şaire yazar profili

sınava giren herkese başarılar dilemiyorum efendim çalışan kazansın. çalışanın emek verenin isteyip ter dökenin dirsek çürütenin hakkı yenmesin en çok onların şansı yaver gitsin. zaten hak etmeyenin hak etmediği dereceyi yapabileceği bir sınav değil:) biraz kinli yazdım kusura bakmayın ama aileler o kadar para döküyor emek veriyor dersler aldırıyor evlerde çalışma ortamı sunuyor ve buna rağmen şımarık bilinçsiz gençler çalıp çabalamıyor ya çok zoruma gidiyor. her sene 2-3 milyon kişi giriyor ama 50 binden sonrası niteliksiz sayılıyor. üniversiteye girse dahi çıktığında bir iş bulamıyor vs. yani yazsam beni söyletecek çok dert var da işte neyse bugün moral bozmayım daha fazla.

(bkz: emek veren herkese başarılar)

bu yalnızlık tamamen insanlardan soyutlanmaysa bence tehlikeli çünkü muhtemelen önce insan görmek istemeyecek sonra buna alışacak sonra insan olma fıtratına ters düşen bu durum içten içe canını yakacak sonra insanlarla konuşmayı deneyecek ama uzun süredir yapmadığına beceremeyecek sonra daha da içe kapanacak ve artık yalnızlığı tercih de mecburiyet olacak. işte o yalnız can yakar iyi gelmez.

bu yalnızlık ikili ilişki anlamında işte flört sevgili evlilik vs ise ve yalnızsa bunun da iki ihtimali var:
ilki bu kişinin kendi tercihi olabilir. hayatında birini istemiyordur ya da henüz istemiyordur öncelikleri vardır.
diğeri ise ilişki istemesine rağmen uygun birini bulamıyor veya başkaları tarafından tercih edilmiyordur. bu sonuncusu en fenası :)

ikisi bir kişi de olamaz mı yani? okuyan kız vs ev kızı , evlenen kız vs gezen kız... bu ve benzer karşılaştırıcı ifadeler zannımca saçma sapan kıyaslamalardır. bir insan genç kadın üniversite okuduğu halde mükemmel yemek yapabilir veya evlendikten sonra da gezebilir. neden toplumumuzda bir şeyleri yapmak diğer şeylere engel görülüyor anlamıyorum.

pandemi bitsin üniversitemin farabi özelliği aktifleşsin ben istanbula gideyim bir sene sokak sokak gezeyim istanbulu. tüm yorgunluğum ve yoğunluğum arasında bir sokak denize açılsın sahilde biraz oturayım. evime dönerken yağmur yağsın bir sahafa saklanayım. dışarıda yağmur içeride kitaplar. bir çay ya da kahve içelim oradaki amcayla sohbet edeyim tanımadığım insanlarla. sonra huzur dolup döneyim evime, annemi babamı arayayım. herkes iyi desinler herkes mutlu huzurlu sağlıklı. şükürler olsun diyeyim şükürler olsun diyip ders çalışayım. çalışıp uyuyayım:)
dizilerdeki gibi yemek yemeği unuttum ama kesin yatmadan acıkırım:)

ankara kalesinin eskimemiş tarihi dokusu.. bir gün kuzenimle yürüyoruz kalenin civarlarında. sokaklarda bir naif ezgi, evler nostaljik , sokak resmen büyüledi bizi. bir pencerenin önünden geçtik içeride gazete yığınları ve tavla oynayan iki adam çarptı gözümüze, pencereyi bir kaç adım geçmiştik ki adamlardan biri arkamdan seslendi "pardon gülhaneden misiniz?"
değildim ama o atmosferin büyüsüyle neredeyse evet diyecektim. kendimi zor kontrol ettim ve hayır diyebildim. özür diledi ve beni gülhane hastanesindeki bir hemşireye benzettiğini söyledi.
ordan ayrılıp kuzenimle bir kafeye oturduk. sohbet ediyorduk ama ikimizde aynı şeyi düşünüyorduk: acaba gülhaneden miyim?

çekmediğimiz ne kaldı ki? varsın birde geçim derdi olsun .. elbet gün gelir hesap döner.

insanları tanıdıkça zihnimde kurgulaması zor bir hal alıyor evlilik. bir insanla bir ömür yaşayacak kadar onu sevmek ve güvenmek bana çok imkansız geliyor. birbirlerini sevdiğini iddia edip evlenen çiftlerin düğün,nikah, kına, isteme, söz, nişan, tanışma, bakışma diye genelden özele çekimlerine bakıyorum, mutlulukları bakışları bir diğer çiftlerle aynı ve o çekimlerdeki her türlü halleri bana gerçeklikten uzak geliyor. hepsi birer leyla birer mecnun(!) evlilik sürecinde mobilya için düğün salonu için aileler için anneme anne demedi babama baba demediler için altının gramı klimanın markası için kavga eden leyla mecnun olur mu?

kimliğini bulmaktır. hobisini bulan insan kendisini bulmuştur. artık ona neyin iyi geleceğini neyi başarabildiğini ne yaparsa güzel yapacağını bulmuştur. sığ yaşamaktan can sıkıntısından boş vakitten kurtulmuştur. hobi hayatın verimidir. hem kişiye bir icraat kazandırır hem zevk aldırır hem sosyalleştirir ve geliştirir. ne kadar basit görülse de bence bu kelime çok kıymetlidir. ne zaman yalnız kalsam canım sıkılsa hayat temposundan yorulsam sahip olduğum hobilerim yanımda oldular, vaktimi doldurup anlasmalar ettiler bana. insanı entelektüelleştiren, hayatına verim katan, zihnini rahatlatan aktivitelerdir hobiler. herkesin bir hobisi olmalı.

söyleyemem.
(en gizemli ve sır tutan bir burç)

sevilmeyecek bir ırk bir millet bir topluluk varsa o da siyonist yahudilerdir. gariban kürtlerden ne istiyorlar anlamıyorum. yıllarca batı kalkınırken doğuyu bundan mahrum eden bir devletin gelişemedi diye halkı tarafından küçük görülen milletidir kürtler. tiksinilecek sevilmeyecek milletlermiş gibi ve hepsi teröristmiş gibi algılar var ne kadar yanlış. her yönüyle övünen türk milleti aynı vatanı paylaştığı bir milleti mi sevmeyecek, dışlayacak, küçük görecek, mahrum bırakacak? böyle söyleyince komik geliyor değil mi ? yapmayalım o halde. biraz tarih bilen herkes (okullarda gösterilen yanlı ve sınırlı tarihi kastetmiyorum) kürtlerin anadoluda türkelerden önce de var olduğunu bilir. oldukça kadim ve saygı duyulası bir millettir kürtler de. ondan onurlarına dokunuyor bu ikinci plana itilmişlik. dillerinin hor görülmesi ondan canlarını sıkıyor.
türkçede bir çok kelime kürtçe den gelmedir. en basitinden çarşamba ve perşembe kelimleri kürtçe dır. dürbün kelimesi de öyle (dur uzak bin getir demektir kürtçe de ve dürbün uzağı getirmek anlamındadır)
kürtçe isim koyduklarında memurlar isimleri asimile ederek yazıyor. köylerinin ilçelerinin ismi değiştiriliyor.
kendi topraklarında maddi imkanların tükenmesi onları batıya gitmek mecburiyetinde bırakıyor. bir grup terörist yüzünden köylerinden evlerinden geçim yerlerinden edilmiş yüzlerce masum insan var kürtlerden.
sebebi de bu başlığını attığımız şey işte "kürtleri sevmemek"
biz ne ara bu kadar ırkçı olduk? biz değil miydik yüzlerce yıl dil din ırk ayırmadan kardeşçe yaşayan millet.
eğer insanlar bir diğerinin gururunu düşünmeden çıkıp kürtleri sevmiyorum diyebiliyorsa ve hatta birileri çıkıp sevmek zorunda değil diyebiliyorsa ve bu da yetmezmiş gibi onur kırıcı küçümseyen sözler söyleniyorsa ve hepimiz okuyup geçiyor gülüyor ya da susuyorsak
yazıklar olsun bize !
(bkz: kürtleri sevmek)

kesinlikle zemine ayakkabısız basabilmek, yurtta kalanlar anlamıştır :)

kızgınsam kızarım tartışırım ve belki şans veririm
kırgınsam vazgeçerim..

yarım saat olmadı bunu yapalım ama normal sanıyordum, herkes yapmıyor muydu yoksa ?(bkz: herkes yapmıyor mu?)

asla kedi olmam
(bkz: kedi)

tatlı badem yağı:))(bkz: tatlı badem yağı)

ne ara geldi geçti ya ben görmedim.

the big bang theory

the invention of lying

the big bang theory

affetmedikten sonra affedememeyi affedemiyorum. bağışlayabilmek bağışlanmak kadar büyük nimet.