlar için beş dakikanızı ayırıp arayın. belki bir can kurtarmış olursunuz.

çalıştığım firmanın geneli erkek personel. yüzlerinden okunuyor mutlulukları. keza eşleri hakkında atıp tutan da çok. lütfen birlikte vakit geçirmekten keyif almadığınız insanlarla evlenmeyin.

“1914’te doğdum. 1 yaşında kurbağadan korktum. 9 yaşında okumaya, 10 yaşında yazmaya merak sardım. 13’te oktay rifat’ı, 16’da melih cevdet’i tanıdım. 17 yaşında bara gittim. 18’de rakıya başladım. 19’dan sonra avarelik devrim başlar. 20 yaşından sonra da para kazanmasını ve sefalet çekmesini öğrendim. 25’te başımdan bir otomobil kazası geçti. çok aşık oldum. hiç evlenmedim, şimdi askerim”

laf anlamayan birine, laf anlatmak çok yoruyor beni. artık uğraşmıyorum bile. kafam kaldırmıyor. evet,tamam ve haklısın deyip savuşturuyorum.

bende şaşkınlık yaratan hadise. çocukken yarattığım o kocaman dünya, küçücük bir sokaktan ibaretmiş. sanki ben büyümemişimde sokaklar küçülmüş.

dünyanın en kullanışlı giysisi. hem rahat hem şık hem de her şeye uyuyor.üstelik fermuar ve düğme yok. sıcak tutmasından bahsetmiyorum bile. ortada hastalık yok, rahatımıza düşkünüz sadece o kadar.

gün batımında denizin üzerinde sırt üstü yatıp, gökyüzünü izlemek. iki mavi arasındaki huzur, ruhuma da bedenime de çok iyi geliyor.

"mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken, ya da uyurken, seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim?"

milena'ya mektuplar/franz kafka.

geminin içi su almadığı müddetçe, sonsuz büyüklükteki deniz o gemiyi batıramaz. siz, zihninize girmesine izin vermediğiniz müddetçe, olumsuzluklar da sizi yıkamaz.

uzunca bir süre dolandım bu eşikte. durdum, arkama dönüp baktım. arkası dipsiz bir uçurumdu kendimi parçaladığım. sonra eşikten atlamayı düşündüm. uçurumda parçalanmaktansa sonunu bilmediğim bir deryada boğulurum en fazla dedim. yüzmeyi öğrendim.

hayat sizi o eşiğe kadar getirdiyse mutlaka bir şey öğretiyor.

bir gece sahilde kumsala uzanıp sabaha kadar gerçekleştirdiğim eylem. muazzam bir his. özlediğim nadir anlardan biri.

evdeki eski mobilyaları akrilikle boyayıp bambaşka hale getirmek. boyayla uğraşmaktan keyif alıyorum.

fırtınam

seçmekte her ne kadar zorlansam da benim için en iyisi bu.

son zamanlarda kendimi (bkz: groundhog day) filminin içindeymişim gibi hissettiren durumdur. izlerken çok keyifliydi, yaşarken pek değil.

regl olmayan kişilerce beyan edilen durumdur.
örnek

aynı anda üşüme, mide bulantısı, kusma, sancı, ishal ve yemek yiyememe.. aç karnına ağrı kesici içmek zorunda kalan insan bırakında biraz abartsın. bu saydıklarım elbette kişiden kişiye değişiyor. regl olduğunu güle oynaya anlatan arkadaşım da var, acile kaldırılan da. fakat ruhsal olarak hissettirdiği hep aynı.

nasıl oluyor vakit bir türlü geçmezken
yıllar, hayatlar geçiyor.

(bkz: teoman)