spontaneous woman yazar profili

ne aşkına, ne hayatına, ne de hayallerine sahip çık(a)mayan, kendi gölgesinde dahi kaybolan, hep eleştirdiği bir babanın ayak izlerine sığınan, kendini bulamamış bir erkek olarak süslü lafları olmasa, hayata korkaklığından dolayı hiç iz bırak(a)mayacak olan, herşeyi sürekli başkalaştırmak isteyen ama kılını kıpırdatmayan, hem anı, hem hayatı, hem aşkı, hem de kendini bir ömür ıskalayan bir adam.

belki de bütün bu korkaklıkları, hayatı ıskalamaları ve içinde büyüyen ama asla hayata geçiremediği hayallerinden dolayı, kalemi yüreğinden daha kuvvetli olan bir yazar.

kaleminde gösterdiği cömertliği, hayatına da sunabilseydi diye de iç geçirdiğim adam.
ah kafka ah!

asil ait olduğumuz, mutlu olduğumuz yeri bulmadan bir durak öncesidir.

öncelikle dostoyevski ve sabahattin ali ile beraber oturup, uzuun uzun sohbet etmek isterdim. sonra kafka ve oğuz atay ile bir süre takılıp “hiç mi ümit yok yahu?” diye dertlenir, ardından george orwell ile “ne olacak bu insanlığın hali?” diye aforizmalar kasar, akşamüstü ise nilgün marmara’ya “tomorrow will be another day” dizeleriyle kendi lisanından bir hatırlatma yapıp, turgut uyar ve cemal süreya ile tatlı tatlı şiirler eşliğinde günü kapatırdım.*

yıllar önce, ayak üstü edebiyat üzerine sohbet ettiğim biri, “dosto sevenler asla iflah olmaz!” demişti. sanırım aradaki yegane fark da bu. evet, olmuyor(uz)!

kafkayı az çok tanıyanlar onun ruh halini bilir. içten içe hem babasına olan öfkesi, annesinden göremediği sevgisi, yahudi oluşu ve bulunduğu toplumda bu kimliğiyle varolamayışı*, hem ailesinde, hem inancında, hem de sosyal hayatında tutunacak bir dal bulamayışının gölgelerinin yansıdığı, hep suçlanmış, ama kendini ifade edememiş, çaresizce yollar arasa da en sonunda tembelliği ve umutsuzluğunun kurbanı olmuş kafka’nın iç dünyasını yansıtan bir karakter josef k.

her ne kadar hayat, insanlar ve hatta hak ve adalet noktasında eksik kalan hukuk sisteminin hukuksuz işleyişini ortaya seren bir kitap olsa da, o davanın arkasında koşan josef k’nın, aslında kendi kaybolmuşluğu ve çözümsüzlüğüyle olan mücadelesi de göze çarpar karakterde.

evsiz, yurtsuz, ailesiz ve hatta vatansız hisseden bir adamın tutunamayışının da öyküsüdür adeta. zira davayı ve sebebini öğrenmek için herkese dönüp dolaşıp sorduğu “benim suçum ne?” sorusu, ilk kucağına düştüğü annesi, kendinden nefret etmesine sebep olan babası ve daha nicelerine sormak isteyip de soramadığı ukde sorusu gibi kafkanın... ya da bir diğer deyişle josef k’nın...

brandenburg konçertosu ile sizi 1700’lü yıllara seyahate çıkaran, ave maria ile ruhunuzu okşayan, air on the g string ile anılarınızı canlandıran ve goldberg variations ile uykusuzların limanı olan kendimi bildim bileli dinlemekten bıkmadığım şahane adamdır.

her alman gibi sıkı bir kahve sever olan bach, kahve aşkını schweigt stille, plaudert nicht adlı tatlı parçasıyla dile getirmiştir. bu parça coffee cantata olarak da bilinmekte olup, sakin bir pazar günü enfes bir espresso ve şahane bir cheesecake ile tercih edilebilir. *

bazı besteleri 1970’lerde voyager uzay araçları ile uzayın derinliklerine gönderilen altın plaktaki parçalar arasında bulunup, dünya sınırlarını aşmıştır.*

çok şey var… ama bu ara, yanımda sessizce oturup elimi tutsa, başımı omzuna koysam ve öylece sussak, sanki dünyanın en güzel şeyi olacak gibi geliyor.

ilahi bir el gelip mi üzüyor bizi?
bizi yoran hayat ve içindeki insanlar. insanlar iğrenç, insanlar iki yüzlü ve çıkarcı. büyük resme bakacağım diye aforizma kasmaya gerek yok. insan insanın kurdudur. kırk yılda bir size iyi gelen biri çıkar karşınızda hayatta, onu kaçırmazsanız elinizden ne ala. hepsi bu.

şu dünyaya benim için yaratılıp gönderildiğini düşündüğüm. o denli kafa, o denli benden ve yanında kendimi aşırı iyi hissettiğim ve bana kendimi kusursuz hissettiren, gülmekten çenemin ağrıdığı, konuşmaktan ağzımın kuruduğu, hiçbir şeyi hatta en saçma aptal ve kimseyle paylaşmayacağım mahrem hislerimi düşünmeden paylaştığım insan. bu yaşa kadar neredeydin ki? hani bir de, “sensiz yapamam ki ben!” diyip duruyorsun ya? sen bari sözünü tut ve hiç gitme olur mu?!

bu da size çok bilgilendirici başka bir bilgi olsun.
alınız

(bkz: böyle başlığa böyle entry)

bu arada köyün tanıtılışı cidden efsane ama. gülmek işten bile değil. * ingilizce bilmeyenlerin türkçesini bulup izlemesini tavsiye ederim.