ankara'nın en güzel yanı

sonbahar aylarında içine içine çekmesidir.

hep soğuk en azından bir sıcak bir soğuk değil. çizgisi belli ilelebet soğuk , mabad kesenden hallice. yazarken üşüdüm.

yahya kemal’in de söylediği gibi; “istanbul’a dönüşüdür.” bence.

cumhuriyetin doğduğu topraklar olması

ankara simidi

bir de çok güzel bir underground rock/metal kültürü vardır...

ha bir de aspava ssk

yaz akşamlarında birçok il sıcaktan cayır cayır yanarken, ankara'da püfür püfür esinti olması.

özellikle akdeniz illeri başta olmak üzere, deniz kenarında bulunan çoğu ilin nem oranları, insanlara gece üstlerine biri yatmış da nefes aldırmıyor hissini yaşatır. ankara'da nem sorunu olmadığı ve nedense akşamları tatlı bir esinti çıktığı için, böyle sevimsiz durumlar yaşamazsınız. genellikle temmuz ya da ağustosta birkaç gün yaprak kımıldamaz ama onun dışında rahattır.

pavyoncu tayfa dışında gerçekten cumhuriyet insanlarından oluşması. eğitimi, kültürü adım atar atmaz hissetmek.

havasıdır. ideal bir havası vardır ne kışları sivas gibi soğuk ne de yazları adana kadar sıcak. karı da yağmuru da güneşi de görürsünüz. nem sevmeyenler için de birebirdir.

istanbula dönüş yolunun olmasıdır.

(bkz: anıtkabir)

siyasal bilgiler fakültesine sahip olmasıdır.

anitkabir en guzel yanidir tabii ki...

hayalet şehir olmasıdır. sokaklarından kimseye çarpmadan geçersiniz , kimse ilişmez yalnızlığınıza. çirkin betonarme binaların arasından tanıdık güzel bir kaç melodi duyulur , eskiden rock müzik burada yaşıyordu diye düşünürsünüz. ayaz derinizi paslı bir demir gibi çatlatır . şimdi sigara yaksam ellerim donacak ne gerek var ellerimi cebimden çıkarmaya diye hayıflanırken, bir bakmışsınız gri bir duvar gibi önünüzde yükselen gökyüzüne sigara dumanınız karışıyor. insanlar telaşla geçiyor yanınızdan , işe yetişecekler belli ama yine de kimse çarpmıyor omzunuza işte . çankaya'da deniz olsa dedirtiyor insana ama denize nazır hayatlar su almaz mı demekten kendinizi alamıyorsunuz . sokaklar doluyor, aynı hızla tekrar boşalıyor.

onca şehir gördüm , hiçbiri bana bu kadar benzemiyordu .

30 küsür senelik ankaralıyım, hala bunu düşünüyorum... ben nabıyorum la burada?

anıtkbir

tüm imkânlara kolay ulaşabilmektir.

ankaranın en tatlı yanı kendisinin bir şehir olduğuna inanmasıdır.kandırılmıştır ankara.bu saflığı ve iyi niyeti çok güzeldir.

yaşamak çok rahat, çok fazla trafikte kalmazsınız. soğuğuna katlandığınız takdirde uzun yıllarınızı burada geçirmek işten bile değildir. üniversite öğrencileri için bulunmaz bir nimettir ankara. sosyal aktivitesiydi, konseriydi, tiyatrosuydu derken beni iyice ankaralı yapmıştır. bende yeri çok başkadır.

kızılay'da dolaşırken her bir köşesinden dünyanın en güzel kadınlarının çıkması.

yahya kemal beyatlı'nın deyişine göre "ankara'nın en güzel yanı istanbul'a dönüş yoludur."

ankara ruhu acıyla dolu fakat bağrında evlatlarını sevgiyle büyüten br şehirdir. spesifik bir özelliğini sayamazsınız belki doğasıyla ilgili. mesela denizi şöyledir, ormanı böyledir diyemezsiniz fakat onun farklı bir havası vardır. soğuktur fakat bir o kadar sıcaktır da, hem seversiniz hem lanet edersiniz.
hem entellektüel kültürü barındırır hem köylünün nasırlı ellerinden çıkma ürünlerini, bilmem kaç dönüm tarlasını saklar içinde.
yani en güzel yani zıtlıkların ahenkli birleşimidir bence.