sinemdebirmavikuş yazar profili

geçenlerde sanattan anlamayan tipin biri kadınlar tablo gibi olmalı diye bir kavram attı ortaya,bende sadece sanatsal açıdan bahsedip, tablodan tabloya fark vardır ,kimi derinlik görür kimi hicbirsey görmez kimi bu ne der kimi renklerini sevdim salonumun halilariyla uyumlu der filan filan dedim.tabii sadece resimlerden bahsediyordum.bunun üzerine bana dedi ki picassonun resimlerini beğenen kimseyi görmedim. yani picassoda şekilsiz suratlar var ya güya çirkin kadınları picasso tablosuna benzetiyor.o tarihten itibaren ,bende seni birsey sanmıştım ,bir halt değilmişsin, diyorum onu gördüğümde içimden ..ne sanattan anlıyorsun ne kadınlardan ama ikisinden de anladığını sanıyorsun,neyse...

arada sırada içimi döktüğüm bir yer

çok özlüyorum ,kıymetini bilin ,böyle kendi başıma birden otururken aklıma geliverdi, gözlerim doldu inanmazsınız bugün çok duygusalım galiba
imza :bir ablanız

şemsiye güneşlik demektir ve güneşte de kullanılır,her ne kadar yagmurda daha cok kullanilsa da...bu kısa açıklamayı yaptıktan sonra dikkatimi ceken olayı anlatayım size.geçenlerde şehir içi otobüsü ile bir yere gitmem gerekti.otobus bir durakta durdu.baska bir otobüsten inen bir kadını arkamdaki kişi elestirmeseydi farketmeyecektim bile.olay tam olarak şu: kadın otobüsten iner inmez semsiyesini açtı ve arkamdaki kisi de kadına bak yağmur yok birşey yok semsiyesini acti deyip genis genis güldü.arkamdaki kişi toplumdan farkli davranan bir kimseyi cahilligin eşsiz migferini siper alarak elestiriyordu.ustune dalga geçiyordu.ozetle,bu ne cüret denen günlerden geçiyoruz...

geçenlerde haberi düştü önüme milas a atanmış ,müzik öğretmeni olarak... yıllar önce seyretmiştim dinle şarkısıyla eurovision'da nasıl etkilenmiştim. o zamanlar eurovision vardı tabii şimdi nerdee...neyse görünce öğretmen olarak haberde ay ne kadar tatlı dedim, ne güzel düzenini kurmuş ailesiyle mutlu görünüyor fotoğrafta...sonra yorumları okudum. insanlar yazmış ,şimdiye kadar meşhur olamamış mı veya kimse elinden tutmamış mı vs . belki de böyle bir hayatı kendisi tercih etti hiç düşünmediniz mi dedim kendimce...sanki herkes meşhur olmak zorunda...sanki herkes fenomen olmak zorunda ...sanki herkes popüler olmak zorunda.... kadın mütevazi bir hayatı seçmiş olamaz mı...ne mutlu televizyon da sosyal medyada internette pompalanan popüler olayım algısından sıyrılanlara... mütevazi bir hayatı seçenlere...hani var ya virginia wolf un şu sözü: ne hoş bir güzelliği vardır; hafif adımlarla, dünyadan gülümseyerek geçenlerin. kimseye bir kötülüğü dokunmadan yaşayanların.onurlu bir yaşamı seçenlerin...işte öyle birşey...özetle böyle olanlara her daim sevgi ve hayranlıkla bakıyorum.

batıl olmasını bilmeme rağmen inanmaya başladığım o etki , bakıyorum ne zaman dolunay çıksa bende bir uykusuzluk uyuyamama mutsuzluk filan,oysa ki açık havada o güzel görüntüsüne bakmak hayali bende hep hayranlık uyandırmıştır.bu söylediğim şeyi şu anda yapamadığımdandır belki de bu huzursuzluk kimbilir

bu şarkının bu cümlesini çok seviyorum.küçük şeylerle mutlu olabilen bir insanım, mesela evin içinde yağmurun sesini duyabileyim diye tv yi kapattım oturuyorum . pencereyi açtım, kokusu geldi.

yalnızlık ömür boyu
open.spotify.com/track/0c5G...

bırak bu proletarya ağızlarını, dediği zaman,

gençliğimde izlediğim ,ruhumu zihnimi besleyen büyüten filmleri tekrar görür oldum ekranlarda heyecanla hevesle izlediğim filmler,bir kaç tanesini bırakayım dedim buraya
balıkçı kral
ölü ozanlar derneği
forresteri bulmak
indiana jones serisi
deniz kızları (cher)
yağmur adam
kızarmış yeşil domatesler
şimdilik bunlar
aklıma geldikçe yazarım

bir yerli dizi izlerken sakın uyuyakalmayin ürkütücü rüyalar görebilirsiniz tecrübeyle sabit

cesur yeni dünya
kirpinin zerafeti
benden selam söyleyin anadolu ya
eşekli kütüphaneci
kardeşim rüzgar kardeşim deniz
bir dinozorun anıları

spotify.link/HoHz4hHFUyb
bu şarkıya kalbimi bıraktım,ruhumun içine işledi , yağmurlu bir günde tesadüfen dinlediğim şarkı sözlerine bakınca şaşırttı, şarkıların ruhu var kesinlikle ve tam lazım olan zamanda alıp sizi sarıveriyor.
zaten bugünlerde ruhumu müzikle doyuruyorum.

uçurumun kenarında açan çiçek demiş ki yurdumsun ey uçurum cemal süreya

çok severdim kendisini, çocukluğumun kahramanı o güler yüzlü ve umutlu suratiyla yaptığı filmlerin içinde izlemedim dediğim filmi çok azdır.pazar günü ansızın hatirladim yine uyku tutmamisti ve açtim tv yi karşimda "hook"filmi izlemeye başladım öyle ki kahvaltımı biraz yaktım ama konumuz bu değil, bugünlerde çocukluğunu ozleyen biri olarak robin williams in o müthiş filmini izlerken, yüzündeki gülümseme beni mest etti.bir anlığına filme takilip kaldım,çocukça mutlu oldum,sonra gercekler,gercekler robin williams a ne olmuştu neden böyle olmuştu dedim .buraya bunu yazmayacağım merak edenler arastirsin ona ne olduğunu.vakti ganimet bil uyanilmaz uykulara varmadan diyeceğim nazim hikmet gibi ve bu yazıyı bitireceğim

kafama tokadan başka hiçbir şeyi takmayıp bağıra bağıra şarkı söyleyince geçiyor . sadece tek başıma yolculuğa çıkıyorum bazen iyi geliyor. çocukla çocuk oluyorum.geçen gün oturdum çocuklarla karınca seyrettim mesela sonra da onlar hayret etti ben de hayret etmiş gibi yaptim.zamanında okuduğum kitap bazen de ilham verecek bir insan mutsuzluğuma iyi geliyor. aydınlanmam için bir ışık pırıltısı .yeter ki içinizdeki pırıltıyı bulun,ablanizdan söylemesi.hem ne demiş şükrü erbaş,"geceyi seyrede seyrede öğrendim ki ışık insanın içinde yanmıyorsa yüzüne vurmuyor"

uzun zamandan sonra bağıra bağıra şarkı söylediğim bir gün,iyi geldi bağırarak şarkı söylemek,daha sık yapmalı

geri döndüm ,dertleşmek adına birşeyler yazmak istiyor içim, ama ne yazacağım bir arpa boyu bile yol gidemediğimi mi

open.spotify.com/track/2kdH...

etmeyin ciğerinize yazık
(diyene de bak)