17 ağustos depreminden hiçbir ders alınmaması

17 ağustos 1999 marmara depreminin 22. yılında gündeme gelmesi gereken bir konudur.
aradan geçen neredeyse çeyrek asırlık bir zamanda ve deprem coğrafyasında yaşamamıza rağmen, uzmanların yıllardır gerek akademik yollarla, gerek sosyal medya üzerinde, gerekse televizyonlarda yeniden böyle bir felaketin yaşanmaması için dillerinde tüy bitmişken hala neden gözle görüşür bir çalışma, önlem başlatılmıyor?
normalde biz ülke olarak bir kaza yaşandıktan sonra önlem alırız.
örneğin, bir uçurumdan bir araba yuvarlanırsa eğer oraya bariyer konulur.
ancak bu kadar büyük kayıplarımıza rağmen depremden sonra dahi büyük bir önlem alınmadı.
istanbul için sarsıcı bir deprem kapıda, çok yakın bir süre içerisinde acı ve sert bir şekilde kendini gösterecek.
marmara depreminden çok daha büyük olması bekleniyor ve her an yaşanabilir bu deprem.
ülke olarak böyle bir felaketi kaldırabilecek durumda asla değiliz.
çok geç kaldık fakat daha da geç olmadan yetkililer artık bilim insanları ile birlikte başta istanbul belediyesi olmak üzere marmara bölgesindeki belediyeler ve şu anki hükümet acil birlikte bir proje oluşturup eyleme geçmeliler.

ülkemiz alp himalaya deprem kuşağında yer aldığı için bir deprem ülkesi ve nüfusun yüzde 70 veya 80 kısmı riskli bölgelerde yaşıyor. deprem dışında son yaşadığımız yangın ve sel olaylarında da doğa, insanlığı uyarıyor. işin yaşam bölgeleri ve mimari ayrıntıları da her felaketten sonra ortaya çıkıyor.

açıkcası bu olayın yıllardır biraz abartıldığını düşünüyorum.evet 17 agustos ciddi bir yıkımdı fakat yıllar sonra dahi bu kadar olaylı şekilde hatırlatılması bence yanlış.

insanlar olarak felaketleri anmanın bir artısı olabileceğine inanmıyorum.insanlar sürekli felaketleri hatırlayarak gereksiz kaygı oluşturabilirler üstlerinde.her an deprem olabilir korkusu ile yaşamak ya da bu kaygıyı taşımak bence yorucu.

bunlardan biri şahsen annem.okuduklarından ve dinlediklerinden deprem konusunda baya etkileniyor.daha dün gece deprem çantası yapmaktan bahsediyordu.

felaketlerin anılmasını kendi adıma şu an uygun bulmuyorum.( toplum psikolojisi açısından)