24 yaşında olmak

maalasef, hayatta ki bazı değişimler için geç olan yaştır. bundan önceki yaşlarınızda yaptığınız yanlış eylemlerin maddi veya manevi olarak cezasını çekmeye başladığınız yaştır. benim yaşımdır.

ne ara 24 oldum ben? 6 sene öncesini dün gibi hatırlıyorum, 18 olur olmaz ehliyet alacaktım. fakat 6 sene sonra 30 olacağım. hayat galiba hızlanıyor.

elde ne var? bana göre hiçbir şey, çevreme göre birkaç şey.

ortalama bir insan hayatı ülkemizde 75-80 yıl olduğundan henüz yolun üçte biri gidilmiştir. bunun ilk on yılının çocukluğa dahil olduğu da düşünülürse yalnızca 14 yıl yaşamış bireylerdir.

t: hiçbir şey için geç kalınmamış yaştır.
ayrıca (bkz: melankoli bağımlılığı)

edit: anlatım bozukluğu

iyi yada kötü detayını bilmem.
11 sene önceki halim.
hihihi.

24 yaşındaki insan daha ergenlikten çıkalı bir iki yıl olmuştur. yetişkinlik evresine bile girmemiştir. neye geç kaldınız ben anlayamıyorum. gözden ateş çıkmalı sıktığınız taştan su akmalı auranizdan testosteron akmalı neyin dramasi bu.
mentaliteyi değiştirip hayata kafa atarak devam etmesi gereken insan yaşı.
edit: aşağıdaki ergenden pay biçin.

30 yaşında büyüdüğünü sana kişiliklerin ucuz tavsiyelerinden ve hor görmelerinden uzak durulması gereken yaş. aslında bu yaşlar hayatın en önemli zamanları. bir yandan karıyerinizi inşa ederken bir yandan özel hayatınızla mücadele ediyorsunuz. bikaç sene dayanıp dönüp geriye bakmak lazım. umarım doğru seçimler yapabiliriz.

benim için 20 yaşında olmaktan çok da farklı olmayandır.

20 iken de çocuk gibiydim 24 iken de. muhtemelen 30 olunca da çocuk gibi olacağım çünkü neden olmasın?*

bir varmış bir yokmuş öyle bir yaş.

geç kalınmışlık ya da imkansızlık benim karakterim değildir ve sanırım olmayacaktır yaşı.

24'ünü yarılamış birisi olarak sanırım hiçbir dönem yaşımın insanı olamadım. 21 yaşımda, artık hayatın katlanılamaz bir gerçek olduğunu düşündüğüm yaşta, intihar etmeyi de her şeyi bırakıp toz olmayı da düşünmüş birisi olarak 24 yaşı daha az depresif buluyorum. ama tüm bunlara rağmen, 22 yaşımda tüm hayatımı değiştirebilme cesaretini gösterebildim. sadece bir çocukluk hayalime tutunup o hayalin peşinden gitmeye çalışıyorum ve yapıyorum da.

5 sene boyunca türkiye gerçeklerinin peşimi bırakmadığını iliklerime kadar hissettiğim, hiçbir derde derman olmayacak bir üniversitenin maliye bölümünü bitirdim. çocukluk hayalim ise bu ülkenin bir savcısı olmak. mümkün mü? evet, ama zor. ama ben de vazgeçecek birisi değilim. 5 senede de hukuk eğitimimi bitirsem, 28-29 yaşımda mesleğe atılıyorum. geç mi kaldım? hiç sanmıyorum.

hayatınızı hâlâ samsung şarjı tadında geçirdiğinizin kanıtıdır. emin olun 25 olduktan sonra iphone şarjına dönüşeceksiniz.
dipçe: 2 gün sonra 28 olacak olan ayran bildirdi.

4 sene sonra dolu kadehi ters tut'un "şimdi #24'üm, karanlık tek gördüğüm
yarınım muallak, geleceğim kördüğüm
büyümem lazım da bilemem nasıl
tek bildiğim içimdeki çocuğu gömdüğüm" sözlerine sahip şarkısını dinleyip ağlamamı mantıklı hale getirecek durum.

tam da bugün itibariyle adım attığım yaştır. evet bugün 24 yaşındayım! kendimi biraz yaşlanmış hissediyorum sözlük, bu yaşın bir ağırlığı varmış, içine girince daha iyi anlıyorsun.

taşrada bir hastanede 36 saatlik nöbetimin 34.saatinde bir tuvalette ağlıyor olacağım yaş muhtemelen.

12 sene önce ben de böyle düşünürdüm. ama 24 yaş her şey için çok erken bir yaş bana inanın.

adım atmama çok az kalmış olan yaştır.
hiçbir şey için de geç değil.
35 olsa dahi geç değil, bir insan kaç yaşında olursa olsun hayatını ne yöne çevirmek istiyorsa bunun için var gücüyle çabalamalı.
ben aceleci bir insanımdır, hemen her şey olsun isterim olmadığında umutsuzlanırım ama yaşım ilerlemeye başladığından beri bazı şeylerin geç de olsa olabileceğini ve bazen kalp ve akıl sağlığımız için geç olmasının daha iyi olabileceğini fark ettim. çünkü insan her zaman aynı şevk ve heyecanla bir şeylere sarılamayabiliyor. akışına bırakmayı ve bazen de tutup bırakmamayı öğrenmek gerekiyor.

içinde bulduğum yaştır. sanki 10 yıldır 24 gibiyim. geçmişi falan da özlemiyorum, ben ciddi manada 30 ları merak ediyorum, insan büyüdükçe sadelesiyor ve hormonların etkisi azalıyor.

t/ 24 yaşında olmaktır.

üniversiteden mezun olduğum yıl.

bu yaşlarda hayatınızı ve kariyerinizi yola koydunuz koydunuz. sonrasında git gide enerjiniz ve motivasyonunuz düşüyor.

hayatımın en güzel yaşıydı.. yeni atanmış ilk maaşını kazanmış.. mutlu dertsiz bir bireydim o vakitler.. hey gidi..

biyolojik yaşımdır kendileri. ruhum mu 100 derim ben aşağısı kurtarmaz.