1. sınıf veli grubu

içinde olmak istemediğim ama mecburen 24 tane mal kişi içinde bulunduğum topluluk. ilgili anne olmak ayrı bir şey, her şeyi gruba yazıp destek görmeye çalışmak ayrı.
çok şükür son 1.5 hafta bitiyor artık.
eziklerin arasından sıyrılacağım az kaldı.

acınızı paylaşıyorum; özellikle ilk çocukları 1. sınıf olan velilerin biraz evhamlı, fazlaca internet etkisinde üstelik ne yaptıklarından tam kendilerinin de emin olmadığını belirtebilirim. bu tarz velilerle her dönem karşılaşacağınız için çocugunuzun uzun eğitim hayatında daha serin kalabilmenizi temenni ederim.

şahsen benim de bir zamanlar içinde bulunmaktan hiç hazzetmediğim gruptur. evet, birinci sınıf olayın en zirvesi ama ikinci, üçüncü, dördüncü sınıf derken her türlü veliyle karşılaşacağınız ortamlar sürekli olacak. bazılarını duymamayı, görmemeyi, daha doğrusu, umursamamayı öğrenmelisiniz, yoksa kendi kendinize sinir olup durursunuz.

veli değilim ama gözlemlerimi yazmak istiyorum. kardeşimden dolayı ara ara içlerine karıştığım ortamdır. whatsapp grubunu da annemin telefonundan gözlemliyorum.

açıkçası bundan seneler önce de annem benden dolayı bir veli grubuna dahil olmuştu hatta sınıf annesiydi, zaman zaman benden çok sınıfla ilgilenirdi fakat hiç böyle saçma insanlarla karşılaşmamıştık. hatta kendisi benim görüşmediğim arkadaşlarımın anneleriyle hâlâ görüşür.

gelelim şu anki 1.sınıflara ve sonrasına, nedenini anlamadığım bir şekilde herkeste gösteriş kaygısı var. öğretmenler günü mü?
hadi kadına beşi bir yerde alalım! diyecekler utanmasalar. ciddiyim.

bakın ben hatırlıyorum, öğretmenime bir şey alınacağı zaman tek tek tüm çocukların okul içindeki durumu gözden geçirilirdi.
kantinden bir şey alıyor mu?
beslenmesine ne koyuyor?
forması ütüleniyor mu sürekli?, ailesinin durumunu bu ayrıntılardan anlamaya çalışırlardı.

öğretmene abartılı bir hediye almak yasaktı. bu kuralı kendisi koymuştu. çoluğunuzun çocuğunuzun rızkından kısıp bana vermenizin hiçbir anlamı yok derdi.

gelelim şu ana, sayın yazarlar kardeşimin sınıfının* velileri toplanıp öğretmene anı olarak kalsın diye nevresim takımı alacaklarmış. ortaokula geçiyor olduklarından dolayı hediye almak lazımmış. hediye düşüncesi güzel evet ama alacakları nevresim takımı 600 tl imiş.* ve parayı toplayan veli şöyle bir üslup kullanmış.
"50 lira altı üstü veremeyecek ne var hepiniz verebilirsiniz. katılmak istemiyorsanız katılmıyoruz diyin."

bakın bu aptallıktır. şu ekonomide gereksiz bir şekilde belki de bir daha görmeyeceği bir insanın 600 liralık nevresim takımı olsun diye ekmek paranızı sırf birileri laf etmesin diye vermek israftır.
ve insanları zorunda bırakmak da aptallıktır. bencilliktir.

gerçekten üzülüyorum. bu kadar kapris neye yarıyor acaba?

balo yapıldı sayın yazarlar. çocuklar çocuk değildi. hepsini 30 yaşında gibi hazırlamış anneleri. o küçük kızları görmeniz gerek. o abartı topuklularla yürüyemeyen mi dersiniz, saçının ağırlığını taşıyamayan mı, yüzündeki 1 ton makyajdan dolayı burnunu kaşıyamayan mı..
benim minnoş kardeşim de saçını düzleştirip gitti.
ve kendini o çocukların yanında yetersiz hissetti.
çünkü onlar güzeldi ona göre kendisi ise çocuk gibi kalmıştı. çünkü zaten çocuk gibi olmaları gerekiyordu?!

velilerin en büyük sorunu kendi bastırdıkları duyguları çocuklarının üzerinden atmaya çalışmaları. en güzel, en iyi, en olmaya çalışmaları. çocuklar ise bu rekabette eziliyorlar.

mantıklı bir veliyseniz eğer aynı oranda sabıra da sahip olmanız gerekiyor. eğer sabır kısmı daha az kalıyorsa, allah kolaylık versin demekten başka çarem yok.
içinde bulunmadığım bir konu hakkında fikir beyân ederken hadsizlik ettiysem affola..

büyük kızım 3 sınıfa gidiyor ve ben sınıf annesiyim. bu sene öğretmenimiz değişti ve parmak usulü bir seçim yaparak beni seçmiş ve öylede kaldı. neyse gel gelelim 30 kişilik bir sınıfta 29 veliye uğraşıyorum. (gözleri devrilmiş imoje)
bir ana grubumuz var yazışmalarda kapalı. ödev ve duyuruları yaptığımız. birde öğretmenin olmadığı var oda yazışmalarda kapalı sadece bir organizasyonda fikir almak için açıyorum. yoksa başa cıkmak imkansız. yok senin çocuğun benim çocuğuma bunu yaptı şunu dedi felan olaylar çok oluyor..
kimsenin derdi bitmiyor birinin beğendiğini, istediğini öbürü beğenmiyor.
bugün bir pikniğimiz var hazırlık aşamasında bir kararsızlık sormayın gitsin çareyi biraz emirvaki yaparak buldum. hazırlanacak listesi yaptım seçin dedim yoksa bir halt olmuyor.
en sinir bozucu yanı ise sınıf anneliğin ana grupta herşey yazıyorsun açıklıyorsun, kadın tenezzül edip sayfayı az yukarı çekip okumuyorda sana özelden yazıp tekrar açıklama istiyor. bende malum biraz yumuşak başlı kalıyorum maalesef ama bakıyorum ki hep aynı kişi diyorum grupta var oradan bakabilirsin.
velhasıl kelam bir bayan olarak bayanlarla uğraşmak zaten zor. ama aynı zamanda bir veli olan bayanla uğraşmak zorun ötesinde..
benim gibi sınıf annelerine kolay gelsin ne diyeyim.
seneye de ortanca kızım 1. sınıfa başlayacak bir grupta oradan gelecek. gözüm korkmuyor değil. şimdi birde birinci sınıflarda okumayı söktüklerinde gösteri felan da yapılıyor. yok kıyafetiydi ayakkabasıydı bir sürü masraf bizi bekliyor.